شهرت در خدمت انسانیت

پیشنهاد شده توسط : حسین / فوتبالمدرن و حرفه ای امروز با واژه ای به نام شهرت همداستان است و بعید است یک بازیکن بزرگ و مردمی و مشهور ادعا کند که هیچ نیازی به شهرت ندارد و فقط بهبازی فوتبال می اندیشد.


در این میان شهرت به عنوان یک تیغ دو لبه توصیف می شود، یا راهی که بسیار باریک و خطرناک است، یا از آن به سلامت عبور می کنی یا در آن گرفتار خواهی شد، فوتبالیست های بزرگ دنیای فوتبال حرفه ای نیز از این قاعده مستثنا نیستند و اگر کلیشه ای و کسل کننده نباشد باید این حقیقت تکراری، اما مهم را پذیرفت که اگر ظرف مناسبی برای شربت شهرت در اختیار بازیکن نباشد، بشدت دچار مشکل خواهد شد.

بازیکنان بزرگ و مردمی در دنیای فوتبال کم نیستند و این اسطوره ها و ستارگان مردمی تا وقتی در کنار مردم هستند و ظرف مناسب شهرت را با دو دست خود محکم نگاه داشته اند، هرگز دچار مشکل نخواهند شد. از این دست بزرگان دردنیای فوتبال فارغ از برخی فراز و نشیب ها و حاشیه ها می شود به سر بابی چارلتون اشاره کرد. بی تردید یکی از بزرگ ترین ستارگان تاریخ فوتبال انگلستان، بابی چارلتون بازیساز خلاق و فراموش نشدنی این تیم در جام جهانی ۱۹۶۶ است، یعنی زمانی که انگلستان قله فوتبال جهان را فتح کرد و قهرمان شد.درست به همین دلیل است که جایگاه بابی چارلتون هنوز برای دیگر بازیکنان انگلیسی پس از او دست نیافتنی مانده است. چارلتون مردی که از نظر ظاهری بیشاز یک بازیکن فوتبال، به یک دولتمرد یا مدیر بانک شبیه بود، شماره ۱۰ تمامعیار بود: هافبکی تهاجمی با شامه تیز گلزنی، تکنیک فوق العاده، قدرت دوندگی، پاس های دقیق و اقتدار رهبری تیم. او از اواسط تا اواخر دهه ۶۰ میلادی، در کنار جورج بست، ستاره ایرلندی، جزو بهترین بازیکنان منچستر یونایتد بود. اما هرگز بین سرنوشت خود با سرنوشت جورج بست همپوشانی ایجاد نکرد.

بابی چارلتون، دی استفانو را الگوی خود می دانست و تلاش می کرد از شیوه بازی او تقلید کند. تفاوت این دو بازیکن در آن بود که دی استفانو از توانایی های تکنیکی بیشتری برخوردار بود ولی کمتر می دوید. در حالی که بابی چارلتون با اتکا بر قدرت بدنی خود، دونده ای پرتلاش و خستگی ناپذیر بود. او به دلیل جایگاه ویژه خود در فوتبال انگلستان، در سال ۱۹۹۴ به لقب Sir مفتخر شد. آن همه شهرت و محبوبیت اما هرگز او را از راه درستی که انتخاب کرده بود، منحرف نکرد و فارغ از برخی فراز و نشیب ها باید پذیرفتکه سر بابی چارلتون همیشه یک قهرمان بود.

از دیگر بازیکنان بزرگ و مشهور که ظرفیت شهرت را نیز داشته اند، فرانچسکو توتیاست، پله در آستانه جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان که در آن تیم ملی ایتالیا برای چهارمین بار قهرمان جهان شد، گفت: توتی در حال حاضر بهترین بازیکن جهان است.

پلاتینی او را خلاق ترین بازیساز سال های آغازین سده بیست و یکم ارزیابی کرده است. فابیو کاپلو، مربی نامدار ایتالیایی هم فرانچسکو توتی را با جانیریورا بازیگردان خوش نقش و استثنایی دهه ۶۰ میلادی تیم ایتالیا مقایسه کرده است.

فرانچسکو توتی در زندگی اجتماعی انسان بسیار خوش اخلاق و نیکوکاری است. اواز سال ۲۰۰۳ عضو افتخاری یونیسف، صندوق کمک سازمان ملل برای کودکان است. تاکنون درآمدهای ناشی از فروش دو کتابی که توتی درباره خود و فوتبال نوشته،در اختیار یونیسف و پروژه های کمک به کودکان بی سرپرست قرار گرفته است.

بسیاری از بازیکنان بزرگ دنیا اینچنین با شهرت آشتی کرده و از این راه به سود مردم و کودکان بیمار استفاده کرده اند، شاید یکی دیگر از مثال های مهم در این زمینه مغز متفکر بارسلونا یعنی ژاوی هرناندزباشد. اگر چه ژاوی در رده بندی بهترین بازیکنان سال جهان پشت سر لیونل مسیقرار دارد و اگر چه او پیراهن شماره ۱۰ را برتن نمی کند، ولی بی تردید از بهترین بازیکنان شماره ۱۰ جهان بوده است. ژاوی قلب و روح تیم ملی اسپانیا است، تیمی که کارشناسان تا قبل از جام جهانی ۲۰۱۴معتقد بودند فوتبالی از سیاره ای دیگر را به نمایش می گذارد. او در رساندناین تیم به مقام قهرمانی اروپا و جهان تاثیرگذارترین نقش را داشته است.

ژاوی بدون تردید یکی از بهترین هافبک های خلاق جهان است. در مقام مقایسه باید گفت لیونل مسی،نابغه ای است که همگان را مسحور می کند. او می تواند در آینده به یکی از بهترین های جهان تبدیل شود و حتی از جایگاه پله و مارادونا فراتر رود. ولی مسی هنوز به دلیل جوانی و کم تجربگی نمی تواند نقش بازیگردانی را ایفا کند که فرماندهی تیم را برعهده می گیرد و سمت و سوی حرکت آن را تعیین می کند. این وظیفه در جام جهانی ۲۰۱۰ در تیم ملی آرژانتین به مسی سپرده شد و او در انجام آن ناکام ماند. ولی ژاوی از چنین ویژگی هایی برخوردار است.