عشق مستلزم شجاعت است

اگر چه شکست در بازی های بزرگ آن هم در ورزش فوتبال دلایل زیادی دارد و هیچ تیمی نمی تواند همواره پیروز میدان باشد، اما واقعیت آن است که برخی انتقادات به ترکیب لوئیز انریکه به ویژه پس از دیدار ال کلاسیکو تا حدی درست بوده و حقیقت امر را بیان کرده است.

مثلث سرخیو بوکتس، آندرس اینیستا و ژاوی شایستگی خود را در سال های پیش به اثبات رسانده اند. آن ها در فینال رویایی سال 2009 در رم و ومبلی 2011 نشان دادند که ترکیب خوبی برای میانه میدان بارسلونا می توانند باشند. اما در فوتبال توان و قوای فیزیکی امری بسیار مهم و حیاتی است، همان طور که همه می دانیم با بالاتر رفتن سن و انجام بازی های سنگین، قوای جسمانی هر بازیکنی تحلیل خواهد رفت و این یک امر طبیعی است. بنابراین این موضوع به ما نشان می دهد که اگر می خواهید در فوتبال موفق شوید و کنترل میدان را در اختیار داشه باشید، باید و باید از قوای فیزیکی بهره بگیرید. 

نوک پیکان خط حمله بارسلونا که از لئو مسی، نیمار و لوئیز سوارز تشکیل شده، بدون هیچ بحثی از هم اکنون تهدیدی برای خطوط دفاعی باشگاه های اروپایی است، اما یادمان باشد مهاجمین به تنهایی نمی توانند راه کاری برای باز کردن و شکستن خطوط تیم حریف ایجاد کنند. 
در دنیای امروز فوتبال، اگر فشار و قدرتی وجود نداشته باشد که شما بتوانید توپ را در اختیار بگیرید و اجازه فکر کردن به تیم حریفتان ندهید، واضح است جنگ را خواهید باخت، حتی اگر سونامی در دستانتان باشد. این همان فاکتوری است که رئال مادرید به خوبی و با قدرت هر چه تمام تر اجرایش کرد و هر چه از زمان بازی در دیدار ال کلاسیکو گذشت، هافبک های بارسلونا که روزگاری اربابان میانه میدان اروپا بودند، به طور کلی محو شدند. شاید بازی مودریچ به چشم ببینده نیاید، اما بدون شک لوکا وزنه ای بسیار سنگین برای مردان کارلو آنچلوتی است. او در دیدار برابر بارسلونا با حضور و کمک تونی کروس میانه میدان را، به نام قهرمان اروپا زد.

اما بارسلونا چه کرد؟ چند راه حل وجود دارد. پپ گواردیولا بهتر از هر کسی این موضوع را می دانست، اشتباه او فروش یحیی توره بود، اما جلوی این اشتباه را زمانی که کیتا به ترکیب آبی اناری ها اضافه شد را گرفت. خیلی واضح و قابل درک است کلاس بازی یحیی و سیدو کیتا، شاید به اندازه عمق اشتباه پپ در فروش توره باشد، اما وجود کیتا از نبودش خیلی بهتر و به سود بارسلونا بود.

جراردو مارتینو همواره در طول فصل به دنبال قطعه ای چهارمی گشت که در نیوکمپ وجود نداشت. نبود این عدد چهار، به قیمت نابودی بارسلونا تمام شد. نابودی به معنای حذف از لیگ قهرمانان و شکست در جام های داخلی کشور اسپانیا برابر دو تیم شهر مادرید.

پس از بازی ال کلاسیکو، لوئیز انریکه بیان کرد که باید از این شکست درس گرفت، می بایست متمرکز بود و نقاط ضعف را شناسایی کرد. من فکر می کنم علاوه بر این موضوع، بازیکن سابق باشگاه بارسلونا باید شجاعت به خرج دهد و این ترکیب کهنه تیمش را تغییر دهد. همبستگی و فشار در میدان باعث می شود یک تیم، محکم ایستادگی کند، این همان چیزی است که تیم انریکه در پاریس و مادرید نداشت.

نداشت، اما می تواند داشته باشد. بدون آن که ترسی از مجلات و روزنامه ها به خود راه دهد، باید بتواند ترکیبی را پیدا کند که وزن خط هافبک را به کمک بازیکنانی که در جلوی مدافعین می دوند و توپ خراب می کنند، بالا ببرد.

سوال بزرگ این است، آیا بارسلونا می تواند از دو بازیکن در پست هافبک دفاعی استفاده کند؟ هم چنان ابتدای فصل است، انریکه هنوز به دنبال تاکتیک و ترکیب مشخص و مورد علاقه خود می گردد، باید امتحان کند، امتحان کردن مستلزم شجاعت است، همان طور که گفتم او باید شجاعانه تر عمل کند.

حضور بوسکتس به تنهایی در خط هافبک بارسلونا ( بخش دفاعی ) اصلا کافی نیست. سرخیو بازیکنی است که به شکل ذاتی می تواند توپ پخش کند و بازی را به شکل تک ضرب به نمایش بگذارد. کاملا درست است، او برای بازی زیبای پپ گواردیولا در سال های گذشته، نقطه مهمی بود، اما باور کنید آن دوران گذشت و عصری جدید به وجود آمد. در حال حاضر چه کسی باید ایستادگی کند و به چهره خط هافبک بارسلونا خشونت را اضافه نماید؟

به یاد داشته باشید، بارسلونا یکی از بهترین هافبک دفاعی های جهان را در تیم خود دارد، بازیکنی که به گفته خوزه مورینیو، رهبر اصلی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 2014 بود. رئیس کوچکی وجود دارد که می دود، تکل می زند، تا سر حد انتهایی درگیر می شود و حتی پاس خوب ارسال می کند. اما هنوز ماسکرانو در جای اصلی اش قرار نگرفته است.

اما با این حال، صحبت هایی به گوش می رسد مبنی بر این که لوئیز انریکه تصمیم دارد به شکل همزمان از بوسکتس و ماسکرانو در خط هافبک بارسلونا استفاده کند. با گذشت زمان این موضوع می تواند برگ برنده مردان نیوکمپ در بازی های بزرگ باشد.

* فوتبال در اروپا به معنای واقعی زمان است. به این معنا که برای موفق شدن باید زمان صرف شود، این عقربه های ساعت هستند که به ما نشان می دهند در آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد. بدون هیچ قضاوتی باید به مربی زمان داد و اجازه داد که بتواند از حق مسلمی که دارد، استفاده کند.