حرف حساب : بدون جانشین

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های نویسندگان بارسا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان بارسا نیوز می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

............................

نتیجه ی درخشان پنج بر یک بارسا مقابل سویا باعث شد بارسا ، مسی و البته انریکه لا اقل برای یه مدت از زیر بار فشار انتقاد ها خارج بشن ؛ اما اونایی که فنی تر به قضیه نگاه می کنن متوجه میشن که هیچ چیزی تغییر نکرده. تا قبل از به ثمر رسیدن گل اول بارسا ، تیم ، تاکتیک مشخصی برای رسیدن به گل نداشت. حتی تا قبل از هنرنمایی مسی رو ضربه ی ایستگاهی ، خطر جدی روی دروازه ی سویا به وجود نیومد. گل مسی که از روی خلاقیت فردی به ثمر رسید ، تا حدودی استرس رو برای بارسا کم کرد ، اما یه گل نمی تونست باعث بشه نظم نه چندان مطمئن سویا تو خط دفاعی این تیم رو از جریان بازی و نظم تیمیش خارج کنه.

با شروع نیمه ی دوم و گل زودهنگام سویا ، همه چیز به حالت اول برگشت. خیلی مهم بود که چند دقیقه بعد ، قبل از اینکه سویا بتونه به لحاظ دفاعی خودش رو جمع و جور کنه گل دوم از راه رسید. گلی که روی یه ضربه ایستگاهی به دست اومد. ضربات ایستگاهی ، تاکتیکیه که معمولا بارسا با اون به گل نمیرسه. پس بیراه نیست اگه این گل رو هم به حساب تاکتیک تیمی نذاریم. اگر چند دقیقه بعد از گل تساوی ، بارسا به گل نمی رسید ، شاید مثل بازی با سلتا برای رسیدن به گل به مشکل بر می خورد. بعد از گل دوم ، سویا نظم تیمیشو از دست داد و همه چیز برای به دست آوردن یه نتیجه ی پر گل فراهم شد.

چیزی که نباید ازش غافل بشیم اینه که بارسا به وضوح به لحاظ تاکتیکی مشکل داره. انریکه سعی داره بارسا رو از تیکی تاکایی که اسیرش شده جدا کنه ؛ اما تاکتیک جایگزینی نداره. وقتی تیم مالکیت توپ رو در اختیار میگیره مشخصا نمی دونه باید چی کاری رو انجام بده.

این مسئله وقتی بیشتر نمود پیدا می کنه که بارسا تو یک سوم دفاعی حریف صاحب توپ میشه. هماهنگی نصف و نیمه ی مسی و نیمار رو نمیشه به حساب تاکیتیک تیمی گذاشت. سوارز تو بازی تیم گم شده. راکیتیچ نقش مشخصی نداره. ژاوی فضای زیادی جهت موقعیت سازی برای مهاجمین تیم پیدا نمی کنه...

تیم ، دچار سردرگمی تاکتیکی شده ...

همه ی کارشناسای دنیا می دونن ، بار تاکتیکی هر تیم ، روی دوش هافبک های اون تیمه. مربی ها بر اساس کیفیت هافبک هایی که در اختیار دارن تاکتیکشون رو می چینن. با یه بررسی ساده میشه فهمید که هافبک های بارسا تا چه حد می تونن تاثیر گذار باشن...

وقتی به بازی راکیتیچ توی بارسا نگاه می کنیم متوجه میشیم که اون به هیچ عنوان در حد و اندازه های بارسا نیست. بوستکتس توی تیم نقش دفاعی و البته طراحی از عقب رو به عهده داره. اینیستا حملات رو سازماندهی می کنه اما نقش راکیتیچ تو این سیستم مشخص نیست. در واقع جایی که راکیتیچ بازی می کنه ، جایی که ژاوی سال ها بهترین عملکرد ممکن رو داشته.

اگه بخوایم بر اساس آن چه که ژاوی طی سال های گذشته تو بارسا انجام میداد نقش راکیتیچ رو مشخص کنیم ، باید بگیم که وظیفه ی راکیتیچ ، پخش مناسب توپ بین خطوط و توازن بین اون ها و همچنین به وجود آوردن تعادل توی تیمه. طرح ریزی حملات رو انجام میده و پایه و اساس هر حمله ای از ژاوی شروع میشه.

نه نقش تدافعی بوسکتس رو داره و نه وظیفه ی پاس های نهایی رو. ژاوی یه مهره ست که باعث میشه بین دفاع و حمله بالانس به وجود بیاد. تو نگاه سطحی نقشی داره که دیده نمیشه ولی به لحاظ فنی نقش شاهرگ اصلی تیم رو به عهده داره ...

حالا سوالی که به وجود میاد اینه که آیا با وجود چنین نقش مهم و موثری ، راکیتیچ توانایی این رو داره که از پس چنین وظیفه ی خطیری به خوبی بربیاد ؟

با توجه به بازی هایی که تا به اینجای فصل از راکیتیچ دیدیم جواب منفیه ...

از همون ابتدا هم وقتی اولین خرید بارسا یعنی راکیتیچ مشخص شد توی ذهن کارشناس ها یه علامت سوال بزرگ شکل گرفت. اونا می دونستن خرید راکیتیچ چه معنایی میده. راکیتیچ قرار بود بشه جایگزین مهندس ژاوی. بزرگی نام ژاوی به اندازه ی کافی بزرگ بود که کار رو از همون ابتدا برای راکیتیچ سخت کنه ولی حالا ، با توجه به نمایش های غیر قابل قبول راکیتیچ ، دیگه هیچ شک و شبهه ای تو بزرگی سایز کفشی که راکیتیچ پاش کرده نیست. دیگه هم لق زدنای اون رو دارن می بینن. البته انریکه با انتخاب راکیتیچ به اندازه ی خود بازیکن و شاید بیشتر مقصره...

البته شاید بعضی ها تفاوت سبک بازی بارسا نوع بازی راکیتیچ رو دلیل کم فروغیش بدونن. شاید یه تیمی مثل چلسی ، به لحاظ تاکتیکی تیم مناسب تری برای ستاره ی کروات باشه...

ضعف راکیتیچ توی نقشی که به عهده داره ، وقتی بیشتر هواداری بارسلونا رو ناراحت می کنه که اونا کسی رو به جاش از دست دادن که شاید سال ها مثل اون رو پیدا نکنن.

فابرگاس ...

بهترین و مناسب ترین گزینه برای جانشینی ژاوی کسی نبود جز فابرگاس ، اما انریکه خیلی راحت با رفتنش کنار اومد. مورینیو راست می گفت که باورش نمیشه ، بارسا به این راحتی اجازه خروج فابرگاس رو داده. کسی که واسه هماهنگ شدن با تیم نیاز به زمان نداشت ؛ چرا که بازیکنی از دل لاماسیا بود. فلسفه بارسا خوب می دونست. اوج و فرودهاش قابل تحمل بود. چیزی که مشخصه اینه که فابرگاس با همه کاستی هاش ، چیزی فراتر از راکیتیچه و البته قابل اعتمادتر ...

اما چیزی که هنوز می تونه هوادار ها رو امیدوار نگه داره موندن ژاویه ...

انریکه خواسته یا ناخواسته ، با نگه داشتن ژاوی کاری کرد که ضعف راکیتیچ ، با هنرنمایی های ژاوی کمتر نمایش داده بشه. انریکه هم متوجه اشتباهش تو ترجیح ژاوی بر راکیتیچ شد. وقتی برای الکلاسیکو ژآوی رو تو ترکیب اصلی گذاشت. دقیقا تو همون بازی وقتی ژاوی بیرون رفت و راکیتیچ به جاش به بازی اومد بارسا روند نزولی پیدا کرد. حتی گل سوم رئال هم روی اشتباه راکیتیچ تو حمله بارسا و ضد حمله ی رئال به دست اومد.

به هر حال بارسا می تونه امیدوار باشه تا زمان لغو محرومیتش ، ژاوی رو در اختیار داشته باشه و بعد از اون به دنبال یه جانشین مناسب بگرده ...

کاری که بی نهایت دشواره ؛ چرا که ژاوی ، بدون جانشینه