مصائب بارسلونا میلان / قسمت اول:چرا بارسلونا از میلان شکست خورد؟
کد خبر : 3169 | زمان ارسال : دوشنبه 28 اسفند 1391
حرف حساب / ارسال شده توسط : عمید
به قطع کمتر کسی فکرش را میکرد که بهترین تیم دنیا مقابل میلان یکی از پر افتخارترین تیم های دنیا شکست بخورد .آ.ث.میلان که دارای هفت قهرمانی اروپاست و فقط رئال مادرید را بالای سرش دارد (که درباره قهرمانی های رئال حرف و حدیث زیاد است!)
آنچنان زیر سایه فوتبال زیبا و موفقیت ها و بردهای بارسلونا بخصوص در نیم فصل اول لالیگا قرار گرفته بود که حتی مساوی گرفتن از بارسلونا امری بعید به نظر میرسید.اما دست روزگار و شرایطی که در بازی رقم خورد باعث شگفتی ساز ترین اتفاق رقابت های لیگ قهرمان اروپا در فصل 2012-13 شد،آن هم شکست بارسلونا.
*اما واقعا چه شد ؟ چرا بارسلونا باخت؟
*آنچه که همگان در بازی با میلان دیدند،دفاع مستحکم میلان بود،که جای هیچ نفوذی را به هافبک ها و مهاجمین بارسلونا نمیداد.میلان با ایجاد دو خط دفاعی فرضی سعی در مهار بازیکنان بارسلونا را داشت که این امر به دید تماشاگران مثل آب خوردن صورت گرفت.
*تاکتیکی که بارسلونا در پیش داشت مانند همیشه تمرکز بر مالکیت بیشتر توپ بود،غافل از اینکه تمام تیم های روبرو بعد از فرمول گاس هدینگ همین امر را از بارسلونا انتظار دارند،"در اختیار داشتن منفعلانه توپ" نه فعالانه.بارسلونا تمام توپ و میدان را در اختیار داشت ولی شکست خورد،آن هم با دوگل و بدون حتی یک گل زده...یک کلین شیت بی نقص برای میلان.
آنچه که در بازی بارسلونا به عنوان نقطه ضعف دیده میشد کمتر شدن تعداد حملات بود و حملاتی که صورت میگرفت اصلا زهر دار نبودند.و این چند عامل مهمداشت:
1) پرس فوق سنگین بر روی مسی
2) نزدیکی اینیستا به مسی که از بار حملاتمی کاست
3) آماده نبودن فابرگاس و روز اشتباهات ژاوی 4)عدم تمرکز دفاع
یعنی به گونه ای ما در تمام نقاط زمین،ضعف هایی را می بینیم.
*نبود یک مهاجم نوک یا هدف تا کنون در بازی هایی که حریفان از نظر دفاعی بسیار خوب هستند ضربات سهمگینی به بارسلونا زده است.اگر چه هربار با خلاقیت بازیکنان با غیرت بارسلونا پیروز از میدان خارج شده ایم اما واقعا ما به یک مهاجم واقعی و نه کاذب در بعضی از بازی ها نیازمندیم.(انچه که در بازی برگشت دیدیم که در قسمت دوم به آن خواهیم پرداخت).
نبود یک مهاجم کلاسیک یعنی؛ حضور مسی به عنوان نوک قله بارسلونا و وقتی که راههای ارتباطی با مسی بسته شود،یعنی بارسلونا تمام.
اما وقتی از بازیکنی مانند ویا در پست مهاجم استفاده کنیم بار اضافه از رویمسی برداشته شده و راحت تر در زمین جولان خواهد داد.آنچه که ما در بازی رفت با میلان احساس کردیم.
*فابرگاس اصلا فضایی برای بروز خلاقیت هایش نمیدید و ژاوی به خاطر فرم بازی درصد اشتباهاتش کمی بالا رفته بود و این یعنی افزایش احتمال از دست دادن توپ و متعاقبا ضد حملات ویران کننده...بارسلونا نشان داده است که روی ضد حملات آسیب پذیر است.
دنی آلوز و آلبا که همیشه در حمله شرکت میکنند و فضای پشت سرشان خالی می ماند،کاپیتان پویول هم این روزها کمی کندتر عمل میکند و وقتی در مقابل تیمی مانند میلان هستیم نمیتوانیم بی گدار به آب بزنیم.ما حتما به دفاع هایی با سرعت زیاد و دقت بالا نیازمندیم.
*بارسلونا در این بازی اصلا "پلن بی" در دستور کار نداشت و سعی داشت با پاسکاری هایی که گاهی زیادی به نظر میرسیدند آن هم جلوی دفاع میلان آنها رامجبور کنند که برای تصاحب توپ هم که شده کمی از تراکم خط دفاعی شان کم کنند،اما نه تنها این امر محقق نشد که باعث دلسردی تماشاگران شد،آنقدر میلان خوب دفاع کرد که خیلی ها فاتحه ی تیکی تاکای بارسلونا را هم خواندند.
تعداد بسیار کم شوت به سمت دروازه،عدم وجود نفوذهای جدی دنی آلوز و استفاده از سانتر از جناحین تنها به سود میلان وقت را هدر میداد.
بارسلونا انگار یادش رفته بود که تیکی تاکا در عرض زیاد جواب نمیدهد،باید رو به جلو پاس بدهند.
*و اما شاید یکی از مهمترین دلایل عدم نتیجه بارسلونا نبود "تیتو ویلانوا" بود.اگر چه "جوردی رورا" مربی با غیرت و با تعصب بارسلونا بالای سر تیم بودو مردانه بار سنگین هدایت بزرگترین تیم تاریخ را بر عهده داشت،اما خلا تیتو حس میشد.
کسی که میتوانست فضا را عوض کند.وزنه ای ایده آل روی نیمکت باشد و به بازیکنان روحیه بدهد.همانطور که تیکی تاکای پپ را گسترش داده بودبا تغییر تاکتیک به موقع تیم را از این بحران نجات بدهد.شاید رورا "اجازه تغییر تاکتیک" را برای خودش احساس نمیکرد.نمیدانم ، اما بارسلونا با آن سبکبازی و استمرار همیشگی در حمله نمیتوانست برابر میلان موفق شود که نتیجه خود گویاست.
*از هرچه که بگذریم ننگ ضد فوتبال-اگر چه خیلی ها آن را یک تاکتیک میدانند ومن هم با آن زیاد مشکلی ندارم- بر پیشانی چنین تیم هایی به خصوص رئال و چلسی تا ابد باقی خواهد ماند.بارسلونا با فلسفه خودش "حمله تا آخرین لحظه" و"اصرار بر اصول مشخص تیمی" به تمام دنیا اثبات کرده است،یک باشگاه و تیم ساختار یافته است که برای موفقیت حاضر نیست یک لحظه از اصولش عقب نشینی کند.حاضر نیست میدان را خالی کند و از هیچ تیمی با هر پشتوانه و نامی هراس به دل راه نمیدهد.
و تیم های دیگر در سراسر دنیا هستند که باید از نام و آوازه بارسلونا بترسند و آنچه که به چشم می بینیم،ترس و حقارت در سلول سلول تمام تیم هایی ست که مقابل بارسلونا مسابقه می دهند.و اینکه هیچ انسانی بر روی کره خاکی این روز ها حتی نتیجه نگرفتن بارسلونا را نمیتواند تصور کند و همه از تساویبارسلونا هم به عنوان یک شگفتی یاد میکنند.به امید روزی که ضد فوتبال بمیرد.به امید آن روز.