مدیر 
حرف حساب : "اریک" بر میخیزد
کد خبر : 3397 | زمان ارسال : دوشنبه 19 فروردین 1392
ارسالی کاربران / نویسنده : عمید پیوند خورده به : حرف حساب
"اریک سیلواین آبیدال" میگویند بعد از مسلمان شدنش نامش را به "بلال" تغییر داده است . فرانسوی الاصل شاید نه اصل اصل!!!
متولد11 سپتامبر 1979 (عجب روزی دنیا اومده...هر بار 11 سپتامبر رو جشن میگیره!!!) بعد از حضور در تیم هایی مانند موناکو،لیل و لیون، در سال 2007 به بارسلونا آمد.
با آمدنش تمام چیزهایی که از خدا میخواست انگار یکباره بدست آورد.البته نه اینقدر ساده با تلاش های شبانه روزی خودش و هم تیمی هایش.تا اینکه زندگی روی دیگرش را به آبیدال نشان داد . بیماری سرطان،تمام وجودش را داشت در بر میگرفت .*حتی فکر کردن به این بیماری،همین نام این بیماری خودش برای از پا در آوردنیک فرد کافیست اما آبیدال انگار یک نیروی ماورائی داشت.از وقتی که یادم هست هیچوقت ناامیدی را در چهره اش در حرف هایش ندیدیم.
آبیدال هیچوقت یک فوقستاره نبود،یک بازیکن بسیار خوب در پست دفاع چپ بارسلونا که فقط کارش را خوب بلد بود.آنچه که نام او را بر سر زبان ها انداخت از او یک اسطوره ساخت،روح بلندش بود.مبارزه بی وقفه اش بود.قلب آرام و امیدوارش بود.این ها بود که آبیدال را چهره شاخص بارسلونا کرد.
*اگر چه از نظر فنی بعضی وقت ها میخکوبم میکرد که با صدای بلند میگفتم: "این اریکه؟!!!!....اریک آبیدال؟...عجب بازیکنیه این...!!!"
*منتمام بازیکنان بارسلونا را مانند اعضای خانواده ام دوست دارم،انگار که که باهاشون زندگی کردم.برای هر کدوم که مشکلی پیش میاد انگار تکه ای از وجودم آسیب دیده است.بد نیست یادی از "تیتو" کنیم کسی که این روزها با دیو سرطان در حال مبارزه است.او هم چیزی از آبیدال کم ندارد.با قدرت برگشته است تا بهتیم محبوبش کمک کند.بر خلاف خیلی از مربی ها که سالم سالمند اما حاضر نیستند به خاطر تیمشان تا پای زمین بیایند.تفاوت بازیکنان و مربیان ما با تیم های دیگر همین است،بارسلونا خانه اشان است.رفتارشان،گفته هایشان،کارهایشان همه نشان میدهند که چقدر تیمشان را دوست دارند.من هرگز درهیچ تیمی این احساس را ندیده ام.تیمی که یک سال منتظر بازگشت بازیکنش میماند آن هم در این سطح از فوتبال.کنار تیم هایی که بازیکنانشان را به ساده ترین بهانه ها حذف میکنند.
*اریک آمد.ایستاد مثل یک جنگجوی پیروز از جنگی سخت،از خدایش یاری خواست،با تمام ایمانی که داشت با نگاهی پر از شوق و دلی پر از امید، به میدان مبارزهای تازه پا نهاد."اریک" برخاسته بود.اریک آمده بود روح بارسلونا را نشان بدهد.نشان بدهد که بارسلونا تمام مشکلات را در خودش هضم میکند تمام موانع را یکی یکی از میان بر میدارد آمده بود معنای واقعی وفاداری یک باشگاه به بازیکنان و کادر فنی اش و متقابلا وفاداری آنها به باشگاه را به رخ تمام تیم ها در تمام دنیا بکشاند که هیچگاه بارسلونا برای اعضای خانواده اش کم نمیگذارد و اعضا برای بارسلونا.
*این احساس عمیق بود که 65127 هوادار بارسلونایی حاضر در نیوکمپ را سر پا نگاه داشت."اریک" برخاسته بود ؛نه "بارسلونا" برخاسته بود و تو دهنی محکمی به بدخواهان و حسودان زد و نشان داد در فوتبال چیزهایی مهم تر از برد و باخت و قهرمانی و جام هست و به همگان نشان داد که این تیم با بقیه "فرق میکند".
*آاااه...به یاد تیم دوریال مالدیو افتادم و رفتاری که این روزها با بازیکنان حال حاضر و کادر فنی و مدیریتی سابقشان دارند.و به یاد بعضی تیم های داخلی افتادم که چگونه با اسطوره هایشان برخورد میکنند و چگونه اشکشان را در می آورند.
*در زندگیم یکی از افتخاراتم بارسایی بودنم است.تیمی که جوانمردی حرف اول را در آن میزند.حتی اگر تمام بازی هایش را ببازد حتی اگر تمام جام ها را هماز دست بدهد یک بارسلونایی خواهم ماند چون بارسلونا ارزش هایی در وجودش دارد که در هیچ تیم دیگری نیست.آن هم بلندترین و بزرگترین ارزش های انسانی.
زنده باد بارسلونا و بارسایی ها
استفاده از مطالب وبسایت با ذکر منبع بلامانع است. کلیه حقوق این وبسایت متعلق به مجموعه بارسانیوز می‌باشد.
