یادداشت: پدرویِ بارسا، پدرویِ یونایتد

درو با تمامِ توانایی‌هایش از بدِ روزگار، سه‌تا از بزرگترین مهاجمینِ تاریخِ فوتبال را برایِ رقابت مقابلِ خودش می‌بیند. برایِ همین اعتراف می‌کند که روزهایِ سختی را در بارسا طی کرده است و احتمالِ جدایی‌اش از این تیم می‌رود، انتقالی که می‌تواند به برگِ برنده‌یِ لویی ون گال بدل شود
آدام بیت
 
پدرو قبل از 25 سالگی هر چه جامِ معتبر در دنیایِ فوتبال بود، از چمپیونز لیگ تا جامِ جهانی و یورو را برد. او حتی سالِ 2009 بدل به اولین بازیکنِ تاریخ شد که در یک سال در فینالِ 6 تورنمنت گل زد و هر 6تا را فتح کرد. با این حال پدرو فصلِ گذشته جایِ خودش در ترکیبِ اصلیِ بارسا را به مسی و نیمار و سوارز واگذار کرد.
برایِ همین است که اخبارِ انتقالِ 22 میلیون پوندیِ او به منچستر یونایتد به گوش می‌رسد. حتی اگر این انتقال صورت بگیرد، پدرو با ستایش و احترامِ فراوان از سویِ کاتالان‌ها روبرو خواهد شد. خوان وهیلس، خبرنگارِ مقیمِ بارسلونا می‌گوید: «حیف که جلوتر از او 3 مهاجمِ برتر دنیا بازی می‌کنند.»
این دید نشان می‌دهد که پدرو هنوز جایِ زیادی برایِ درخشش و نشان دادنِ خودش، در باشگاهی دیگر دارد. شاید در بارسلونا هیچکس به اندازه‌یِ مسی دلش برایِ پدرو تنگ نشود. ترکیبِ پدرو و مسی طیِ 5 فصلِ اخیر در لا لیگا بعد از ترکیبِ بنزما و رونالدو بیشترین گل را برایِ تیمشان تولید کردند (31 به 28). اما 1529 دقیقه‌ای که پدرو فصلِ پیش برایِ بارسلونا بازی کرد، کمترین میزانِ زمانِ در زمین او، از وقتی بازیکنِ ثابتِ کاتالان‌ها شد، بود. بیشترِ این دقایق هم در بازی‌هایِ نه چندان حساسِ بارسلونا شکل گرفت. تنها در ماهِ می بود که پدرو، در غیابِ سوارز، به عنوانِ مهاجمِ مرکزی مقابلِ اتلتیکو مادرید قرار گرفت، و البته پاسِ گلِ قهرمانیِ لا لیگا را به مسی داد.
نمایشِ پدرو مقابلِ اتلتیکو مادرید، یادآورِ بازیِ تیپیکالِ همیشگیِ او بود. پدرو با سرعت، هوش و درک بالایش از بازی، مدامِ در فضایِ پشتِ مدافعین حریف حرکت می‌کند و برایِ بازیکنانِ دیگر فرصت و فضایِ خالی می‌سازد. پپ گواردیولا یک بار درباره‌یِ پدرو گفت: «اگر او برزیلی بود اسمش می‌شد پدرینیو و اونقدر گرانقیمت می‌شد که پولمان به خریدش نمی‌رسید. پدرو کارهایِ زیادی را خوب انجام می‌دهد.» برایِ همین بود که سالِ 2007 گواردیولا به عکسِ خیلی‌ها در باشگاه از ماندنِ پدرو در تیمِ دومِ بارسلونا دفاع کرد و در نهایت از او یک ستاره ساخت.
گواردیولا همیشه از پدرو به عنوانِ مهره‌ای کلیدی، چه زمانی که با خودش در تیمِ بی بارسا بود، و چه زمانی که به تیمِ اصلی پیوست، یاد می‌کند. یوهان کرویف اسطوره‌یِ بارسلونا هم از پدرو به عنوانِ بازیکنی بسیار ارزشمند یاد کرده است. پس عجیب نیست که یک هلندیِ دیگر از مکتبِ "بارساژاکس" هم به پدرو علاقه داشته باشد. لویی ون گال به شدت نیاز به وینگرهایِ سریع است، تا سرعتِ خطِ حمله‌اش را بالا ببرد. چه کسی بهتر از پدرو؟ سرعتِ پاها و سرعتِ تصمیم‌گیریِ پدرو دقیقا چیزی است که خوان ماتا و اشلی یانگ نمی‌توانند به ون گال بدهند. چرا دی ماریا نمی‌تواند چنین گزینه‌ای را به ون گال بدهد؟ جدا از مشکلاتِ خارج از زمین‌اش، دی ماریا با تمامِ خلاقیت‌اش، بازیکنی رهاتر و مستقیم‌تر از آن است که ون گال بپسندد. پدرو "پروسه‌یِ" ون گال را خوب درک می‌کند: تاثیرگذاری در بازی بدونِ تاثیرِ مستقیم گذاشتن، دویدنِ بدونِ توپ در فضاهایی که منجر به ایجاد موقعیت برایِ تیم می‌شود. این شیوه‌یِ ون گال است.
برایِ همین خریدِ پدرو برایِ یونایتد، صرفا خریدِ گل و پاسِ گل و دریبل نیست. پدرو عاملی است که باعثِ بالا رفتنِ خلاقیت تیم، به عنوانِ یک مجموعه می‌شود. با این حال یونایتد بازهم، جوری که ون گال آرزو دارد، صاحبِ یک مسی یا نیمار نمی‌شود. اما پدرو می‌تواند کاری کند که بازیکنانِ حالِ حاضرِ یونایتد بهتر از آنچه هستند بشوند.