با آغاز نیمه دوم، بارسلونا در نیوکمپ مجددا به همراه سوارز درخشید و با چهار گلی که لوئیس به ثمر رساند، مجددا دست به آتش بازی زد که دو گل از چهار گل او از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید و در دیداری که بارسلونا سه ضربه پنالتی را در شب اخراج بازیکن خیخون به دست آورده بود، آخرین پنالتی را نیمار برای خالی کردن فشارهای انتقاد از خود پشت ان ایستاد، ضربه ای که نزدیک بود پس از برخورد به پای دروازبان به گل تبدیل نشود.
اما مرد اول میدان بی شک لوئیس سوارزی می باشد که با به ثمر رساندن 4 گل دیگر، علاوه بر اینکه روی مغز رونالدو راه رفت و شاید آن را گاز گرفت!، تاثیر بسزایی روی اعتماد به نفس تیمی داشت که تا همین هفته گذشته هوادارانش با استرس نظاره گر بازی های تیم محبوبشان بودند، سوارزی که با 8 گل در دو بازی، تمامی معادلات کریس را برهم زد تا در روزهای مصدومیت کریس، ستاره پرتغالی رئال با زانوهای بغل کرده خود، با حسرت به گل های لوئیس نگریسته باشد.
هم اکنون اعتماد به نفس بالای لوئیس سوارز، درکنار اعتماد به نفس بازیافته شده بازیکنان بارسلونا در بهترین زمان ممکن، سرنوشت قهرمانی آبی اناری ها را در دستان کاتالانی ها قرار داده است و حضور رئال و اتلتیکو در لیگ قهرمانان، فرصت ویژه دیگری برای فتح لالیگا برای بارسلونا خواهد بود، در روزهایی که حتی هواداران رئال و اتلتیکو نیز گویی لالیگا را به یاد لیگ قهرمانان فراموش کرده اند.
این چه چهره ایست؟ !!!
چه بخواهیم چه نخواهیم و یا بهتر است بگوییم که چه دوست داشته باشیم و چه نه، نیمار حس و حال خوبی ندارد و وقتی مغز حس خوبی نداشته باشد، حس خوب نیز به پاهای یک بازیکن منتقل نخواهد شد، پاهایی که روی پنالتی نیز در آستانه لغزش بودند اما خوشبختانه پنالتی نیمار پس از برخورد به پای پیچو به تور چسبید.
همواره عادت داشتیم تا روی گل های بارسلونا، چهره بشاش نیمار را به عنوان یکی از بشاش های برزیلی ببینیم و این چهره بی شک گویای خیلی از چیزهاست است و نیمار فقط به فقط به آرامش نیاز دارد تا به روزهای اوج خود بازگردد. شاید در روزهایی که سوارز و مسی می درخشند، افت عملکردی نیمار به این علت جلوه می کند و خیلی ها این مسئله را قبول نداشته باشند اما چهره غیر بشاش نیمار را نمی توان کتمان کرد.
نکته بارز نیمار درحال حاضر لذت نبردن از بازی و گردش توپ بین پاهایش است به صورتی که در دیدار شب گذشته تلاش هایش توسط بازیکنان خیخون مسدود شد که حاصل کارهای اضافی او بود و همچنین روی زدن ضرباتش تعلل زیادی می کرد که یکی از بهترین موقعیت های بازی شب گذشته را در موقعیتی تک به تک، به بدترین شکل ممکن از دست داد.
تصمیم انریکه
لوئیس انریکه پس از برتری 1-0 در نیمه اول و شکننده بودن این پیروزی، آزادی عمل بیشتری به بازیکنان تهاجمی خود داد به صورتی که ساختارهای طراحی حملات بارسا در خط میانی در نیمه دوم، علارغم مقاوت خیخون در نیمه اول، موقعیت های زیادی را در نیمه دوم نصیب آبی اناری ها کرد و شاید اگر تا انتهای نیمه اول، بارسلونا عملکرد نیمه دوم خود را داشت، لوئیس انریکه می توانست به یک یا دو بازیکن بزرگ خود فرصت استراحت بدهد.
داوری رضایت بخش بود؟ !!!
بی شک گومز و دستیارانش شبی کابوس وار را گذراندند که شاید خطای هند احتمالی نیمه اول توسط پیکه، فشار را روی او جهت اتخاذ تصمیماتش افزایش داد و با کارت زرد دوم به ورانجس بازیکن خیخون روی خطای پنالتی ای که شاید سخت گیرانه بر روی نیمار در نیمه دوم اعلام شد، به تفکرات قابل پیش بینی مادریدی ها دامن زد. گومز در نیمه دوم سه پنالتی را برای بارسلونا اعلام کرد که از نظر خیخونی ها، دو پنالتی سوال برانگیز بود.
همچنین علاوه بر گومز، تصمیم کمکش نیز روی گل اول و شبهه برانگیز سوارز از نظر آفساید، دردسرساز شد اما این تصمیم قاعدتا کمتر از تصمیمات گومز روی پنالتی های اعلام شده و نشده در نیمه های اول و دوم تاثیر داشت تا رئالی ها این بهانه را به دست آورند که بتوانند از نظر خود، ارزش این پیروزی را کمتر جلوه بدهند.
کاپیتانی ارزشمند
اما درنهایت باید به ارزش بازیکنی بپردازیم که کاملا درخدمت تیمش می باشد، کاپیتانی که به عنوان هافبک در میانه میدان، با پاس های کلیدی و حرکات غیرقابل توقف خود با به دست گرفتن توپ و پیدا کردن فضاهای خالی بین خطوط، به همراه چرخش ها و مانورهای خود، پایه گذار شب درخشان دیگری شد. درست است که او روی پنالتی ها تاثیر نداشت اما در طول بازی فوق العاده بود.
البته باید گفت که این چیز جدیدی برای آندرس نیست اما در شبی که مسی، سوارز و نیمار با گلزنی های خود، توجهات را به سوی خود جلب می کنند، باید به عنوان هوادار کمی به عقب تر آمد و دید که چه بازیکنانی در درخشش این سه مهاجم آتشین تاثیرگذار بوده اند.