تاریخچه باشگاه بارسلونا؛ اولین قهرمانی لیگ در دهه سوم

اختصاصی بارسانیوز - پس از بررسی دو دهه نخست از شکل گیری باشگاه بارسلونا، به بررسی دهه سوم خواهیم پرداخت.

در قسمت های اول و دوم تاریخچه باشگاه بارسلونا با روند شکل گیری باشگاه و اولین های باشگاه از جنبه های مختلف نظیر فتح جام های قهرمانی و لوگوی باشگاه آشنا شدیم و در ادامه این ماجرا، به بررسی دهه سوم باشگاه بین سال های 1919 تا 1930 خواهیم پرداخت که در آن ستاره های ماندگاری ظهور کردند و جاودان شدند.

1919؛ ریکاردو زامورا، دروازبان افسانه ای

ریکاردو زامورا تا مدت ها یکی از بهترین دروازبان های تاریخ فوتبال بود. بی شک او در کنار جوزف سامیتیر بازیکنانی بودند که نقطه عطفی را در تاریخ باشگاه بارسلونا رقم زدند. زامورا با نام مستعار "ال دیوی" به معنای "الهه اول" سه فصل را در بارسلونا حضور داشت و با ترک بارسلونا راهی اسپانیول شد.

1919؛ جهش جوزف سامیتیر برای ستاره شدن

او به عنوان یکی از سمبل های تاریخ باشگاه بارسلونا در نظر گرفته می شود و به عنوان بهترین مهاجم آن زمان اروپا، کمک زیادی به عصر طلایی باشگاه بارسلونا کرد. او با لقب "مرد شعبده باز" که بابت حرکات آکروباتیک خود درون زمین معروف بود، به اولین بت فوتبال کاتالان برای مردم تبدیل شد به صورتی که مردم احترام ویژه ای برایش قائل بودند. او یکی از چهره های سرشناس جامعه بود و اغلب در کنار هنرمندانی به مانند کارلوس گاردل و موریس شوالیه دیده می شد.

1922؛ افتتاح استادیوم لس کورتس

استادیوم لس کورتس در تاریخ 20 می 1922 افتتاح گردید و محلی برای رشد و پیشرفت بازیکنان در عصر طلایی بارسلونا شد. این استادیوم در آن زمان یکی از بهترین زمین های اروپا به شمار می رفت که توسط سانتیاگو مسترس و جوزف آله مانی طراحی و ساخته شد. ظرفیت اولیه استادیوم 22 هزار نفر بود که با افزایش پی در پی آن، ظرفیت لس کورتس به 60 هزار نفر رسید. زمین لس کورتس به مدت سه دهه شاهد فتح قهرمانی ها و افتخارات با شکوهی بود هرچند که دوره های ناموفقی را نیز در خود جای داده است.

1924؛ جشن سالروز 25 سالگی باشگاه

باشگاه بارسلونا در تاریخ 7 و 8 دسامبر 1924 جشن 25 سالگی خود را با انجام دو بازی مقابل تیم Real Unión de Irun در لس کورتس جشن گرفت. این جشن همچنین شامل مسابقات دو و میدانی با دوندگانی از اسپانیا و فرانسه بود و باشگاه در آن سال 12.207 عضو داشت.

1928؛ قهرمانی در جام حذفی اسپانیا با حماسه سازی در سانتاندر

قابل توجه ترین پیروزی بارسلونا در این دهه در سال 1928 و در فینال جام حذفی اسپانیا رقم خورد. در بازی فینال که در سانتاندر برگزار می شد، بارسلونا با نتیجه 3-1 رئال سوسیه داد را پس از تساوی در دو بازی نخست در دیدار سوم شکست داد. در دیداری که پلاتکو دروازبان بارسلونا مرد کلیدی میدان بود در حالی که از مصدومیت و آسیب دیدگی های جدی خود رنج می برد. نکته ویژه این قهرمانی این بود که برای اولین بار، پیروزی بارسلونا در رادیو پخش شد و روزنامه ها نیز در نسخه هایی ویژه آن را منتشر کردند.

1929: اولین قهرمانی بارسلونا در لیگ 

در 12 فوریه 1929 رقابت جدیدی به نام لیگ در کشور اسپانیا برگزار گردید تا در عرض چندین سال به بهترین رقابت قهرمانی در اسپانیا تبدیل شود. این لیگ چهار ماه و نیم به طول انجامید و بارسلونا نیز با کسب 25 امتیاز اولین قهرمانی آن را تصاحب کرد و رئال مادرید با دو امتیاز کمتر در جایگاه دوم قرار گرفت.

مانوئل پاررا اولین گلزن باشگاه بارسلونا در رقابت های لیگ اسپانیا است. اما با این حال این دستاورد بزرگ در نظر مردم آن زمان بابت کم ارزش جلوه دادن شدن جایگاه خاصی نداشت و به همین دلیل شور و شوق زیادی شکل نگرفت و آن چنان جلب توجه نمی کرد.

عصر طلایی 1919-1930

در طول دهه سوم باشگاه، فوتبال به ورزشی مهم در بارسلون و کاتالونیا تبدیل شد و توجه اکثر مردم را به خود جلب نمود. بنابراین بارسلونا حمایت بزرگی را از سوی مردم دریافت کرد و به تیمی رویایی تبدیل شد که برای اولین بار، بازیکنان بارسلونا به مانند بتی از سوی مردم پرستش می شدند بازیکنانی نظیر سامیتیر، آلکانترا، زامورا، ساگی، پیرا و سانچو که جایگاه ویژه ای داشتند.

در طول این دهه، بازی هایی که بین بارسلونا و اسپانیول برگزار می شد، بزرگ ترین بازی کاتالونیا بود و همیشه در این دیدار، مردم زیادی برای تماشای آن به لس کورتس می آمدند.

افتخارات دهه سوم

یک قهرمانی لیگ اسپانیا در اولین دوره 1928/29

بارسلونا تا فصل 1944/45 منتظر دومین قهرمانی خود در لیگ اسپانیا ماند. تصویر بالا مربوط به همان تیم قهرمان لیگ اسپانیا در سال 1929 است.

9 عنوان قهرمانی لیگ کاتالونیا بین سال های 1919 تا 1930

1919-20, 1920-21, 1921-22, 1923-24, 1924-25, 1925-26, 1926-27, 1927-28, 1929-30

5 عنوان قهرمانی جام حذفی اسپانیا

1919-20, 1921-22, 1924-25, 1925-26, 1927-28

بارسلونا پس از آخرین قهرمانی در این دهه، تا فصل 1941/42 برای قهرمانی بعدی خود در جام حذفی صبر کرد.

بازیکنان افسانه ای

جوزف سامیتیر

بهترین مهاجم دهه سوم قرن 20، متولد سال 1902 در شهر بارسلونا، در عصر طلایی آبی اناری ها جایگاه ویژه ای داشت. او بین سال های 1918 تا 1933 به مدت 15 فصل در بارسلونا توپ زد که حاصل آن 454 بازی و ثبت 326 گل بود. او با مهارت های خود به مرد شعبده باز از سوی هواداران لقب گرفت و جوانان و کودکان زیادی را با نمایش های خود عاشق فوتبال کرد. تصویر زیر مربوط به ضربه آکروباتیک او می شود.

او با بارسلونا موفق به فتح 12 عنوان قهرمانی کاتالونیا شد و 5 عنوان جام حذفی را نیز تصاحب کرد که در اولین قهرمانی لیگ اسپانیا نیز شریک بود. او همچنین بین سال های 1944 تا 1947 به عنوان مربی در بارسلونا فعالیت کرد و آبی اناری ها را به دومین قهرمانی تاریخ باشگاه در لیگ اسپانیا در فصل 1944/45 رساند. او همچنین جام Eva Duarte را نیز در سال 1945 بالای سر برد. او در ادامه به عنوان مسئول خرید بازیکن باشگاه بارسلونا، کوبالای افسانه ای را در سال 1950 جذب کرد. او در نهایت در سال 1972 درگذشت و در 16 سپتامبر 1993 نیز خیابانی در نزدیکی استادیوم نیوکمپ به اسم او نام گرفت.

امیلی ساگی

امیلی ساگی متولد بولیوار کشور آرژانتین در سال 1900 به همراه پدر و مادر خود قبل از آغاز جنگ داخلی به کاتالونیا مهاجرت کرد. او به عنوان یکی از بهترین بازیکنان باشگاه، به عنوان وینگری چپ، بازیکنی سریع، قدرتمند و مهارت های فوق العاده بود. او در 434 بازی موفق شد تا 138 گل به ثمر برساند. او یک عنوان قهرمانی لیگ، 4 قهرمانی جام حذفی و 10 عنوان قهرمانی لیگ کاتالونیا را به دست آورد.

او به همراه پائولینو آلکانتارا زوج فوق العاده ای را در سمت چپ تشکیل داده بودند که در کنار بازیکنان بزرگی چون پلاتکو، سانچو، پیرا و سامیتیر بازی می کرد. در آن زمان کسی نمی توانست به مانند او توپ را از بازیکن مقابل خود عبور دهد و اولین بازیکن متخصص و معروف باشگاه از نظر ارسال ضربات کرنر و ضربات آزاد و همچنین ضربات پنالتی بود.

او به دلیل اینکه پدرش خواننده مشهوری بود در دنیای فوتبال به نام امیلیو ساگی باربا صدا زده می شد و با شهرت پدرش شناخته می شد. او در دو دوره در بارسلونا حضور داشت. امیلی بین سال های 1916 تا 1919 در بارسلونا بازی کرد و پس از ازدواجش در سال 1919 پس از دوری دوساله، مجددا در سال 1921 به بارسلونا بازگشت و تا سال 1932 در بارسلونا باقی ماند. او در سال 1951 در بارسلونا درگذشت.

آگوستی سانچو

او هافبکی فوق العاده قدرتمند، بازیکنی تنومند و مستحکم بود که در نبردهای هوایی بسیار موفق عمل می کرد. او نیز در دو دوره در بارسلونا حضور داشت. او ابتدا بین سال های 1917 تا 1922 و سپس پس از یک سال دوری، بین سال های 1923 تا 1928 در بارسلونا بازی کرد که حاصل آن 402 بازی و 44 گل است.

او به همراه بارسلونا به 5 قهرمانی جام حذفی و 9 قهرمانی لیگ کاتالونیا دست یافت. او تقریبا در نبرد های درون زمین همه کاره تیم بود. او به فریاد زدن این جمله اش مشهور است که می گفت: "اگر شما نمی خواهید مبارزه کنید پس من به تنهایی انجامش می دهم."

ویسنس پیرا

او متولد 1903 در شهر بارسلونا است و یکی از بهترین هافبک های راست آن زمان کشور اسپانیا به شمار می رفت. او با مهارت های خود سبک زیبایی از فوتبال را ارائه می کرد و از سرعت بالا و ضربات سر دقیقی برخوردار بود. او اولین بازی خود را برای بارسلونا در اولین روز از ژانویه 1921 انجام داد و 13 فصل بین 1920 تا 1933 در بارسلونا حضور داشت که حاصل آن 395 بازی و 123 گل شد. او یک عنوان قهرمانی لیگ اسپانیا را به همراه 4 جام حذفی و 10 قهرمانی لیگ کاتالونیا به دست آورد.

او در اولین روز ژانویه 1921 در حالی اولین بازی خود را برای بارسلونا انجام داد که صبح همان روز برای تیم جوانان بازی کرده بود و با بازی خوب خود، خوان گمپر را برای بازی در تیم اصلی متقاعد کرد و به عنوان بازیکنی تعویضی به جای آلکانتارای مصدوم روانه بازی شد و در برتری 3-1 مقابل Arenas de Getxo دو گل را به ثمر رساند. از آن روز به بعد بود که او تقریبا هیچ بازی را تا روز بازنشستگی خود در بارسلونا از دست نداد.

فرنس پلاتکو

او متولد 1898 در بوداپست مجارستان است که در سال 1983 در سانتیاگوی شیلی از دنیا رفت. او در سال 1923 برای جایگزینی ریکاردو زامورا به بارسلونا پیوست و توانست به لطف استعداد خود جای خالی زامورا را به خوبی پر نماید. او با سنگربانی خوب خود، حس امنیت از دروازه را در بازیکنان تیم ایجاد کرده بود و یکی از مهم ترین بازیکنان بارسلونا در عصر طلایی دهه 30 شکل گیری باشگاه به شمار می رفت.

او به قدری خوب بود که پس از قهرمانی در جام حذفی اسپانیا، شاعر شهر کادیز به نام رافائل آلبرتی یک شعر احساسی را در مورد او سرود و القابی نظیر ببر خشمگین و قهرمان آبی و اناری به او اختصاص داد. او بعد ها در پست مدیریتی باشگاه در طی دو فصل 1934/35 و 1955/56 مشغول به کار شد. حاصل کار او 189 بازی به همراه فتح یک قهرمانی لیگ اسپانیا، 2 قهرمانی جام حذفی و 6 قهرمانی کاتالونیا بود.

سرمربیان

جک گرینول

این سرمربی انگلیسی در دو دوره بین سال های 1917 تا 23 و 1931 تا 33 هدایت بارسلونا را برعهده داشت. او از کروک تاون به بارسلونا نقل مکان کرد و پس از برکناری جان بارو هدایت بارسلونا را برعهده گرفت. او به مدت 6 فصل پیاپی روی نیمکت بارسلونا نشست و تنها یوهان کرایوف با هدایت بارسلونا برای 8 فصل متوالی بین سال های 1988 تا 1996 بیشتر از او هدایت آبی اناری ها را برعهده داشته است.

در سال اول حضورش روی نیمکت بارسلونا، عده ای از اعضای باشگاه خواستار استعفای او شدند اما خوان گمپر از او حمایت کرد و در نهایت نیز موفق به فتح دو جام حذفی و 4 جام قهرمانی کاتالونیا شد اما با این حال در دوره دوم هدایت بارسلونا موفق نبود و تنها یک عنوان قهرمانی را به دست آورد.

ویلیام آلفرد اسپونسر

او در ناتینگهام فارست برای خود نام و نشانی دست و پا کرده بود و جایگزین هموطن خود در سال 1923 شد و تنها یک فصل در بارسلونا مربیگری کرد. او در سال 1911 از فوتبال اعلام بازنشستگی کرده بود. او در طول یک فصل هدایت بارسلونا روزهای تلخ و شیرینی را تجربه نمود به صورتی که تیم او قهرمانی کاتالونیا را تصاحب کرد اما نتوانست در جام حذفی اسپانیا به توفقی دست یابد و تیمش با شکست سنگین 6-1 مقابل Real Union Irun تن به شکست داد.

جسا پوژنی

او نیز تنها یک فصل را روی نیمکت بارسلونا مربیگری کرد و در فصل 1924/25 به عنوان قهرمانی کاتالونیا و جام حذفی اسپانیا دست یافت. او پیش از آن برای مدیریت تیم های پایه به بارسلونا آمده بود و زمانی که ویلیام بارسلونا را ترک کرد، جای او را گرفت. او علی رغم موفقیت در بارسلونا پس از یک فصل به سرزمین مادری خود یعنی مجارستان بازگشت.

رالف کربی

او مربی معتبری بود که برای قهرمان کردن تیم به بارسلونا آورده شده بود اما با وجود موفقیت در قهرمانی حذفی و کاتالونیا هرگز موفق به مدیریت درست کادر مربیگری خود نشد چون او زبان مربیان و روش های آن ها را درک نمی کرد و پس از یک فصل کار در بارسلونا در 1925/26 از تیم جدا شد.

جک دامبی

او در دو دوره هدایت بارسلونا را برعهده داشت. در دوره اول خود مسئول آموزش ستاره ها و امید های آینده و جوان باشگاه بود. او نیز به هر دو قهرمانی حذفی و کاتالونیا دست یافت.

روما فورنس

او در دو فصل 1927 تا 1929 هدایت بارسلونا را بر عهده داشت و توانست اولین عنوان قهرمانی لیگ اسپانیا را تصاحب نماید. لازم به ذکر است که او قبل از پذیرش مربیگری بارسلونا نیز نقش بازیکن و هیئت مدیره باشگاه را برعهده داشت.