سال نو مبارک. همراه شما هستیم!
بارسلونامنچسترسیتیمنچستر یونایتدلیورپولآرسنالچلسی
داغ تــرین هاپیشخوان شخصیپیشبینی رایگان

تاریخچه بارسلونا؛ لوئیز سوارز فن ها در دهه ششم!

کد خبر : 54515  |  زمان ارسال : پنجشنبه 7 مرداد 1395

اختصاصی بارسانیوز - پس از ارائه پنج قسمت از تاریخچه با ارزش باشگاه بارسلونا که مربوط به نیم قرن اول آن می شد، قسمت ششم و آغاز دوران اوج گیری باشگاه را بررسی خواهیم کرد.

 

لوئیس سوارز اسطوره بارسلونا و تنها اسپانیایی برنده توپ طلا درگذشت!

 

در این دهه باشگاه پس از پشت سر گذاشتن دوران سخت پس از جنگ، به لطف تعهد هوادارانی که تا کنون نسبت به پیراهن و لوگوی جذاب و محبوب خود متعهد مانده اند، سیر سریع پیشرفت خود را طی کرد به صورتی که در طول دهه ششم از قرن 20 میلادی، تعداد اعضای باشگاه رشد قابل توجهی پیدا کرد و از 26300 نفر به 52791 نفر رسید و این رشد 100 درصدی قاعدتا دلایلی داشته است که در ادامه بررسی خواهد شد.

 

لادیسلاو کوبالا-Ladislao Kubala

 

ورود لادیسلاو کوبالا نقشی کلیدی در موفقیت های بارسلونا داشت تا جایی که با بازی های تاثیرگذار و فوق العاده خود به بتی برای هواداران آبی اناری تبدیل شد تا یاد و نامش در تاریخچه پر زرق و برق باشگاه بارسلونا ماندگار گردد. پیروزی های پیاپی بارسلونا در کنار افسانه ای شدن و نقش کلیدی کوبالا در تیم، هواداران را بیش از پیش برای دیدن بازی های بارسلونا به ورزشگاه کشاند تا جایی که باشگاه بارسلونا به صورت فزاینده ای در کاتالونیا در حال به دست آوردن نقش برجسته و مهمی بود.

 

در همین دهه، باشگاه با رشد اقتصادی مواجه گشت یعنی همزمان با روند رشد اقتصادی اسپانیا از سال 1951 که این فرآیند منجر به افزایش حقوق پرداختی به بازیکنان و وضعیت درآمدی مردم شد که به همین دلیل با بهبود پیدا کردن وضع اقتصادی، هزینه عضویت در باشگاه برای مردم محدودیت بسیار بسیار کمتری را برای دیدن بازی ها ایجاد کرد تا رشد 100 درصدی چشمگیر تعداد اعضای آبی اناری تحقق یابد.

 

ساخت و ساز استادیوم نیوکمپ

 

با رشد تعداد هواداران باشگاه که روزی با چندین نفر در ابتدای شکل گیری باشگاه صرفا با توجه به تعداد بازیکنان تیم آغاز شده بود، باشگاه نیاز به داشتن استادیومی بزرگتر را احساس کرد به این صورت که از شعار انتخاباتی ریاست باشگاه بارسلونا در سال 1953 آغاز شد به صورتی که فرانسسک میرو-سانس نامزد کسب عنوان ریاست باشگاه با شعار زیر زمینه ساز ساخت و ساز استادیوم نیوکمپی گشت که تا به امروز پاربرجا باقی مانده و هم اکنون نیز باشگاه به دنبال روند اجرایی پروژه افزایش ظرفیت آن می باشد.

 

"ما نیازمندیم و قصد داریم و باید یک زمین جدید داشته باشیم."

 

 

کوبالا، قهرمانی که در دهه ششم وارد شد

 

جوزپ سامیتیر دبیر فنی باشگاه، کوبالا را به بارسلونا آورد و او درنهایت بازیکنی شد که تاریخ باشگاه را تغییر داد و در نزد هواداران به اسطوره ای فراموش ناشدنی تبدیل گشت. تکنیک های این نابغه مجارستانی به صورتی بود که برای هواداران آن روزها بسیار چشم نواز و دیدنی به نظر می رسید.

 

کوبالا-Kubala

 

بنابراین روند افزایشی هواداران بارسلونا، کوچک بودن استادیوم لس کورتس را برای آبی اناری ها تایید کرد چون نیاز به استادیومی بزرگ در بازی های برجسته و مهم بارسلونا بسیار احساس می شد.

 

5 قهرمانی در یک فصل

 

از سال 1950 تا 1953 بارسلونا بر فوتبال اسپانیا چیره شد. فصل پرشور بارسلونا در 1951/52 باعث شد تا آبی اناری ها به 5 عنوان قهرمانی در رقابت های مختلف دست یابند تا با کسب عناوین قهرمانی لیگ اسپانیا، جام حذفی، لاتین کاپ، Copa Eva Duarte و Copa Martini Rossi ذهنیت بزرگی باشگاه مجددا به بازیکنان بارسلونا بازگردد.

 

تیم فصل 1951/52 بارسلونا که به 5 عنوان قهرمانی دست یافت

تیم فصل 1951/52 بارسلونا که به 5 عنوان قهرمانی دست یافت

 

دلیل این پنج قهرمانی خط آتشین حمله بارسلونا بود که بازیکنان بزرگی در تیم اصلی آن حضور داشتند که برجسته ترین آن ها، رامالتس ، سیگوئر، بیوسکا، سگارا، گونزالووی سوم، باسورا، سزار، کوبالا، مورنو و مانخون بودند.

 

 

ماجرای جالب دی استفانو بین رئال مادرید و بارسلونا

 

در سال 1953، بارسلونا دی ساتفانو را پس از رسیدن به توافق با ریورپلاته به خدمت گرفت باشگاهی که حق و حقوق این بازیکن را برعهده داشت. در همان زمان نیز رئال مادرید مذاکرات را با تیم میلوناریوز پیش برد یعنی تیمی که دی استفانو برای آن توپ می زد. اما در نهایت با صدور حکم عجیب و غریبی مبنی بر اینکه دی استفانو باید در طول فصول آینده به صورت متناوب برای یکی از دو باشگاه رئال و بارسلونا بازی کند باعث شد که بارسلونا این حکم را نپذیرد.   

 

ورود لوئیز سوارز

 

او بازیکنی استثنایی بود که روزهای خوش زیادی را برای باشگاه به ارمغان آورد. او همچنین بازیکن محبوبی برای باشگاه بارسلونا بود به صورتی که هواداران بارسلونا عمدتا به دو دسته کوبالا فن و سوارز فن تبدیل شده بودند. سوارز تا آنجایی خوش درخشید که در سال 1960 موفق به فتح توپ طلا شد و تنها بازیکن اسپانیایی است که موفق به کسب آن شده است.

 

 

افتتاح نیوکمپ

 

ساخت و ساز نیوکمپ از سال 1954 آغاز شد و در طی سه سال کار، ساخت آن به پایان رسید. این استادیوم در دوران ریاست فرانسس میرو-سانس ساخته شد که از سال 1953 تا سال 1961 ریاست باشگاه بارسلونا را برعهده داشت. در روز افتتاح این استادیوم در تاریخ 24 سپتامبر 1957 یعنی در روز لامرس که روز جشن مذهبی بارسلونا بود، مراسم های مختلفی نظیر مسابقه فوتبال بین بارسلونا و منتخبی از بازیکنان ورشوی لهستان برگزار شد که بارسلونا اولین پیروزی خود را در همین دیدار با نتیجه 4-2 جشن گرفت که مارتینز گل اول آن بازی را به ثمر رسانده بود.

 

مراسم روز افتتاحیه نیوکمپ

روز افتتاحیه نیوکمپ

 

ظرفیت اولیه استادیوم نیوکمپ 93053 نفر بود که برای باشگاه 288.088.143 پزوتا هزینه دربرداشت. نیوکمپ هم اکنون نیز استادیوم خانگی بارسلونا می باشد که با ظرفیت 98.772 نفر بزرگ ترین ظرفیت استادیوم های موجود در اروپا را دارد که همین ظرفیت کنونی نیز در حال افزایش یافتن است.

 

فرانسسک میرو-سانس ریاست باشگاه بارسلونا

 

او بین سال های 1953 تا 1961 به عنوان یکی از موفقیت ترین رئیس های باشگاه بارسلونا فعالیت کرد و با 311 رای به عنوان رئیس باشگاه منصوب شد. در طول دوران ریاست او بارسلونا موفق به فتح اولین عنوان اروپایی خود شد که دو قهرمانی Fairs Cups در کنار جام های داخلی جزو افتخارات دوران ریاست او می باشد که شامل دو قهرمانی لیگ و جام حذفی اسپانیا است.

 

Francesc Miró-Sans

 

بزرگ ترین فعالیت دوران ریاست او، ساخت و ساز 3 ساله استادیوم نیوکمپ بود که کماکان نیز زمین باشگاه فوتبال بارسلونا می باشد. او در سال 1958 نیز به عنوان اولین رئیس باشگاه بارسلونا لقب گرفت که مجددا به عنوان ریاست باشگاه منصوب شد اما در نهایت به دلیل به وجود آمدن برخی اختلافات که ناشی از تصمیمات او بود، او در سال 1961 یعنی پیش از اتمام دوره پنج ساله دوم خود استعفا داد.

 

ورود هلنیو هررا

 

ورود هلنیو در بارسلونا بدان معنا بود که انقلابی در سبک و شیوه بازی بارسلونا ایجاد شد. او با قدرت مربیگری بی نظیر خود، نیروی خاصی را به تیمش تزریق کرد و شعارهای خاصی نظیر "با 10 نفر از بازیکنان تیم خود بهتر از یازده نفر بازی می کنیم" داشت. او به "HH" معروف بود که گروه خارق العاده ای از بازیکنان خارجی و کاتالونیایی را در کنار هم قرار داده بود. تیم او مجددا بازیکنانی کلیدی و محبوبی از مجارستان نظیر ساندور کوچیس و زولتان زیبور داشت که در کنار اولوگیو مارتینز و اواریستو در تیم بازی می کردند. در تیم او همچنین بازیکنانی کاتالونیایی نظیر جنسانا، گراسیا، ورگس، تخادا، اولیویا و سگارا حضور داشتند.

 

بازیکنان کلیدی دهه ششم

 

لادیسلاو کوبالا

 

فصول حضور در بارسلونا: 1950-61

تعداد بازی: 345

تعداد گل: 280

 

افتخارات

 

4 عنوان قهرمانی لیگ (1951/52، 52/53، 58/59، 59/60)

1 قهرمانی لاتین کاپ

2 قهرمانی Fairs Cups (1957/58، 59/60)

5 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1950/51، 51/52، 52/53، 56/57، 58/59)

2 قهرمانی Eva Duarte Cups (1952 و 1953)

 

کوبالا-Kubala

 

او اولین بازی خود را برای بارسلونا در آوریل 1951 انجام داد و عصری طلایی را در بارسلونا رقم زد. او با مهارت های بی نظیر خود در میانه میدان و سبک بازی برجسته و خاص خود، در زدن ضربات آزاد مهارت فوق العاده ای داشت و به خوبی در درون زمین تیم را هدایت می کرد و با وجود او بود که بارسلونا در فصل رویایی 1951/52 خود به فتح 5 عنوان قهرمانی نایل گشت.

 

اما با این حال او در ادامه در تکرار موفقیت های خود ناکام ماند و با مصدومیت های زیادی بابت ضربات سرسختانه مدافعان حریف مواجه می گشت. ولی با این حال او در اواخر دهه ششم موفق شد تا با هدایت هلنیو هررا دوباره رشد یابد. او در سال 1961 کفش های خود را آویخت اما مجددا پس از چند ماه به فوتبال بازگشت و تا سال 1963 به بازی کردن ادامه داد. کوبالا پس از سپری کردن دوران فوتبالی موفقیت آمیز خود در بارسلونا، به درخواست انریک لائودت رئیس باشگاه بارسلونا بین سال های 1961/62، به عنوان مربی در مدرسه فوتبال باشگاه فعالیت کرد.

 

اما با این وجود، کوبالا تصمیم به تغییری چشمگیر در دوران حرفه ای خود گرفت و در فصل 1963/64 به عنوان مربی بازیکن و به پیشنهاد اسپانیول در کنار دوست خود آلفردو دی استفانو کار کرد. کوبالا بعدها نیز به مربیگری در تیم های مورسیا، الچه و مالاگا ادامه داد. او حتی تیم های ملی سوئیس و کانادا را نیز هدایت کرد و هدایت تیم ملی اسپانیا را برعهده گرفت.

 

اما او درنهایت در سال 1980 به باشگاه بارسلونا بازگشت و هدایت تیم را مجددا برعهده گرفت که در دوره دوم موفقیتی را تجربه نکرد و در نهایت در 17 می 2002 به دلیل دچار شدن به یک بیماری و مبارزه طولانی مدت با آن در تخت بیمارستان بارسلونا درگذشت. او متولد سال 1927 در بوداپست مجارستان بود.

 

استانیسلاو باسورا

 

فصول حضور در بارسلونا: 1946-58

تعداد بازی: 373

تعداد گل: 153

 

استانیسلاو باسورا

 

افتخارات

 

4 عنوان قهرمانی لیگ (1947/48، 48/49، 51/52، 52/53)

2 قهرمانی لاتین کاپ (1949 و 52)

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل 1957/58

4 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1950/51، 51/52، 52/53، 56/57)

3 قهرمانی Eva Duarte Cups در سال های (1948، 52، 53)

 

باسورا متولد سال 1926 در بارسلونا، عضوی از تیم معروف و خط حمله تیم قهرمان 5 عنوان قهرمانی فصل 1951/52 بود که در کنار کوبالا، سزار، مورنو و مانچون نقش ایفا می کرد. وینگر راست آن روزهای بارسلونا با مهارت های فنی زیاد و سرعت بالای خود یکی از گلزنان کلیدی بارسلونا بود به صورتی که مهارت هایش به او اجازه می داد تا در فضاهای کوچک به خوبی کار کند و گلزنی نماید به صورتی که رکورد گلزنی او به عنوان یک وینگر یکی بهترین رکوردهای باشگاه می باشد.

 

او به عنوان "هیولای کولامبس" به دلیل عملکرد فوق العاده خود در یک دیدار دوستانه مقابل فرانسه شناخته شد که در آن دیدار هت تریک کرده بود. او همچنین به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جام جهانی 1950 در برزیل شناخته شد که در سال 1958 بازنشسته گشت. او در نهایت در 16 مارس 2012 در سن 85 سالگی در لاس پالماس درگذشت.

 

آنتونی رامالتس

 

فصول حضور در بارسلونا: 1946-61

تعداد بازی: 473

 

افتخارات

 

6 عنوان قهرمانی لیگ (1947/48، 48/49، 51/52، 52/53، 58/59، 59/60)

2 قهرمانی لاتین کاپ (1949 و 52)

2 قهرمانی Fairs Cups (1957/58، 59/60)

5 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1950/51، 51/52، 52/53، 56/57، 58/59)

3 قهرمانی Eva Duarte Cups در سال های (1948، 52، 53)

 

آنتونی رامالتس-Antoni Ramallets

 

آنتونی متولد 1924 در بارسلونا به عنوان یکی از بهترین دروازبانان تاریخ باشگاه و کشور اسپانیا شناخته می شد. او از تیم محلی Europa به بارسلونا پیوست و در همان ابتدای ورود به باشگاه به عنوان دروازبان دوم فعالیت می کرد تا اینکه با مصدومیت شدید دروازبان اصلی فرصت بازی در تیم اصلی را به دست آورد.

 

زمانی که او دروازبان اول بارسلونا شد، دوران دروازبانی او با دوران شکوهمند قهرمانی های پیاپی بارسلونا همزمان گشت و او نیز به عنوان دروازبان تیم، عضوی از تیم بارسلونا در جریان پنج قهرمانی فصل 1951/52 بود. قدرت مشت زنی، چالاکی و بالاتر از همه هوشیاری او از او دروازبانی توانمند ساخته بود که موفق شد در جام جهانی 1950 که با قهرمانی برزیل و چهارمی اسپانیا به پایان رسید، با عملکرد خوب خود در درون دروازه اسپانیا به عنوان "گربه ماراکانا" لقب بگیرد.

 

با این حال بدترین خاطره او به بدشانسی فینال European Cup سال 1961 باز می گردد، در دیداری که بارسلونا نتیجه دیدار را 3-2 به بنفیکا واگذار کرد که بارسلونایی ها موقعیت های زیادی را در آن دیدار از دست دادند و خاطره بد آنتونی به دلیل گل به خودی بود که در آن بازی به ثمر رساند که به عنوان مهم ترین دلیل بازنشستگی او و اتمام همکاری با بارسلونا شناخته می شود.

 

او در 6 مارس 1962 در حمایتی احساسی از سوی هواداران بارسلونا در نیوکمپ در جریان برتری 5-1 بارسلونا مقابل هامبورگ به پاس تشکر از دوران فوتبالی حضور در بارسلونا، مدالی با ارزش را بابت دوران باشکوه خود دریافت کرد تا اینگونه به دوران حضور خود در نیوکمپ پایانی خوش داده باشد.

 

خوان سگارا

 

فصول حضور در بارسلونا: 1949-64

تعداد بازی: 528

تعداد گل: 30

 

افتخارات

 

4 عنوان قهرمانی لیگ (51/52، 52/53، 58/59، 59/60)

1 قهرمانی لاتین کاپ (1952)

2 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58، 59/60)

6 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1950/51، 51/52، 52/53، 56/57، 58/59، 62/63)

2 قهرمانی Eva Duarte Cups در سال های (1952، 53)

 

خوان سگارا-Joan Segarra

 

سگارا مدافعی افسانه ای از تیم بارسلونا در طول افتخار آفرینی های دهه ششم بود و او یکی از پرتعداد ترین بازی ها برای باشگاه بارسلونا را دراختیار دارد. او یک نجیب زاده واقعی در درون زمین بود و نگرش او نسبت به بازی بسیار ایده آل و مورد تحسین هواداران بود. او به عنوانی بازیکنی همه کاره اکثرا در پست مدافع میانی یا مدافع چپ بسیار شجاعانه بازی می کرد. او یکی از بازیکنانی بود که با تشویق های همیشگی خود، به خوبی به هم تیمی های خود در درون زمین روحیه می داد.

 

او با فیزیک بدنی مناسب و قدرتمند خود هرگز به راحتی اجازه عبور را به مهاجمان تیم های حریف نمی داد و بسیار مستحکم در قلب خط دفاعی عمل می کرد. او همچنین با شوت های قدرتمند خود در گلزنی نیز موفق عمل می کرد که حاصل کار او به عنوان یک مدافع 30 گل شد. اما با این حال او در فینال جام اروپای 1961 به دلیل مصدومیت از ناحیه چشم حضور نداشت.

 

کاپیتان بزرگ بارسلونا، پس از بازنشستگی به عنوان مربی در تیم جوانان نقش ایفا کرد تا جایی که در فصل 1979/80 دستیاری هلنیو هررا در تیم اصلی بارسلونا را پذیرفت. سگارا که متولد سال 1927 در بارسلونا بود در نهایت در سال 2008 در تارادل درگذشت.

 

گوستاو بیوسکا

 

فصول حضور در بارسلونا: 1950-57

تعداد بازی: 257

تعداد گل: 5

 

گوستاو بیوسکا-Gustau Biosca

 

افتخارات

 

2 عنوان قهرمانی لیگ (51/52، 52/53)

1 قهرمانی لاتین کاپ (1952)

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58)

4 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1950/51، 51/52، 52/53، 56/57)

1 قهرمانی Eva Duarte Cups در سال های (1952)

 

 گوستاو یکی از بهترین مدافعان میانی تاریخ باشگاه بارسلونا است که از رده های جوانان بارسلونا به تیم اصلی اضافه گشت و در سال 1950 اولین بازی خود را برای آبی اناری ها انجام داد. او در طول 7 سال حضور در باشگاه، به عنوان مدافعی کلیدی در کار با توپ توانمند عمل می کرد و از قدرت بازی خوانی بالایی نیز برخوردار بود. او مایه آرامش بازیکنان تیم برای شرکت در کارهای تهاجمی بود اما او در نهایت در کمال تاسف در سال 1957 به دلیل مواجه شدن با آسیب دیدگی وحشتناک پس از سپری کردن مدت زمان زیادی در تیم ذخیره ها در سال 1959 مجبور به بازنشستگی شد.

 

او بین سال های 1993 تا 2000 نقش مدیر باشگاه بارسلونا را برعهده داشت و رابط بین بازیکنان و اعضای هیئت مدیره بود. او در نهایت در 1 نوامبر 2014 در 86 سالگی درگذشت.

 

سیگفرید گراسیا

 

فصول حضور در بارسلونا: 1952-66

تعداد بازی: 526

تعداد گل: 21

 

سیگفرید گراسیا-Sigfrid Gràcia

 

افتخارات

 

3 عنوان قهرمانی لیگ (1952/53، 58/59، 59/60)

3 قهرمانی Fairs Cups در فصول 1957/58، 59/60، 65/66)

4 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1952/53، 56/57، 58/59، 62/63)

1 قهرمانی Eva Duarte Cups در سال (1953)

 

گراسیا متولد 1932 در گاوا از رده جوانان به تیم اصلی اضافه شد و به بازی فداکارانه و متعصبانه خود مشهور بود. او در پست دفاع چپ نوعی امنیت و ثبات را در بارسلونا فراهم کرده بود و ویژگی های بازی او باعث شد تا در چشم همه مربیان بارسلونا به عنوان بازیکنی کارآمد در ترکیب اصلی تیم قرار بگیرد که همین امر باعث شد تا او تعداد بازی خیره کننده 526 را در کارنامه خود به ثبت برساند. او حتی در طول یک فصل تقریبا 50 بازی را انجام داده بود.

 

او اگرچه تماشایی بازی نمی کرد اما با ویژگی های ذکر شده عضوی ثابت از ترکیب بارسلونا برای سالیان دراز بود و به همین علت احترام زیادی از سوی هواداران دریافت می کرد.

 

رامون ویلاورده

 

فصول حضور در بارسلونا: 1954-63

تعداد بازی: 322

تعداد گل: 136

 

رامون ویلاورده-Ramón Villaverde

 

افتخارات

 

2 عنوان قهرمانی لیگ (1958/59، 59/60)

2 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1958/59، 59/60)

3 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1956/57، 58/59، 62/63)

 

 

رامون متولد مونته ویدئو کشور اروگوئه در سال 1930 یکی از بزرگ ترین بازیکنان وارداتی تاریخ باشگاه بارسلونا از منطقه آمریکای جنوبی است که از تیم Millonarios به بارسلونا پیوست جایی که همکاری خوبی در کنار آلفردو دی استفانو داشت. او در مرکز خط میانی بارسلونا بازی می کرد که از قابلیت بازی در پست وینگر نیز برخوردار بود و استعداد خوبی نیز در بازی خوانی داشت.

 

او به مانند ویژگی بازیکنان آمریکای جنوبی از شوت های قدرتمندی برخوردار بود و در کنترل توپ شگفت انگیز عمل می کرد. او و لوئیز سوارز درک درستی از یکدیگر داشتند. او همواره در مورد توانایی های خود به خود باور داشت به صورتی که زمانی که به صورت قرضی بارسلونا را برای فصل 1963/64 به مقصد ریسینگ سانتاندر ترک می کرد در مورد خودش گفته بود: "من هنوز برای فوتبال بازی کردن پیر نشده ام اما برای بازی کردن برای بارسلونا چرا"

 

لوئیز سوارز

 

فصول حضور در بارسلونا: 1954-61

تعداد بازی: 216

تعداد گل: 114

 

افتخارات

 

2 عنوان قهرمانی لیگ (1958/59، 59/60)

2 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58، 59/60)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1956/57، 58/59)

 

لوئیس سوارز-Luís Suárez

 

به عنوان یکی از بزرگ ترین فوتبالیست های اسپانیا که در سال 1935 در لاکرونیا متولد شد، لوئیز به یکی از ستاره های بارسلونا در اواخر دهه ششم از تاسیس باشگاه بارسلونا و قرن بیست تبدیل شد اما او نیز تنها 7 سال در بارسلونا توپ زد. او از دپورتیوو لاکرونیا به بارسلونا پیوست و در میانه میدان بازی می کرد ولی مهارت های شگفت انگیز او در کار با توپ و شوت های دیدنی اش، همه چیزهای لازم مورد نیاز هر فوتبالیست جهت تبدیل شدن به یک مهاجم توانمند و گلزن را داشت.

 

مهارت های او به حدی بالا بود که گروهی از هواداران بارسلونا حامی او بودند و دودستگی در بین هواداران بابت شکل گیری کوبالا فن ها و سوارز فن ها به وجود آمد و هلنیو هررا نیز در طول دوران هدایت بارسلونا به صورت منظم از او بهره می برد.

 

سوارز موفق شد تا در سال 1961 عنوان توپ طلا را تصاحب نماید ولی در زمانی که باشگاه مجددا دچار شرایط نامناسب اقتصادی شد، لوئیز سوارز با 25 میلیون پزوتا راهی باشگاه اینتر میلان ایتالیا گشت. سوارز در طول دوران حضور خود در ایتالیا به دو قهرمانی اروپا و سایر عناوین قهرمانی داخلی به همراه اینتر میلان دست یافت.

 

الوگیو مارتینز

 

فصول حضور در بارسلونا: 1956-62

تعداد بازی: 225

گل: 168

 

الوگیو مارتینز-Eulogio Martínez

 

افتخارات

 

2 عنوان قهرمانی لیگ (1958/59، 59/60)

2 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58، 59/60)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1956/57، 58/59)

 

او یکی دیگر از بازیکنان آمریکای جنوبی بارسلونا است که در سال 1935 در پاراگوئه متولد شد و جزو 10 گلزن برتر تاریخ باشگاه بارسلونا با به ثمر رساندن 168 گل در 225 بازی است. او در طول 6 فصل حضور در بارسلونا یکی از گلزنان استثنایی باشگاه بود و بسیار لذت بخش بازی می کرد. او یکی از بازیکنان محبوب باشگاه به شمار می رفت و در سه فصل متوالی از 1957/58 به بعد به عنوان بهترین گلزن باشگاه لقب گرفت.

 

او همچنین این افتخار را داشت که اولین گل را در استادیوم نیوکمپ به ثمر برساند که در افتتاحیه ورزشگاه مقابل تیمی منتخب از ورشو به ثمر رساند. او همچنین در جریان برتری 8-1 بارسلونا مقابل اتلتیکو مادرید در جام حذفی 1956/57 موفق شد تا 7 گل را به ثمر برساند.

 

پس از این بازی بود که مهاجم تازه وارد بارسلونا به نام اواریستو بیان کرد که:

 

"با داشتن مهاجمی به مانند او، من هیچ ایده و نظری برای اینکه چرا بارسلونا من را به خدمت گرفت ندارم چون شاید بارسلونا به مهاجمی نیاز داشت که روی نیمکت بنشیند و به رختکن رفت و آمد داشته باشد."

 

اما این دو مهاجم در ادامه در کنار یکدیگر به هماهنگی بالایی رسیدند تا جایی که یکی از مرگبارترین خطوط حمله بارسلونا را تشکیل دادند.

 

مربیان دهه ششم

 

رامون لورنس

 

رامون لورنس-Ramon Llorens

 

او به عنوان دروازبان در دوران فوتبالی خود فعالیت داشت و پس از بازنشستگی به فعالیت خود در بارسلونا در کادر مربیگری ادامه داد تا اینکه در سال 1950 هدایت بارسلونا را برعهده گرفت. او بازیکنان بزرگی چون بیوسکا و مانچون را کشف کرد و و در همان سال جای خود را به فردیناند داد. او در تمام دوران حرفه ای ورزشی خود برای بارسلونا فعالیت کرد و یکی از متعصب های باشگاه به شمار می رود.

 

فردیناند دوسیک

 

فردیناند دوسیک-Ferdinand Daucik

 

آغاز دوران مربیگری 4 ساله او در بارسلونا که از سال 1950 آغاز شد بابت برخی تصمیمات او دشوار بود اما زمانی که کوبالا بازی کردن را برای بارسلونا آغاز کر، وضعیت از هر لحاظ به کلی تغییر نمود و بارسلونا به یک ماشین فوتبال به تیمی منظم و هماهنگ تبدیل شد که توانست به عناوین قهرمانی متعددی دست یابد. حاصل کار او در طول 4 سال مربیگری بارسلونا، فتح 8 عنوان قهرمانی بود که 5 عنوان آن در فصل 1951/52 کسب شد که در نهایت پس از درگیری با بعضی از بازیکنان تیم در فصل 1953/54، باشگاه را ترک کرد.

 

ساندرو پاپو

 

ساندرو پاپو-Sandro Puppo

 

بارسلونا فکر می کرد که ساندرو می تواند جایگزینی ایده آل برای فردیناند باشد. او قبل از آمدن به بارسلونا تیم ملی ترکیه را هدایت می کرد. اما او صرفا فصل 1954/55 هدایت بارسلونا را برعهده داشت و با بارسلونا به عنوان نایب قهرمانی لیگ دست یافت و در جام حذفی نیز در مرحله نیمه نهایی کنار رفت.

 

دومنسه بالمانیا

 

دومنسه بالمانیا-Domènec Balmanya

 

او در بارسلونا به عنوان بازیکن فعالیت می کرد که در سال 1942 موفق به فتح عنوان قهرمانی شده بود. پس از اتمام دوران بازی خود او به مربیگری روی آورد و قبل از برعهده گرفتن هدایت بارسلونا برای تیم های زاراگوزا و اوویدو مربیگری کرده بود.

 

او بین سال های 1956 تا 1958 هدایت بارسلونا را برعهده داشت که در اولین فصل هدایت بارسلونا به عنوان قهرمانی جام حذفی اسپانیا دست یافت و در فصل بعدی علی رغم قهرمانی در Fairs Cup از کار خود برکنار گشت تا هلنیو هررا دوران باشکوه دیگری را در بارسلونا آغاز کند.

 

هلنیو هررا

 

هلنیو هررا-HELENIO HERRERA

 

هلنیو بین سال های 1958/60 و 1980/81 هدایت بارسلونا را برعهده گرفت. او در اولین دوره مربیگری بارسلونا از سویا به نیوکمپ آمد و تا سال 1960 موفق به فتح دو عنوان قهرمانی لیگ، یک جام حذفی و دو قهرمانی Fairs Cups شد. یکی از خصوصیات مربیگری او این بود که از یک روانشناس برای آماده سازی بازیکنانش از لحاظ روحی استفاده می کرد و رابطه بسیار خوب و نزدیکی با بازیکنان تیم داشت.

جالب اینه چندتا شل مغز میان میگن بارسا از زمان رایکارد یه تیم بزرگ شد،ولی نمیدونن بارسا از اولش بزرگ بود اما مشکل این بود حکومت اسپانیا اجازه نمیداد بارسا تو اروپا کاری کنه
متاسفانه فوتبال خیلی بی‌رحمه،رسانه حتی کسی رو که مرده هم بزرگ میکنه و بین مردم معروف میکنه،حالا این اسطورمون متاسفانه رسانه حمایتش نکرد و بیشتر فوتبال دوستا اینو نمیدونستن اولین توپ طلا بارسا رو این بشر گرفته
عزیزانی که دارن در مورد نویسنده ابن مقاله صحبت میکنن باید بگم که ایشون خیلی وقته که از سایت رفتند
اگه حق بارسا خورده نمیشد و بخاطر حکومتی بودن ریال ضربه نمیخورد الان بیشتر از اینا لیگ قهرمانان داشتیم

ریال ۵ تا از لیگ قهرماناشو همون سال اول تاسیس بدست اورده اکه ما دست میجنبوندیم الان خیلی نزدیک یا حتی برابر بودیم
متن خیلی عالی بود ولی حیف بارسلونا اون دوران که در زمان فرانکو بود
خیلی خوب و مفید بود، قسمت های بعدیش هم کار کنین
من تا باسورا متن رو خوندم نتونستم درباره اش چیزی نگم
عجب وینگری بود ، اگه الان تیم همچین وینگری داشت نصف مشکلات خط حمله درست میشد ، غولی بود برای اون زمان
عالی ترین پستی که تا حالا دیده بودم تو عمرم،❤❤
دستت درد نکنه عالی بود
همینجوری ادامه بده
مهمانکاربر مهمان@Guest
از اینکه بارسا نیوز را انتخاب کردید متشکریم. به نظر می‌رسد شما از یک مسدود کننده تبلیغات استفاده می‌کنید.
تبلیغات به ادامه فعالیت و ارائه خدمات باکیفیت و اخبار بروز کمک می‌کند.
لطفاً مسدود کننده تبلیغ را غیرفعال کنید و از اخبار بروز سایت لذت ببرید.