ویژه: ۵۰ بازیکن برتر تاریخ باشگاه بارسلونا؛ (31-40)

اختصاصی بارسانیوز - در تحقق شعار "بارسلونا، فراتر از باشگاه"، در طول 117 سال از تاریخ باشگاه بارسلونا، بازیکنان بزرگ زیادی افتخارات بی نظیر و تکرار نشدنی را رقم زدند که Sportsmail به معرفی آنان پرداخت.

طی گزارشی که دیلی میل آن را پوشش داد، در لیست زیر به بررسی شماره های 31 الی 40 خواهیم پرداخت.

40- داوید ویا (2010-13)

او در سال 2010 از والنسیا برای پر کردن جای زلاتان ابراهیموویچ به بارسلونا پیوست و مثلث پدرو، مسی و ویا را در بارسلونا تشکیل داد در حالی که مسی در پست مهاجم نوک بازی می کرد با وجود اینکه خود بهترین گلزن تیم ملی اسپانیا بود. او در 77 بازی لیگ موفق شد تا 33 گل را به ثمر برساند که یکی از به یاد ماندنی ترین گل ها او در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2011 به منچستر یونایتد است.

39- دکو (2004-2008)

این پرتغالی ریز نقش بارسلونا یکی از کلیدی ترین مهره ای بارسلونا برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان سال 2006 بود که آبی اناری ها توانستند به عنوان قهرمانی با از پیش رو برداشتن آرسنال دست یابند. او همچنین موفق به کسب دو قهرمانی در لالیگا شد که اولین ان در سال 2005 پس از 6 فصل ناکامی در فتح لیگا کسب شد. دکو درنهایت با ورود پپ گواردیولا، نیوکمپ را به مقصد استمفوردبریج در سال 2008 ترک کرد.

38- خوان گمپر (1899-1903)

در 29 نوامبر سال 1899 خوان گمپر مهاجر سوئیسی، بارسلونا را در کاتالونیا تاسیس نمود و خود به عنوان اولین بازیکن باشگاه پا به توپ شد. خوآن گمپر، موسس باشگاه بارسلونا به فکر تاسیس باشگاهی به کمک مردم کاتالونیا و خارجی ها در سال 1899 افتاد تا اینکه باشگاه در این سال توسط یک گروه از جوانان خارجی و غیر اسپانیایی در شهر بارسلون بنا شد که نتیجه محبوبیت روز افزون فوتبال و ورزش های دیگر بریتانیا در سرتاسر اروپا بود. در نهایت نیز این ریشه به باشگاه هویت داد به صورتی که باشگاه بارسلونا همواره بر چند رشته ورزشی تمرکز داشته و بسیار وفادار به ریشه کاتالونیایی خود است.

گمپرمتولد سال 1877 در Winterthur کشور سوئیس، در سال 1898 به دلایل حرفه ای و شغلی به بارسلونا آمد و در وقت آزاد خود به بازی فوتبال با گروهی از دوستان خود می پرداخت تا اینکه در سال 1899 او در مجله Los Deportes یک آگهی برای پیدا کردن جوانان علاقه مند به فوتبال برای تشکیل تیم منتشر کرد.

در 29 نوامبر 1899، گمپر و یازده فرد دیگر به نام های اوتو کانزل و والتر وید از سوئیس، یوهان و ویلیام پارسونز از انگلستان، اوتو مایر از آلمان و بازیکنان کاتالونیایی به نام های لوئیز د اوسو، بارتومئو تراداس، انریک دوکال، پره کابوت، کارلس پویول، جوزف لوبت تشکیل یک تیم فوتبال دادند و از همین جا اولین تیم و نام باشگاه فوتبال بارسلونا به عنوان تیمی مختص به شهر بارسلون تشکیل گردید. حاصل کار او 120 گل در 51 بازی بود.

37- میشل لادروپ (1989-1994)

میشل در 167 بازی لیگ 49 گل به ثمر رساند. سبک بازی او به مانند اینیستا بود که در اوایل دهه نود به عنوان یکی از کلیدی ترین بازیکنان بارسلونا به اولین قهرمانی اروپایی آبی اناری ها و 4 جام دست یافت. بدون شک اگر او در سال 1994 باشگاه را ترک نمی کرد می توانست در قسمت پایین تری در لیست قرار داشته باشد بازیکنی که تکنیک خاص و منحصر به فرد خود را درون زمین داشت.

36- هریستو استویچکوف (1990-95 و 1996-98)

هریستو در دو دوره در بارسلونا توپ زد که حاصل کار او 84 گل در 175 بازی بود. او از زسکا مسکو در سال 1990 به بارسلونا پیوست و فاتح 4 عنوان قهرمانی لالیگا و اروپا کاپ در اولین دوره حضورش در بارسلونا در سال های پرافتخار یوهان کرایوف شد.

یکی از ماندگارترین خاطرات او ضربه زدن به پای داور دیدار ال کلاسیکو بود که باعث محرومیت 6 ماهه او شد، محرومیتی که در نهایت به دو ماه کاهش یافت. او برای هواداران بارسلونا بابت گل های فراوانی که به ثمر رساند محبوب شده بود.

35- تیکسیکی بگیریستین (1995-1988)

او بازیکنی باهوش و با مهارت بود که توانست در 223 بازی لیگ برای بارسلونا 63 گل به ثمر برساند. یوهان کرایوف درخصوص او گفته است: او بازیکنی بسیار باهوش است و من خیلی به او علاقه مندم. ماجرای پیوستن او به بارسلونا به این صورت است که یوهان کرایوف برای دیدن بازی خوزه ماری باکرو به تماشای دیدار رئال سوسیه داد رفته بود اما درنهایت مجذوب بگیرستین نیز شد بازیکنی که در دوران حضور خود در بارسلونا 4 قهرمانی لیگ و اولین قهرمانی اروپایی بارسلونا را کسب کرد.

34- ساندور کوچیس (1958-65)

سر طلایی باشگاه بارسلونا عملکردی فوق العاده در نبردهای هوایی داشت که یکی دیگر از مجارستانی های بزرگ تاریخ باشگاه بارسلونا شد. او در سال 1929 در بوداپست به دنیا امد و در سال 1979 در بارسلونا فوت کرد. او در سال 1956 پس از مداخله نظامی شوروی از مجارستان فرار کرد.

دو سال پس از مهاجرت او به کاتالونیا، او همراه با هموطن خود زولتان زیبور با بارسلونا قرارداد امضا کرد زمانی که هر دو برای باشگاه سوئیسی Young Fellows توپ می زدند. بجز ضربات سر فوق العاده خود، او از شوت های بی نظیر و قدرتمندی نیز برخوردار بود که با هر دو پا این کار را انجام می داد.

او همچنین در دریبل هایش نیز مهارت داشت و با هوش بالای خود از قدرت بازی خوانی خوبی بهره مند بود و بابت بازی های خوبش توسط مردم ستایش می شد. اما بزرگ ترین نا امیدی او در سال 1961 رقم خورد که در فینال جام اروپا در شهر برن ناکام ماندند یعنی در همان جایی که ساندور هفت سال قبل به همراه تیم ملی مجارستان فینال جام جهانی 1954 را به آلمان غربی واگذار کرد. 

حاصل کار او 52 گل در 75 بازی لیگ بود که به قهرمانی های زیر دست یافت:

 2 عنوان قهرمانی لیگ (1958/59، 59/60)

2 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58، 59/60)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (58/59، 62/63)

33- زولتان زیبور (1958-61)

زولتان زیبور یکی دیگر از مجارهای بزرگ باشگاه بارسلونا بود که در کنار کوچیس و لادیسلاو کوبالا مثلثی آتشین نظیر مسی، سوارز و نیمار را پدید آورده بودند. او یک وینگر چپ با مهارت بود که بابت رهایی از نظام کمونیستی کشورش برای تبدیل شدن به یک شهروند اسپانیایی به کاتالونیا فرار کرده بود.

32- آنتونی رامالتس (1946-62)

آنتونی متولد 1924 در بارسلونا به عنوان یکی از بهترین دروازبانان تاریخ باشگاه و کشور اسپانیا شناخته می شد. او از تیم محلی Europa به بارسلونا پیوست و در همان ابتدای ورود به باشگاه به عنوان دروازبان دوم فعالیت می کرد تا اینکه با مصدومیت شدید دروازبان اصلی فرصت بازی در تیم اصلی را به دست آورد. او 473 بازی را برای بارسلونا انجام داده بود.

زمانی که او دروازبان اول بارسلونا شد، دوران دروازبانی او با دوران شکوهمند قهرمانی های پیاپی بارسلونا همزمان گشت و او نیز به عنوان دروازبان تیم، عضوی از تیم بارسلونا در جریان پنج قهرمانی فصل 1951/52 بود. قدرت مشت زنی، چالاکی و بالاتر از همه هوشیاری او از او دروازبانی توانمند ساخته بود که موفق شد در جام جهانی 1950 که با قهرمانی برزیل و چهارمی اسپانیا به پایان رسید، با عملکرد خوب خود در درون دروازه اسپانیا به عنوان "گربه ماراکانا" لقب بگیرد.

با این حال بدترین خاطره او به بدشانسی فینال European Cup سال 1961 باز می گردد، در دیداری که بارسلونا نتیجه دیدار را 3-2 به بنفیکا واگذار کرد که بارسلونایی ها موقعیت های زیادی را در آن دیدار از دست دادند و خاطره بد آنتونی به دلیل گل به خودی بود که در آن بازی به ثمر رساند که به عنوان مهم ترین دلیل بازنشستگی او و اتمام همکاری با بارسلونا شناخته می شود.

او در 6 مارس 1962 در حمایتی احساسی از سوی هواداران بارسلونا در نیوکمپ در جریان برتری 5-1 بارسلونا مقابل هامبورگ به پاس تشکر از دوران فوتبالی حضور در بارسلونا، مدالی با ارزش را بابت دوران باشکوه خود دریافت کرد تا اینگونه به دوران حضور خود در نیوکمپ پایانی خوش داده باشد.

افتخارات

6 عنوان قهرمانی لیگ (1947/48، 48/49، 51/52، 52/53، 58/59، 59/60)

2 قهرمانی لاتین کاپ (1949 و 52)

2 قهرمانی Fairs Cups (1957/58، 59/60)

5 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1950/51، 51/52، 52/53، 56/57، 58/59)

3 قهرمانی Eva Duarte Cups در سال های (1948، 52، 53)

31- آندونی زوبی زارتا (1986-94)

دروازبان پر افتخار بارسلونا که 301 بازی را در لیگ انجام داده است به اولین دروازبان آبی اناری ها تبدیل شد که توانست اروپا کاپ را برنده شود. زوبی این جام را به عنوان کاپیتان بالای سر برد که با سیو های خود روی ضربات لامباردو و جانلوکا ویالی به برتری بارسلونا مقابل سمپدوریا در سال 1992 در قهرمانی در ومبلی کمک بزرگی کرد.

زوبی در نهایت باشگاه را سال 1994 پس از شکست 4-0 به میلان در دیدار فینال ترک کرد. او بعدها به مدیر باشگاه تبدیل شد و بازیکنان بزرگی چون لوئیس سوارز، ایوان راکیتیچ و کلودیو براوو را در کنار تراشتگن به بارسلونا منتقل نمود.