چگونه بارسا می تواند به مسیر قهرمانی برگردد؟

برای بارسا که گل دقایق پایانی سرخیو راموس تا حد زیادی امیدهای قهرمانیش را کمرنگ کرد، بازگشت الهام بخش اینیستا در عصر شنبه خبر امیدوار کننده ای بود. در حالی که یک ساعت از بازی گذشته بود اینیستا در میان تشویق گرم حاضرین در نوکمپ با حضور در میدان باعث شد تا بارسلونا ریتم همیشگی اش را پیدا کند و با حرکات و پاس های خود موقعیت هایی را خلق کرد که باید بازی را به سود بارسا رقم می زد.

از دست دادن آن موقعیت ها به رئال اجازه داد تا با مساوی کردن بازی فاصله شش امتیازی با حریفش را حفظ کند. در صورتی که اینیستا در چند هفته گذشته بازی می کرد ممکن بود اختلاف دو تیم در جدول کمتر از این می بود. از روز 22 اکتبر که اینیستا در بازی مقابل والنسیا مصدوم شد و بارسا در چند بازی پیش رو آن اقتدار میانه میدان را نداشت و نتوانست نتایج مطلوبی کسب کند.

در واقع حتی قبل از مصدومیت اینیستا هم اهمیت حضور او برای بارسا به همگان اثبات شده بود. در باخت فاجعه بار  بارسا مقابل آلاوس در نوکمپ و نیمه اول بازی با سلتاویگو که بارسلونا 3-0 از حریفش عقب بود هم اینیستا روی نیمکت بود. با وجود حضورش در نیمه دوم آن بازی نتوانست مانع از شکست 4-3 بارسا در آن دیدار شود. از زمان مصدومیت او بارسا 3-1 به منچستر سیتی باخت و در خانه مقابل مالاگا به تساوی بدون گل رضایت داد و با خوش شانسی در مقابل سوسیداد که تیم برتر میدان بود متوقف شد.

با نمایش وحشتناک بارسا در سن سباستین مقابل سوسیداد تاثیر اینیستا بیش از پیش مشخص شد. در این بازی بارسلونا نه می توانست توپ را به خوبی حفظ کند و نه می توانست از زیر فشار بالای سوسیداد رهایی پیدا کند. این اولین بازی بارسا از سال 2008 بود که بارسا هم مالکیت توپ را به حریف واگذار کرد و هم امتیاز از دست داد. در پایان این بازی لوییس انریکه از این شکایت داشت که تیمش حتی نمی توانست پنج پاس پشت هم رد و بدل کنند.
 
شروع متزلزل
 
بارسلونا در این ال کلاسیکو شروع متقاعد کننده ای نداشت. بسیاری منتظر حضور مجدد اینیستا در ترکیب اصلی بارسا بودند اما انریکه در میانه میدان از ایوان راکیتیچ، آندره گومش و سرخیو بوسکتس استفاده کرد. اما این ترکیب در مقابل رئال مادریدی که محتاط بازی می کرد نتیجه نداد و رئالی ها در نیمه اول دردسر زیادی نکشیدند.

در حقیقت، سیستم عمیق و شکل تیمی متمرکزی که زیدان اتخاذ کرده بود مثلث آتش بارسا را از کار انداخته بود و به جای اینکه بارسا نبض میانه میدان را در دست بگیرد این لوکا مودریچ بود که در میانه زمین خودش را دیکته می کرد و با پاس ها و ارسال هایش بانی ضد حملات رئال بود و کریستیانو رونالدو و کریم بنزما را در مقابل ماسکرانو صاحب موقعیت می کرد. در نیمه اول تنها شوت بارسلونا به سمت چارچوب ضربه آزاد لیونل مسی بود که مستقیم در آغوش کیلور ناواس قرار گرفت.

حتی گلی که بارسا روی ارسال نیمار و ضربه سر لوییس سوارس به ثمر رساند از راه سنتی همیشگی به دست نیامد. بعد از شروع نیمه دوم هم به نظر می رسید بارسا در حال پشت سر گذاشتن یک ال کلاسیکوی ضعیف است تا اینکه با حضور اینیستا به جای راکیتیچ در دقیقه 60 روند بازی تغییر کرد.
 
بازگشت جادو
 
اینکه بگوییم کدام وجه از بازی اینیستا چنین تاثیری روی کار بارسلونا دارد کار دشواریست، اینکه فرم بازی سازی اش رو هم تیمی هایش تاثیر می گذارد یا حضور خاصش به عنوان کاپیتان و مرد کلیدی تیم. در هر صورت تاثیرش کاملاً مشهود بود به طوری که در سه دقیقه اول حضورش بارسا مالک مطلق میدان بود و مادریدی ها به ندرت لمس توپی داشتند.

                               
اینیستا در پست مورد علاقه اش یعنی هافبک میانی سمت چپ به کار گرفته شد تا آندره گومش به سمت راست نقل مکان کند و به نظر می رسید با این تغییر شرایط بارسا بهبود پیدا کرد. بوسکتس با پاس های عمقی اش در خط میانی رئال شکاف ایجاد میکرد که در یکی از فرصت ها مسی در دقیقه 64 سوارس را در موقعیتی بسیار خوب قرار داد که او با یک ارسال ضعیف آن را هدر داد.

  در آن لحظات با اینکه رئال 1-0 عقب بود زیدان تصمیم گرفت برای محکم کردن کمربند میانه میدان کاسمیرو جنگنده را به جای ایسکو وارد بازی کند. دو دقیقه بعد اینیستا توپ را در اختیار نیمار قرار داد و او بعد از پشت سر گذاشتن کارواخال توپ را به بالای دروازه فرستاد. بعد از آن خود اینیستا شانسش را امتحان کرد که توپش راهی به دروازه نداشت. این یکی از شش ضربه ای بود که بارسا در نیم ساعت پایانی روانه دروازه کرد در حالی که در یک ساعت ابتدای بازی بدون حضور اینیستا بارسلونا تنها 5 ضربه به سمت دروازه رئال زده بود.

روزنه های امید
 
با وجود آن فرصت های از دست رفته، هر چه از بازی می گذشت کنترل بارسا روی بازی بیشتر می شد و در دقیقه 82 اینیستا یکی از بهترین پاس های بازی را برای مسی به داخل محوطه جریمه رئال ارسال کرد که مسی آن را با اختلاف کمی به بیرون زد. این دومین فرصتی بود که اینیستا در 22 دقیقه حضورش در زمین ایجاد کرده بود و واقعا می توانست نتیجه را به 2-0 تغییر دهد.

                                       
در کل در آن نیم ساعت پایانی بارسایی ها به نظر راحت تر فضاهایی که همیشه در بین مدافعین حریف پیدا می کنند را می یافتند. هر چهار فرصتی که در آن برحه از بازی ساختند از ناحیه مرکزی پشت محوطه جریمه رئال به وجود آمد در حالی که سه فرصتی که قبل از اینها داشتند از سمت چپ به دست آمده بود.

از شانس بد بارسلونا سایر تعویض های انریکه باب میلش پیش نرفت. در دقایق رو به پایان مقداری از کنترل بارسا کم شد و رونالدو و راموس شانس خودشان را امتحان کردند و چیزی به پایان بازی نمانده بود که آردا توران تعویضی یه خطای بی مورد انجام داد که مودریچ آن را ارسال کرد و سرخیو راموس بازی را به تساوی کشاند. بارسا بعد از گل تلاش کرد تا گل برتری را بزند اما کاسمیرو توپ را از روی خط دروازه بیرون کشید تا رئال به یک امتیاز با ارزش دست پیدا کند.

با اینکه شب تلخی برای بارسا رقم خورد اما اگر روندی که در نیمه دوم داشتند در بازی های آینده ادامه پیدا کند می توان به روزهای بهتری برای آنها امیدوار بود. به نظر می رسید که بارسایی ها اخیراً کمی از آن ماهیت بازیشان یعنی کنترل میانه میدان، آرامش در مالکیت توپ و پاس های عمقی هوشمند،  فاصله گرفته بودند و در برابر فشار زیاد حریف آسیب پذیر شده و نبرد های منطقه ای را واگذار می کردند. حالا با بازگشت آندرس اینیستا به نظر می رسد بارسلونا دوباره هویت گمشده اش را پیدا کرده است.
 
منبع: فورفورتو
ترجمه: امیر ناصر احمدی