پیشبینی رایگان مسابقات فوتبال اروپایی
بارسلونامنچسترسیتیمنچستر یونایتدلیورپولآرسنالچلسی
داغ تــرین هاپیشخوان شخصیپیشبینی رایگان

یادداشت؛ 3 ماه فراموش شده از راز منحل نشدن باشگاه بارسلونا !

کد خبر : 68426  |  زمان ارسال : چهارشنبه 16 اسفند 1396
بارسلونای بزرگ این روزها چگونه دوام آورد؟

اختصاصی بارسانیوز – بارسلونا این روزها با آسودگی خاطر تمام به عنوان باشگاهی بزرگ در ایالات متحده آمریکا به سر می برد تا سه دیدار دوستانه جذاب را با یوونتوس، منچستر یونایتد و رئال مادرید سپری کند.

 

اما در روزهای کنونی پر از آرامش، 8 دهه قبل اوضاع بسیار متفاوت بود جایی که بارسلونا برای فرار از مشکلات اقتصادی تن به سفری دور و دارز داد.

 

بارسلونا در سال 1937 در تور آمریکای شمالی با سفر به مکزیک خود را به ایالات متحده آمریکا سراند تا بخشی جذاب از تاریخچه باشگاه بارسلونا رقم بخورد.

 

این سفری بود که هیچ کس انتظارش را نداشت و سفری بود که برای آینده باشگاه باتوجه به مشکلات جنگ داخلی و بحران اقتصادی ناشی از آن بین سال های 1936 تا 1939 کلیدی به شمار می رفت.

 

شکل گیری جنگ داخلی اسپانیا در جولای 1936 یعنی 81 سال قبل، ضربه شدیدی به سرمایه گذاری ها و اقتصادی باشگاه بارسلونا وارد آورد به صورتی که تعداد اعضای باشگاه از 12207 نفر در سال 1924 به سختی در سال 1934 به 8 هزار نفر می رسید و تا سال 1937 به 5 هزار کاهش یافت.

 

 

 

بدین شکل مشکلات بزرگ باشگاه باعث شد تا جوزپ سانیول خواستار تشکیل کمیته ای برای نجات باشگاه گردد و تصمیم بر آن شد که شروع به برگزاری بازی های دوستانه برای تامین هزینه های خود کنند. و اینگونه بود که بارسلونا با دعوت نامه ای غیر منتظره در چند سال بعد مواجه گشت.

 

دوره جوزپ سانیول

 

در طول دهه چهارم، جامعه به مسایل سیاسی توجه بیشتری نسبت به مسابقات فوتبال نشان می داد و بارسا نیز وارد دوره ای شده بود که می بایست تعهد سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خود را نسبت به مردم کاتالونیا برای  اصلاحات قوانین نشان می داد. بنابراین اساسنامه جدید باشگاه در ماه می سال 1932 مجددا سازمان بارسلونا را به عنوان یک باشگاه مردمی معرفی کرد. طبق این اسانامه، باشگاه بارسلونا یک کمیته فرهنگی را ایجاد کرد تا تعداد اعضای رو به افول خود را ارتقا دهد.

 

در جولای سال 1935 نیز جوزپ سانول رئیس جدید باشگاه ایده های سیاسی خود را بر اساس ناسیونالیسم کاتالونیایی روشن ساخت و با شعار "ورزش و شهروند" بر لزوم ارتباط ورزش و جامعه تاکید نمود.

 

 

در این دهه، باشگاه وارد دوره ای با کاهش تعداد جام های قهرمانی شد و در حالی که آبی اناری ها قبل از وارد شدن به این دهه، عنوان قهرمانی لیگ و جام های حذفی را تصاحب کرده بودند، نتوانستند عنوان قهرمانی لیگ و جام حذفی اسپانیا را به دست آورند و قهرمانی های باشگاه تنها به قهرمانی لیگ کاتالونیا محدود می شد.

 

در این دوره، وضعیت اقتصادی باشگاه بابت فعالیت های جوزپ به عنوان رئیس باشگاه اندکی بهتر شد و بارسلونا پس از اعمال یک سیاست جدید روی به خرید بازیکن آورد که در طول دوران جنگ کار سختی به شمار می رفت.

 

جوزپ به عنوان رئیس باشگاه بارسلونا به مجلس شورا در شهر والنسیا سفر کرد، سفری که برای بررسی مسایل سیاسی بود و ربطی به جذب بازیکنان فوتبال نداشت اما با این حال او در 6 آگوست 1936، توسط نیروهای حکومتی به قتل رسید تا در میان انقلابی ترسناک، باشگاه بارسلونا بدون رئیس بماند. او در حین سفر به همراه اتومبیل توسط نیروهای جمهوری خواه در نزدیکی مادرید دستگیر و بدون برگزاری محاکمه به ضرب گلوله کشته شد. پس از رسیدن خبر مرگ او به بارسلونا به مدت یک هفته اغتشاش و درگیری بر پا شد تا بارسایی ها میزان تعهد به رئیس خود را نشان داده باشند.

 

جوزپ به عنوان مردی محترم و متولد بارسلونا در سال 1898 ، در سال 1928 و در 20 سالگی به هیئت مدیره باشگاه پیوست. او همچنین ریاست فدراسیون فوتبال کاتالونیا را در فصل 1929 و 1930 برعهده داشت و در سال های شکل گیری جمهوری بابت فعالیت های سیاسی خود به چهره ای بدنام در اسپانیا و جمهوری خواهان تبدیل شده بود چون رهبر گروه جناح چپ حزب Esquerra بود و در حوزه ورزش نیز دخالت می کرد و از همه مهم تر اینکه صاحب مجله هفتگی 'La Rambla' با شعار ورزش و شهروند بود.

 

او در تاریخ 2 جولای 1935 به عنوان رئیس باشگاه منصوب شد و بابت تلاش های فوق العاده اش برای تامین منابع مالی کاملا اعتماد و حس ایمان را در اعضای باشگاه نسبت به خود ایجاد اما در نهایت در 6 آگوست 1936 ترور شد. در دوره ریاست او باشگاه به عنوان قهرمانی کاتالونیا دست یافت و همچنین به فینال جام حذفی اسپانیا نیز رسید که در آن زامورا دروازبان رئال مادرید و سابق بارسلونا جام را برای رئال بالای سر برد.  

 

دعوت نامه چند ماه پس از مرگ سانیول

 

دعوت نامه ای که برای حیات باشگاه بسیار بااهمیت بود توسط مانوئل ماس سوریانو بازرگان کاتالونیایی از مکزیک به دست باشگاه رسید. این دعوت نامه به بارسلونا خبر داد که مکزیک میزبانی تیم بارسلونا را با کلیه هزینه ها و درآمد 15 هزار دلاری تقبل می نماید.

 

این پیشنهاد بزرگ روسای باشگاه بارسلونا را شگفت زده کرد و فورا پذیرفته شد. تیم با قطار به سمت جنوب فرانسه رفت و 24 می با کشتی راهی مکزیک شد 8 ژوئن به وراکروز رسید.

 

یک روزنامه محلی مکزیکی نوشته بود:

ما امیدواریم که بازیکنان فوتبال کاتالونیا بتوانند با فراموش کردن و پاککردن اوضاع غم انگیز کشورشان دستاورد های زیادی را برای فوتبال مکزیک به ارمغان بیاورند تا فوتبال ما از مزایای این دعوت بهره مند گردد.

 

 

سفری که در ابتدا به عنوان توری با 5 دیدار به مدت کمی بیش از سه هفته برنامه ریزی شده بود درنهایت به مدت سه ماه و نه دیدار دوستانه دیگر افزایش یافت که باعث تعجب بیشتر همگان شد و این میزان از دلگرمی برای بازیکنان بارسلونا تعجب برانگیز بود که باعث شد این رابطه دوطرفه برای سال ها ادامه یابد.

 

تور بارسلونا شامل 14 بازی شد که 10 دیدار در مکزیک و 4 بازی در ایالات متحده امریکا برگزار شد که از 20 ژوئن تا 20 سپتامبر طول کشید که شامل 10 پیروزی و 4 شکست بود.

 

بارسلونا همچنین علی رغم اضافه کردن به شهرت خود توانست 461.799 پزوتا به درآمد خود بیافزاید که در ماه اکتبر به بانک پاریس سپرده شد و در سال 1939 پس از اتمام جنگ داخلی برای جبران کسری بودجه باشگاه برداشته شد که معادل 2.775 یورو بود که مبلغ قابل توجهی به شمار می رفت و مشکلات بارسلونا را برای جلوگیری از انحلال حل کرد.

 

 

بارسلونا بازی های خود را با شکست 2-0 مقابل Club America در 20 زوئن آغاز کرد و یک هفته بعد بارسلونا 2-1 مقابل Atlante به پیروزی دست یافت. بارسلونادر 4 جولای مقابل Espanya شکست خورد و در 11 جولای با نتیجه 4-2 مقابل Necaxa به پیروزی رسید و بارسلونا مجددا مقابل ای تیم در 18 جولای با نتیجه 2-1 برنده شد.

 

18 جولای تاریخ مهمی بود چون اولین سالگرد آغاز جنگ داخلی اسپانیا به شمار می رفت. در 25 جولای بارسلونا با شکست 5-1 مقابل Asturias FC زمین را ترک کرد تا 1 آگوست دیدار مجددی را مقابل Club America با برتری 3-2 با درخشش مارتی ونتورا پشت سر بگذرانند که در انتهای این سفر به اتلانته پیوست.

 

در 15 آگوست بارسلونا مقابل تیم ملی مکزیک بازی کرد و با نتیجه 5-2 پیروز شد و یک هفته بعد با نتیجه 3-1 شکست خورد.آخرین بازی قبل از ترک مکزیک نیز با پیروزی 7-2 مقابل  آخرین بازی قبل از ترک مکزیک نیز با برتری 7-2 مقابل Cidosa در 28 آگوست به پایان رسید.

 

اما جذابیت این سفر به مکزیک خلاصه نشد چون سوریانو مسابقات دیگری را در ایالات متحده آمریکا دست و پا کرد که شامل 4 دیدار در نیویورک بود.

 

در 6 سپتامبر بارسلونا مقابل Brooklyn Hispano با نتیجه 4-2 شکست خورد و در 12 سپتامبر با ترکیب تیم New York با بروکلین با نتیجه 4-3 به پیروزی رسیدند. در 19 سپتامبر آن ها تیم ترکیبی دیگری از این کشور را که تیم منتخب لیگ فوتبال آمریکا شناخته شده بود با نتیجه 2-0 شکست داد و فردای آن روز مقابل تیم Jewish all-stars 3-0 برنده شد.

 

اگرچه کسی از وضعیت ناخوشایند مالی آن روز های بارسلونا آگاه نبود اما این تور تغییرات بزرگی را در باشگاه و حتی زندگی برخی بازیکنان ایجاد کرد. جنگ داخلی اسپانیا باعث شد تا چند نفر از اعضای تیم حاضر به بازگشت به اسپانیا نگردند که یکی از آن ها ونتورا بود به عنوان مهم ترین بازیکن بارسلونا بود که بعد ها با برادر زاده لازاریو کاردناس رئیس جمهور وقت مکزیک ازدواج کرد.

 

 

حاصل این ازدواج پسری به نام خوزه بود که بعد ها در جام جهانی 1970 برا مکزیک بازی کرد و ونتورا با بازی کردن برای تیمملی اسپانیا در جام جهانی 1934 به اولین پدری تبدیل شد که پسرش در جام جهانی با تیم ملی دیگری بازی کرده است.

 

در توصیف او، بازیکنی منحصر به فرد و کارزماتیک آورده شده است که با بستن دستمالی به دور سرش در میان هواداران بارسلونا بازیکنی محبوب و متمایز به شمار می رفت. بازیکنی انفجاری با قدرت دریبل بالا که با سرعت خود موفق شد تا در طی 4 فصل حضور در بارسلونا بین سال های 1933 تا 1937 در 125 بازی 73 گل را به ثمر برساند. افتخارات او تنها در دو عنوان قهرمانی کاتالونیا در سال های 1935 و 1936 خلاصه می شود.

 

او همچنین دو بازی ملی را نیز برای اسپانیا انجام داد اما پس از سفر به مکزیک تصمیم گرفت تا در آن جا بماند و اینگونه به دوران حرفه ای فوتبالی خود در بارسلونا در سال 1937 پایان داد و به تیم آتلانتا در مکزیک پیوست.

 

به همراه ونتورا، 6 بازیکن دیگر نیز تصمیم گرفتند که بازنگردند. دومنیک بالمانیا، رامون زابولا و جوزپ اسکولا نیز سه بازیکنی بودند که در فرانسه ماندند تا پس از جنگ به اسپانیا بازگردند ولی خولیو مانلوخ، خوزه آرگمی، کابوت، خوزه باردینا و دیگران به همراه مربی پاتریک اوکانل ریسک بازگشت را پذیرفتند. اما مانلوخ در سال 1938 تصمیم گرفت تا به مکزیک بازگردد و در همانجا باقی ماند.

 

اما 80 سال از آن سفر گذشته است و کسی توجه نمی کند که حیات باشگاه بارسلونا و روزهای درخشان امروز وابسته به درآمد حاصل از آن سفر بوده است. باورتان می شود؟

مهمانکاربر مهمان@Guest
از اینکه بارسا نیوز را انتخاب کردید متشکریم. به نظر می‌رسد شما از یک مسدود کننده تبلیغات استفاده می‌کنید.
تبلیغات به ادامه فعالیت و ارائه خدمات باکیفیت و اخبار بروز کمک می‌کند.
لطفاً مسدود کننده تبلیغ را غیرفعال کنید و از اخبار بروز سایت لذت ببرید.