اما با این حال معضل دفاعی در اولویت کار والورده قرار گرفت و حالادروازه بارسلونا برای 4 بازی پیاپی بسته مانده است و از سوی دیگر مثلث خط حمله نیز تغییر کرده است.
فضاهای کمتری بین خطوط بارسلونا وجود داردو تعادل بیشتری در تیم حاکم است و از همه مهمتر هماهنگی بیشتر بین بازیکنان که این آغاز کار برای رسیدن به اهداف بزرگ است. نلسون سمدو روزانه در دفاع راست رشد می کند درحالی که جناح چپ سلاح کشنده و اصلی بارسلونا با حضور جوردی آلبا است.
ساختار دفاعی و تهاجمی
اومتیتی عملا به عنوان مدافع چپ و پیکه به عنوان تنها مدافع میانی کمک بوسکتس را دریافت می کند و ساختار تیم از آرایش ابتدایی تغییر یافته چون والورده نمی خواهد نقش نیمار را پر و با آن بازی کند و یک همکاری بین اینیستا، اومتیتی و آلبا شکل می گیرد.
نقشه حرارتی اومتیتی - نقش بیشتر جانبی به جای مدافع مرکزی
در زمان حضور نیمار این ستاره برزیلی از توانایی خود برای نفوذ از سد مدافع مقابل و شکستن خطوط دفاعی استفاده می کرد و نیازی به نفوذ جوردی آلبا نبود اما در زمانی که والورده در تلاش جهت پیدا کردن موقعیت ایده آل با بازی در وینگر راست است، لوئیس سوارز به چپ متمایل شده که این فضای خوبی را برای هنرنمایی جوردی آلبا فراهم کرده است.
زمانی که دلوفئو در وینگر چپ بازی می کرد موقعیت خیلی شبیه به وضعیت نیمار می شود اما تهاجم جوردی آلبا می تواند تعیین کننده باشد. روی گل بارسلونا به یوونتوس ، استورارو به سمت چپ متمالی و درگیر جوردی آلبا می شود و عمق یوونتوس خالی می گردد تا استورارو دیگر نتواند شوت مسی را بلوکه کند.
و حالا شاید دیگر دیگری در بارسلونا وجود نداشته باشد اما آلبا، اینیستا و اومتیتی مثلث جدید والورده هستند.