آنالیز تصویری ویدیویی بارسلونای ارنستو والورده؛ امنیت و آرامش با 2-4-4

اختصاصی بارسانیوز – ارنستو والورده در تابستان 2017 به عنوان جایگزین لوئیس انریکه کار خود را در بارسلونا آغاز کرد آن هم به عنوان سرمربی فاتح 3 دوره لیگ یونان به همراه المپیاکوس و فاتح سوپر کاپ اسپانیا به همراه اتلتیک بیلبائو و اگرچه فتح عناوین قهرمانی برای باشگاه بیلبائو عادت نبود اما توانست تیم را برای 4 فصل متوالی راهی لیگ اروپا کند.

درحالی که تیکی تاکا، بارسلونای پپ گواردیولا را به بالاترین سطح فوتبالی رساند، ایده والورده محافظه کارانه تر و ایجاد تعادل در تیم بود و حتی در طول فصل از تعویض در تیم خود خودداری می کرد و به 11 مرد ابتدایی ترکیب خود اعتماد داشت. والورده تیمی متعادل در دفاع و حمله ساخت و هیچ نقطه ضعفی از خود به حریف نشان نداد.

والورده تیمی متعادل داشت و با پرس شدید از سبک معمول بارسلونا فاصله گرفت و علی رغم داشتن ستاره های بزرگ و کیفیت بالای بازیکنان جهت نمایش بازی سراسر هجومی، امنیت و آرامش را برای تیم ارمغان آورد و تا مدت ها به عنوان تنها تیم شکست ناپذیر اروپا به کار خود ادامه داد تا ذهنیت ها، تفاوت تیم والورده با تیم های قبلی را به خوبی درک کند.

همانطور که در جریان تساوی ها مقابل اتلتیکو مادرید و والنسیا دیده شد، تاکتیک والورده محافظه کارانه بود. در حالی که تیم های گواردیولا و انریکه همواره در تلاش برای حمله جهت پیروزی بودند اما تیم والورده روش متفاوتی داشت که تفاوت ها در شکست های 3-0 به بایرن مونیخ و یوونتوس و 4-0 مقابل پاری سن ژرمن خلاصه می شود.

کرایوف روزی درخصوص ارنستو والورده گفته بود:

کار او فراتر از عالی است. اگر بازی تیم او مقابل اسپانیول را دیده باشید می بینید که دیداری تماشایی بود و خوشحالم که افرادی چون او و فرانک ریکارد سعی در این دارند که مردم بتوانند از تماشای بازی تیم هایشان لذت ببرند. والنسیا در انتصاب والورده انتخابی عالی داشت. والورده در دوران بازی هم خیلی هوشمند بود و همیشه علاقه مند به فوتبال و یادگیری بود. او یکی از امیدوارکننده ترین مربیان در فوتبال اسپانیا است.

اما تاکتیک ارنستو والورده فاصله زیادی با سبک 3-3-4 معمول بارسلونا داشت به صورتی که در سیستم 2-4-4 با 9 کاذب بازی می کرد و حتی نسبت به تیم متفاوت انریکه با رویکرد بازی مستقیم و قابل پیشبینی نیز دور بود.

رام کردن طوفان پس از خروج نیمار

با خروج نیمار و انتقال او به پاری سن ژرمن فرانسه، والورده به خوبی طوفان بارسلونا را فرو نشاند و رکورد شکست ناپذیری لالیگا را حتی با وجود دراختیار نداشتن دمبله بابت مصدومیت به عنوان جایگزین نیمار ثبت کرد.

تاکتیک خط دفاعی

در فصل سپری شده، جوردی آلبا و سرجی روبرتو در کنار نلسون سمدو مدافعان کناری نوینی با شرکت بی وفقه در حملات در حمایت از مسی و اینیستا و همچنین ایوان راکیتیچ بودند. بازی ترکیبی بین بازیکنان که مناطق وسیع تری را تحت تصرف آن ها در می آورد به تیم والورده اجازه می داد تا از دفاع حریف عبور کند.

در این تاکتیک، سرجیو بوسکتس به عقب می آمد تا توپ را از تراشتگن بگیرد و پیکه و اومتیتی به کناره ها متمایل می شودند تا فضای آلبا و روبرتو را پوشش دهند. بنابراین در تاکتیک والورده، بوسکتس نقش دفاع میانی کمکی را داشت که حتی فضای بیشتری به راکیتیچ و اینیستا در میانه زمین می داد و سیستم تیم را به 2-1-4-3 تبدیل می کرد. خواسته والورده جاگیری صحیح مدافعانش حین عقب نشینی با پر شدن شکاف مقابل آن ها توسط خط هافبک به همراه نقش آزادی و پرس مسی بوده است که در خصوص پرس در مقابل تیم هایی که توانایی مالکیت توپ را دارند، بارسلونا به دنبال پرس شدید و با نفرات زیاد بود تا از هر اشتباه حریف در زمینش بهره ببرد.

از سوی دیگر لوئیس سوارز در طول فصل نشان داد که انجام پرس شدید تنها خواسته والورده از مهاجمانش نیست و سوارز با متمایل شدن به دو سمت زمین به ویزه جناح چپ مدافعی را همراه با خود می برد. با اعمال فشار روی مدافعان میانی و بستن راه فرار، سوارز بسته شدن یک جناح را تضمین می کرد و مدافع راست حریف نیز فضا زیادی نداشت و این باعث می شد که بازیکن حریف که توپ را از مدافع میانی می گرفت یک بازیکن بارسلونا را پشت سر خود ببیند و با توپ ربایی و ضدحمله سریع خلق موقعیت می کرد که این مقابل لگانس مشهود بود.

تفاوت ایده در نحوه پرس

در تیم گواردیولا، هر بازیکن پس از از دست دادن توپ وظیفه پس گرفتنش را داشت و بازیکنان مثل افراد گرسنه به دنبال غذا این کار را انجام می دادند اما اوضاع در تیم والورده متفاوت بوده است.

بارسلونای والورده پرس را به 2 صورت پرس در کنار مهار بازیکنی که می خواهد پاس به او داده شود و پرس با ندادن فرصت تصمیم گیری به بازیکن جهت دادن پاس انجام می دهد.

بنابراین پرس در تیم والورده نسبت به شیوه گواردیولا و انریکه تکامل یافته و در سیستم والورده، این تیم است که پرس می کند نه بازیکنی که توپ را از دست داده و در حقیقت حتی لیونل مسی نیز وظیفه پرس را در تیم برعهده دارد و بازیکن صاحب توپ حریف را تحت فشار قرار می دهد و آیا واقعا چنین کاری از مسی را در فصول قبل دیده بودیم؟

تیم والورده به صورت قابل توجهی روی بازیکن حریف که توپ را دراختیار قرار دارد فشار وارد می کند و در کنار آن مسیر پاس را نیز می بندد و به همین دلیل بازیکنان حریف به سرعت به دنبال یافتن مسیری جهت خلاص شدن از شر دراختیار داشتن توپ هستند.

بنابراین با فشار، طبیعی است که اینیستا در 33 سالگی نتواند بیش از این به فوتبال در چنین سطحی ادامه دهد چون سبک والورده به نیروی جوانی نیازمند است. همچنین با اضافه شدن و کمک جوردی آلبا، اینیستا توانست به دنبال طراحی حملات در فضای بین سوارز و آلبا در کنار مسی باشد که این اجازه داد تا اینیستا خلاق تر از دوران لوئیز انریکه شود و همچنین از میزان دوندگی او برای پرس می کاست تا بیشتر به عنوان یک طراح ظاهر شود.

والورده همچنین ایوان راکیتیچ را نیز احیا کرد چون ایوان پس از سه گانه 2014/15، در دو فصل بعدی اوضاع برایش تغییر کرد چون به دور از پست تخصصی خود قرار داشت. ایوان زیر نظر انریکه به عنوان هافبک راست برای پوشش مسی بازی می کرد و دفاع راست نیز به او کمکی نمی کرد اما در فصل سپری شده، والورده از روبرتو و سمدو به عنوان یک وینگر راست بهره گرفت و از مسی نیز به عنوان 9 کاذب استفاده کرد تا راکیتیچ گزینه های بیشتری جهت پاس در کنار خود داشته باشد

پائولینیو نیز در تابستان 2017 خرید جالبی برای بارسلونا بود. پائولینیو خصوصیاتی داشت که بارسلونا همواره از آن بی بهره بود. پائولینیو به عنوان ارتباط خط هافبک با مسی عمل می کرد و با توانایی اضافه شدن از عمق برای استفاده از توپ های هوایی دراطراف محوطه جریمه نهایت استفاده را می برد و راکیتیچ و بوسکتس میانه زمین را پوشش می دادند. پائولینیو همچنین قدرت فیزیکی تیم را افزایش داد و مناطق وسیعی از زمین را پوشش می داد و حتی در مقاطعی از فصل بالاتر از رونالدو گریزمان در جمع بهترین گلزنان لالیگا قرار داشت.

ساماندهی تیم پس از خروج نیمار

در فصول اخیر بارسلونا با مثلث آتشین خود شناخته شده بود و تیم می توانست از هر نقطه زمین در فاز تهاجمی خطرساز شود و حمله کند. با وجود نیمار و عدم بازگشت او برای دفاع، آلبا بسیار محدود به دفاع شده بود و از توانایی تهاجمی او استفاده نمی شد و حتی در ماه های پایانی آخرین فصل حضور انریکه نیمکت نشین نیز شد.

پیش از این با حضور دنی آلوز در تیم، مسی بیشتر تمایل به حضور در سمت راست و نفوذ به میانه زمین داشت و پست وینگر راست دراختیار دنی بود و به خوبی با پاس های خود مهاجمان را تغذیه می کرد. برخلاف آلبا، دنی بازگشت های سریعی نداشت و به همین دلیل تیم چندین بار ضربه خورد و با خروج دنی نیز، روبرتو نتوانست انتظارات تهاجمی او را برآورده کند و به همین دلیل بارسلونای انریکه دچار مشکل شد.

اما والورده با خروج نیمار فرصت ویژه ای برای جبران کمبود او داشت. او از دلوفئو در هافبک راست با توانایی عبور یک در مقابل یک با سرعت بالایش استفاده کرد که روبرتو یا سمدو حمایتش می کردند تا او بابت نفوذهای خود نگرانی نداشته باشد و این باعث شد تا جناح راست قوی تر از همیشه باشد و اگر دمبله مصدوم نمی شد همین نقش دلوفئو را برعهده می گرفت که در اولین بازی خود روش مشابهی را پیاده کرد و دمبله پاس گل بی نقصی را به سوارز داد.

آزادی عمل مسی

شاید جنبه کلیدی بارسلونای والورده، آزادی عمل مسی است که پس از ورود سوارز، مسی مجبور شد تا پست خود را ترک کند و به جناح راست برود تا مثلث در تیم به وجود آید اما پس از خروج نیمار، والورده مسی را به مرکز زمین بازگرداند که منجر به دراختیار داشتن بیشتر توپ برای مسی شد که درنهایت مسی توانست نفوذهای بیشتری و ضربات بیشتری به سمت دروازه حریفان داشته باشد. در نتیجه او در هر 78 دقیقه یک گل یا پاس گل به ثمر رساند و در تمام بازی ها فوق العاده بود.

نقشه گرمایی مسی

مسی در بازی رفت مقابل یوونتوس به عنوان 9 کاذب به کابوسی برای این تیم تبدیل شد و اکثر زمان بازی را بین خطوط دفاعی یوونتوس بود و فرصت های زیادی داشت.

نقش لوئیس سوارز برای مسی

لوئیس سوارز در حال حاضر نقش ویا و هنری را دارد. وقتی که لئو به عمق برای گرفتن توپ می رود، سوارز مهاجم نوک است و زمانی که مالکیت توپ دراختیار تیم است به سمت چپ متمایل می شود. بنابراین سوارز در تیم والورده در خدمت تیم و به ویژه مسی است و فراتر از شماره 9 است.

با حضور راکیتیچ در کنار روبرتو در جناح راست، مسی این فرصت را دارد تا خود را به هر منطقه ای برای خطرساز شدن حضور داشته باشد که هنوز هم غیر قابل پیشبینی است.

بنابراین ترکیب تعادل در دفاع و حمله تیم باوجود ستاره ها، بارسلونای باشکوهی را به وجود آورده که حتی تسلیم رئال مادرید نیز نشد و حتی در کنار 1-4-4، مقابل سلتاویگو با بازگشت دمبله سیستم 1-3-2-4 را نیز امتحان کرد تا تنوع تاکتیکی او تیمی شکست ناپذیر را به وجود آورده باشد و شاید تنها غافلگیری در رم در شب بد بازیکنان تیم پرونده والورده را به درخشان ترین شکل ممکن تبدیل نکرد.