مصاحبه با اولین مربی آرتور؛ او مدیون پدرش است

اختصاصی بارسانیوز – آرتور هنریکه جدیدترین برزیلی تاریخ باشگاه بارسلونا است که در 21 سالگی باتوجه به خصوصیات و سبک بازی امیدواری های زیادی را در بین هواداران ایجاد کرده است که از این رو اسپورت به پای حرف های نیلتینیو اولین مربی او نشست.

آرتور که از 5 سالگی فوتبال را در زادگاهش آغاز کرد از همان ابتدا یک هافبک بوده است.

ورود آرتور را به یاد دارید؟

بله، باید حدودا 5 ساله بوده باشد که پدرش او را به همراه برادرش پائولو پیش من آورد و این دو برادر همیشه با هم بودند و گاهی اوقات هم با هم تمرین میکردند اما زمان بازی از هم جدا می شدند چون برادرش سه سال بزرگ تر بود.

آرتور چه یاد گرفت؟

فلسفه ما این بود که پایه و اساس فوتبال را یاد دهیم و سپس به آن ها اجازه دادیم که فوتبال خودشان را بهتر کنند چون خلاقیت در فوتبال برزیل اهمیت دارد.

شما فرمش را شکل دادید؟

با وجود اینکه خیلی کوچک بود اما توجهات را جلب می کرد بابت نحوه سهول در بازی، نحوه گل زدن، نحوه کار با توپ و پاس به هم تیمی هایش و سرعت زیادی نیز داشت.

بهترین بازیکن تیم بود؟

ببینید فوتبال گاهی اوقات منطق سرش نمی شود. آرتور کیفیت های خیلی متفاوتی داشت. از چه نظر فوتبال منطق سرش نمی شود؟ از این منظر که بازیکنان بهتری هم نسبت به آرتور وجود داشتند که به سطح حرفه ای نرسیدند اما می دانید ارتور را چرا توانست؟

نه، خب به ما بگو

از آنجایی که خانواده اش شخصیت بسیاری خوبی برایش ساخت و به او اجازه دادند تا در 14 سالگی خانواده را ترک کند و در پورته آلگره به تنهایی زندگی کند. علاوه بر این عزم ارتور نیز جدی بود. او می خواست از این فرصت استفاده کند. بازیکنان کمی به بارسلونا می رسند اما آرتور هم اکنون انجاست چون حداکثر تلاش را کرد.

آیا خانواده اش از توانایی او باخبر بودند؟

بله، پدرش و من فامیل هستیم و پدرش تلاش کرد تا آرتور بازیکنی حرفه ای شود و علی رغم اینکه پدرش بازیکنی آماتور بود اما بازی را به خوبی درک می کرد و در واقع سبک بازی آرتور مشابه پدرش است. پدر درک خوبی از بازی پسر داشت چون در تمامی تمرینات همراهش بود و زمان بازی ها حتی از ماشین پدر آرتور برای رفتن به مسابقات استفاده می کردیم.

آرتور چگونه بازیکن فوتبال شد؟

او از همان ابتدا در میانه زمین بازی می کرد و علی رغم اینکه فوتبال 7 نفره تمرین می کردیم اما روی زمین های بزرگ بازی می کردیم و آرتور بابت ریه های خوبش به خوبی می دوید و به خوبی توپ ر در کنترل خود داشت و به همین دلیل در میانه میدان بود و حتی در پست شماره 10 بازی می کرد. آرتور بسیار متعهد به تیم بود