در شبی که لوئیس سوارز؛ بهترین دوست لئو در تیم به علت مصدومیت بازی را از دست داده بود و عثمان دمبله و تراشتگن نیز نمیتوانستند مسی را در زمین یاری کنند، او از همیشه تنها تر بود. کوتینیو به هیچ عنوان در حد و اندازههای قیمت انتقال خود نبود، بوسکتس هیچ نشانی از ستاره سالهای اخیر نداشت، راکیتیچ واکنش عجیبی به تعویض نشان داد، ویدال نتوانست توپ دروازه خالی را به گل تبدیل کند و از همه مهم تر در بازیکنان خط دفاع تیم هیچ انگیزهای دیده نمیشد. اما باز هم مسی بود که توانست بار ها دروازه والنسیا را تهدید کند و یک گل نیز به ثمر رساند.
مسی به هیچ وجه نباید معذرت خواهی کند. او هیچوقت دست از تلاش برنداشته است و همواره با گلها و جادوی خود تیم را نجات داده است. اما برای موفقیت، او به بهترین دوستان و بازیکنان احتیاج دارد؛ چیزی که هیچ نشانی از آن در بازی دیشب دیده نمیشد. در صورت استمرار روند فعلی، هر روز برای مسی سختتر و سنگین تر خواهد شد و ضربهای که پس از بازنشستگی او به تیم وارد میشود، جبران ناپذیر خواهد بود.
با این اوصاف؛ به نظر میرسد مدیران بارسلونا برای استفاده از سالهای پایانی دوره لیونل مسی در تیم، ملزوم به ایجاد یک انقلاب در ترکیب تیم خواهند بود.