با جدایی ژاوی خلأ نبودش همیشه حس شد. هافبکی سریع، فرز، بازی ساز با قدرت پاسکاری و رهبری مقتدر بعد از پویول افسانه ای. این نوع هافبک جاش در بارسلونا همیشه خالی بوده و هست و هچیکس نتونست حتی قدمی به سبک بازیش نزدیک شه. این رئال مادرید بود که با داشتن خط هافبکی فوق العاده سی ال رو برد... آنقدر فوق العاده که سه بار متوالی اینکار رو انجام داد : ایسکویه اینیستا نما...مودریچ ژاوی نما و کروس بی اشتباه و رویه نیمکت هم افرادی چون : کواچیچ، مارکو آسنسیو ،کازمیرو و خامس رودریگز قرار داشتند. یعنی احتمال کم شدن قدرت هافبک در رئال مادرید به 0 رسید. این خط هافبک سه سال پشت سر هم، عملکردی 100 درصد بهتر از هافبک های بارسلونا داشتند و نتیجه کار رو هم دیدند اگرچه درمورد قضاوت های داروی و ... بحث هایی هم وجود دارد. اما بارسلونا با چنین خط هافبکی نتوانست از لیگ و کوپا دل ری فراتر برود.
لوئیز انریکه بارسلونایی ساخت... بارسلونایی که طی ۳ سال...۹ جام آورد. تراشتیگن ، امتیتی، راکیتیچ، سوارز، رافینیا و روبرتو...اینان بازیکنانی هستند که انریکه ساخت. او برای اولین بار در تاریخ بارسلونا، دروازه را به طرز عجیبی با تراشتیگن مستحکم کرد ( دیوار برلین ). راکیتیچ را به راحتی جانشین فابرگاس کرد. تیم را از خرید دفاع سمت راست بی نیاز کرد و روبرتو رو در آنجا قرار داد تا روبرتو عکس العمل عجیبی نشان دهد و عملکرد بینظیری از خود بهجای بگذارد. از سوارز جوری بازی کشید که بهتر از ساموئل اتئو و داوید ویا شد. رافینیا را به تیم آورد تا در حسرت تیاگو نمانیم اما مصدومیت امان او را بریده بود. امتیتی را آورد تا بعد از رفتن پویول برای اولین بار دفاعی مستحکم سر جای او بایستد. درست است که در مقابل رئال ۲ بار با نتایج ۳-۱ و ۲-۱ شکست خورد اما با نتایج ۴-۰ و ۳-۲ در سانتیاگو رئال را تحقیر کرد و یکبار با نتیجه ۲-۱ در نیوکمپ پیروز شد. ۶-۵ استثنایی را مقابل پاریس فراهم آورد تا در قلب بارسایی جای بگیرد. مردی با موهای ژولیده ولی دوست داشتنی.
لوییز انریکه از تیم جدا شد و والورده وارد تیم شد. مسلما هر سرمربی بی اشتباه نیست و در خرید بازیکن دچار اشکال میشود. متئو و آندره گومز اشتباهات انریکه بودند. متئو رفت و گومز ماند. والورده با تیم کمی خو گرفت و جلوی رئال مادرید یکبار ۳-۲ برد و دوبار ۲-۰ و ۳-۱ بازی را واگذار کرد. درحال آشنا شدن با تیم بود که شک نیمار به بارسلونا وارد شد. دمبلهی جوان و بیتجربه وارد تیم شد اما ایا میتوانست جای نیمار پخته را بگیرد؟ مسلما نمیتوانست...والورده با خط هافبکی پیری فصل را شروع کرد : اینیستا پیر و دور از آن اینیستایه همیشگی، پائولینیو پیر و کند، بوسکتس که همیشه عالی بود و هست اما راکیتیچی که همیشه کند بود به همراه دنیس سوارز و اندره گومز کند و بی تجربه. حال خلا ژاوی و شک نیمار را هم اضافه کنید که به خاطر همین نیمار مجبور به استفاده از ترکیب 442 شد و اواخر فصل که کوتینیو آمد، بازهم با همین ترکیب پیشرفت چرا که اواخر فصل نمیشود دست به عوض کردن ترکیب زد...پس به ناچار با همان 442 پیش رفت. این مرد ( ارنستو والورده ) واقعا با چهل و اندی بازی نباختن، بردن لیگ و کوپا دل ری و صعود به 1/4 نهایی شاهکار کرد. بارسونا با خط هافبکی که اصلا تعریفی نداشت، خلا نیمار و این وضعیت افتضاح تیم، چنین نتایجی را با والورده بدست آورد...این یعنی شاهکار والورده... این یعنی با بدترین شرایط ما فقط سی ال را پیروز نشدیم...این یعنی یک معجزه از سمت والورده. کوتینیو تنها راه پر کردن جای ژاوی بود که متاسفانه تبدیل شد به نوش دارویه بعد از مرگ سهراب...کویتینو اگر زودتر به تیم میپیوست وضعیت کاملا متفاوت بود و امکان داشت بارسونا به فینال سی ال صعود کند. والورده مقابل رئال، رئال را ۳-۰ در سانتیاگو تحقیر کرد و با ناداوری و یک بازیکن نا حق کمتر در نیوکمپ مساوی کرد.
از اینکه بارسا نیوز را انتخاب کردید متشکریم. به نظر میرسد شما از یک مسدود کننده تبلیغات استفاده میکنید. تبلیغات به ادامه فعالیت و ارائه خدمات باکیفیت و اخبار بروز کمک میکند. لطفاً مسدود کننده تبلیغ را غیرفعال کنید و از اخبار بروز سایت لذت ببرید.