عملکرد بازیکنان و iq ان ها :

یشتر علاقمندان فوتبال در سالهای اخیر، قادر به درک توانایی های بازیکنانی با سطح IQ بالا در ادوار مختلف بوده اند، اما به تازگی گروهی از دانشمندان در انیستیتوی کارولینسکا واقع در استکهلم سوئد که یکی از معتبرترین دانشگاه های پزشکی در سراسر جهان به شمار می آید، به این نتیجه رسیده اند که قادر هستند تجزیه و تحلیل دقیق و تفکیک شده ای از بازیکنان باهوش که بیشتر از مغز خود در زمین مسابقه استفاده می کنند را ارائه دهند.

تحقیقات اولیه این انستیتو، بر روی 57 بازیکن از رده آقایان و بانوان با رده سنی و تحصیلاتی مشابه در سه لیگ برتر سوئد انجام گرفته است.

هدف این آزمایش کاملا واضح و مشخص بوده است؛ ادراک میزان توانایی هر یک از این بازیکنان در اجرای وظایف، توانایی حل مشکلات و بحران های اتفاق افتاده، چگونگی برنامه ریزی در صورت اعطای وظایف مختلف به یک بازیکن، انعطاف پذیری بازیکنان و چگونگی برخورد آنها با شرایط جدید.

محققان این آکادمی تاکید کرده اند که نتایج این آزمایش هیچگونه ربطی به میزان IQ بازیکنان ندارد.

به عنوان مثال در یکی از تست های این آکادمی، بازیکنان باید طرح های هندسی غیرتکراری را بر روی کاغذ ترسیم کنند که دلیل آن سنجش میزان خلاقیت آنها تحت فشار و در شرایط دشوار است که دو نتیجه شگفت انگیز از این تحقیقات به دست آمده است.

ابتدا اینکه دو گروه بازیکنان بسیار باهوش و باهوش، عملکرد اجرایی بهتری در مقایسه با افراد عادی جامعه داشتند. ثانیا از این طریق، امکان پیش بینی عملکرد بازیکنان در زمینه گلزنی و ارسال پاس گل در 2 سال بعدی وجود دارد.

اگر در مورد نتایج این آزمایشات تردید دارید، بهتر است بدانید این اتفاق در مورد ژاوی و اینیستا نیز به درستی رخ داده است.





پروفسور پدراگ پترویچ اذعان داشت که هر دو بازیکن روز قبل از برگزاری این آزمایشات بازی کرده بودند و در زمان این آزمایش، طبیعتا در بهترین فرم خود قرار نداشتند.

با این تفاسیر، اینیستا در بین 1 درصد اول افرادی قرار گرفت که در تسلط روحی روانی بالایی داشتند. رفتاری که از سوی دانشمندان علوم اعصاب، "بازدارندگی" نام گرفته است که به معنای قدرت اقناع و قدرت تغییر رفتارهای واکنشی در دیگران به راحت ترین و سریع ترین شکل می باشد.

همچنین ژاوی هم نمرات بسیار بالایی در زمینه هایی مانند قدرت آنالیز و تجزیه و تحلیل، قدرت تخیل و تصویرسازی دریافت کرد.





این آزمایشات، قطعا می تواند در روند باشگاه های بزرگ فوتبال دنیا تاثیرگذار باشد و آنها می توانند به جز فعالیت در راستای بهبود شرایط فیزیکی، فهم و ذکاوت بازیکنان جوان تر شاغل در آکادمی های فوتبال را نیز بهود بخشند.

روانشناسی مشهور در این رابطه می گوید: "آیا اطمینان داریم یک اینیستای 16 ساله، در فوتبال سوئد یا انگلیس که بیشتر به مسائل فیزیکی و جسمی اهمیت داده می شود، در این سطح قرار گیرد"؟

بلک واستر، یکی از بنیانگذاران بنگاه های مشاوره ای در فوتبال در قرن 21، معتقد است چنین تحقیقاتی ممکن است منجر به یک "جهش کوانتومی" در دنیای فوتبال شود. وی همچنین راه های دیگری را نیز برای سنجش هوش بازیکنان در فوتبال ارائه داده است.

واستر در این رابطه گفت: "تصور کنید در یک مسابقه، یک وینگر در موقعیتی قرار گرفته است که می تواند بازیکن مقابل را از پیش رو برداشته، پاس رو به بیرون ارسال کرده یا به سمت دروازه حریف شوت کند. ما در حال حاضر قادر به ارزیابی اهمیت تصمیم بازیکن نامبرده در گل شدن این توپ هستیم که می توان آن را به معیاری برای اندازه گیری فوتبال هوشمند در بازیکنان تعبیر کرد".





دانشمندان در حال تکمیل تحقیقات و مقالات خود در رابطه میزان تاثیر عملکردهای اجرایی در پیش بینی میزان موفقیت نوجوانان بین 12 تا 19 سال هستند.

مورتن کرینگباخ، استاد دانشگاه آکسفورد اذعان داشت که از عدم ابراز علاقه باشگاه های بزرگ دنیای فوتبال شگفت زده شده است و اینگونه می گوید: "باشگاه ها با پول های کلان و منابع مالی قدرتمندی به سوی استخدام بازیکنان بزرگ می روند؛ این در حالیست که یک معدن طلا پتانسیل در این زمینه وجود دارد".

البته شاید دلیل اصلی این موضوع این باشد که نتایج بسیاری از آزمایشات در مورد بازیکنان با هوش فوتبال کمی محرمانه باشد.

اما به هر حال، در آخرین کتاب آندرس اینیستا قصه ای روایت شده که که تونی برونز، مردی که از او به عنوان دست راست یوهان کرویف یاد شده است، با استفاده از اشکال هندسی و تخته وایت برد، مفاهیم "توتال فوتبال" را به بازیکنان آموزش می داده است.

در نهایت، در یکی از کلاس ها بازیکنی می پرسد آیا فوتبال همین است؟ و برونز پاسخ می دهد: "بله، فوتبال به همین سادگی است. شما باید زمین را به مثلث هایی تقسیم کرده و سعی بر مالکیت توپ و ایجاد برتری بر حریف کنید".

البته به نظر می رسد از شاگردان آن کلاس، آندرس اینیستا بهتر از دیگر شاگردان آن اصول را فراگرفت و در زمین بازی به اجرا گذاشت.
پ.ن : نظریه ای ازمایش شده هم هست که میگوید : مسی، رونادینیو، نیمار، رونالدو، رونالدو نازاریو، اینیستا و.....همگی در هنگام گل زدن و دریبل زد از روی غریزه خود این کار را میکنند و ذره ای فکر به دریبل یا گلشان نمیکنند البته به جز ضربات ایستگاهی!
منبع: گاردین