چرا بارسایی‌ها و رئالی‌ها از هم متنفر هستند؟بخش اول...

پ.ن:تصویر مطلب:ژنرال فرانکو دیکتاتور اسپانیایی...
مشکلات سیاسی و تنفر دو غول بزرگ فوتبال اسپانیا و جهان، مربوط به دیکتاتور سابق کشور اسپانیا است و ریشه بسیار قدیمی دارد.

شاید کمتر کسی در جهان از تشنه به خون بودن هواداران رئال مادرید و بارسلونا در برابر هم بی‌خبر باشد. شاید در نگاه اول رقابت این دو تیم مانند تمام رقابت‌های اصیلی که بین دو تیم همشهری وجود دارد به نظر بیاید، اما قضیه‌ رئال مادرید و بارسلونا جدی‌تر از این حرف‌ها است. چیزی که همگی از این مسئله می‌دانیم، احتمالا این است که تمام این اختلافات بارسلون و مادرید، مربوط به جدایی طلبی ایالت کاتالونیا از اسپانیا است. اما قضیه به این سادگی نیست...

ژنرال "فرانکو"، دیکتاتور اسپانیایی‌ای بود که از سال ۱۹۳۹ درست پس از اتمام جنگ داخلی اسپانیا، به عنوان حاکم به ظاهر لایق اسپانیا معرفی شد. طولی نکشید که او شروع به سرکوب کردن مذاهب و ایالات غیردولتی اسپانیا از جمله باسک و کاتالونیا کرد. او زبان باسکی و کاتالانی را در کشور اسپانیا ممنوع اعلام کرد و تمام کتاب‌های مربوط به تاریخ این دو ایالت را سوزاند.

ورزش موردعلاقه فرانکو فوتبال بود و تیم مورد علاقه او رئال مادرید. همین مسئله سبب شد او بارسلونا را که آن روزها از پرآوازه‌ترین تیم‌های جهان بود، به عنوان وسیله‌ نابودی کاتالونیا قرار دهد. او مسیری را آغاز کرد و پیش گرفت که رد پایش هیچگاه از ذهن تاریخ پاک و در دل تاریخ کهنه نمی‌شود.

۱ - قتل رئیس مبارز بارسلونا

مشکلات فرانکو با ایالت کاتالونیا به پیش از حکومت او در اسپانیا برمی‌گردد. زمانی که وی رهبر بزرگترین ارتش فاشیسم اسپانیا در خلل جنگ داخلی بود؛ "جوزپ سانیول" در سال ۱۹۲۶ وارد باشگاه بارسلونا شد و دو سال بعد به عنوان مدیر باشگاه منتسب شد. او باشگاه را قالبی برای مبارزات خود با دیکتاتوری حاکم در اسپانیا قرارداد.

 فرانکو در آن سال‌ها از افرادی بود که هیچکدام از اهالی کاتالونیا را لایق زندگی نمی‌دانست و نقشه‌های او برای نابودی این ایالت منشاء مبارزه توسط دولت اسپانیا، جهت حفظ اعتبار رد می‌شد و فرانکو را در راه نابودی کاتالونیا ناکام می‌گذاشت.

آگوست ۱۹۳۶ سانیول از نسب ریاست باشگاه استعفا داد و برای تفریح به والنسیا و سپس مادرید رفت. او که همیشه پرچمی از کاتالونیا را روی ماشینش می‌گذاشت، توسط نیروهای فاشیسم فرانکو، دستگیر و شکنجه شد. سانیول اما عزت را بر زندگی ترجیح داد و تهدید فرانکو مبنی بر خاتمه دادن جریان به وجود آمده توسط جوزپ را باد هوا خواند و به گناه عزت و شرافت به قتل رسید. هرچند که حقیقت این جنایت بر همگان عیان بود، اما حکومت سرپوش بزرگی بر این قضیه نهاد.

۲ - بمباران ۱۹۳۸ کاتالونیا و باسک

در سال ۱۹۳۸ ایتالیا با پشتیبانی نیروی هوایی خود به کاتالونیا حمله‌ور شد. با وجود بالا گرفتن اختلافات کاتالونیا و مادرید در جنگ داخلی، اما اهالی این ایالت ایمان داشتند که مادرید علیرغم تمام اتفاقات برای دفاع از بخشی از خاک کشورش در برابر کشوری‌های بیگانه به پا می‌خیزد.

هر چه می‌گذشت توان مقابله‌ مردم بی دفاع کاتالونیا کمتر و کورسوی امیدشان به پایتخت کمرنگ‌تر می‌شد. در حالی‌که دیگر مردم از پایتخت قطع امید کرده بودند، ایتالیا با برنامه ریزی و حمایت ارتش فرانکو، کاتالونیا و باسک را بمباران کرد.

مردم کاتالونیا، تمام توهین‌ها، تبعیض‌ها و گاها قتل‌های ارتش‌های حکومتی را تحمل کرده بودند، اما توان پذیرش این خیانت را نداشتند و پرچم کاتالانیسم را برافراشتند تا حداقل خون سه هزار انسان بی‌گناهی که در جریان خیانت فرانکو و حکومت قتل عام شدند، به ناحق پایمال نشود. بیشترین ویرانی عمرانی بمباران کاتالونیا، با خاک یکسان شدن دفتر مرکزی باشگاه بارسلونا بود که مشخص شد این مسئله اتفاقی نبوده و فرانکو این مکان را به نیروی هوایی ایتالیا تحمیل کرده بود.

۳ - الکلاسیکوی جنجالی ۱۹۴۳

در سال ۱۹۴۳ دولت مصمم بود که اتلتیک بیلبائو و بارسلونا، دو باشگاه مخالف از دو ایالت جدایی طلب باسک و کاتالونیا، به جام حذفی دولتی اسپانیا، منسوب به کوپا دل جنرالیسمیو وارد کند و با وجود تنفر هر دو باشگاه از فرانکو، اما برای بالا بردن پرچم ایالات خود در این مسابقات، این پیشنهاد را پذیرفتند. به این ترتیب در مرحله‌ ماقبل پایانی این مسابقات اولین ال کلاسیکوی تاریخ برگزار شد. بازی رفت بارسلونا به پیروزی قاطعانه سه بر صفر در مقابل رئال دست یافت و بدون مزاحمت دولت، جشن بزرگی در کاتالونیا بنا شد، اما هیچ چیز به پایان نرسیده بود و بازی برگشت همه چیز را مشخص می‌کرد. کاتالان‌ها نه برای ترس از تیم رئال، بلکه برای ترس از دخالت فرانکو در منصفانه برگزار شدن این بازی نسبت به بازی قبل اضطراب شدیدی داشتند.

"ادوارد تئوس" خبرنگار مادریدی با بی تعصب خطاب کردن رئالی‌ها، سعی به برانگیختن بازیکنان رئال داشت. حربه‌ای که برخلاف تصور، پاسخگوی وضعیت بحرانی رئالی‌ها بود،