پپ گواردیولا ( پیروزی به عبارتی دیگر )

قسمت هایی از متن کتاب پپ گواردیولا " پیروزی به عبارتی دیگر "

در گذر زندگی بعضی اوقات احساس شکست ناپذیری می کنید که همین باعث ناامیدی و سقوط تان می شود، درست همان زمانی که فراموش می کنید سقوط هم جزیی از زندگی است.

در بیست و چهارم ژوئن سال ۲۰۰۱، بعد از یازده فصل بازی در تیم اصلی، پپ گواردیولا، کاپیتان بارسا و پرافتخارترین بازیکن تاریخ باشگاه و آخرین سمبل تیم رویایی که هنوز در نیوکمپ بازی می کرد، از باشگاهی که عاشقش بود، جدا شد.

ژاوی: اغلب صحبت ها شگفت زده ام می کند. او خوش بینانه فکر می کند و ما بدبینانه؛ و درنهایت ما هم خوش بین می شویم.

سسک فابرگاس: او فوتبال را با شفافیتی مثال زدنی می بینید.

اینیستا: پپ می داند چطور احساسات خود را کنترل کند و در لحظات مناسب چه چیزی بگوید. وقتی امور خوب پیش نمی رود، او نگران گروه است و وقتی ما برنده می شویم او در آغوش گروهیِ ما شرکت می کند و جشن میگیریم. درست مانند یک خانواده هستیم.

بارسلونای گواردیولا حالا یک «فوتبال اصیل» بود که عیار بالایی را با خود به همراه داشت، نشانه ای از چیزی که جهان فوتبال تاکنون به خود ندیده بود. تیمی که محدودیتی نمی شناسد و با نشان دادن باور به سبک و شخصیت خود قادر به کسب بزرگی و عظمت شده بود. بازیکنان رختکن را در حالی برای جشن ترک کردند که پیراهن هایی با این شعار به تن کرده بودند: «هرچیزی که هدف مان بود را به دست آوردیم.»

پپ نقش او را در این فرآیند توضیح می دهد: «مسی منحصر بفرد و بی نظیره. ما باید امیدوار باشیم که خسته نشه و باشگاه براش بازیکنانی رو فراهم کنه که بتونه احساس راحتی کنه چون وقتی اون هست، شکستی وجود نداره. وقتی خوب بازی نکنه یه چیزی در اطرافش مشکل داره، باید سعی کنین و مطمئن بشین که اون آرامشی که توی زندگی شخصیش داره رو حقظ می کنه و امید داشته باشه که باشگاه به قدری باهوش هست که با بازیکنان درست و مناسبی که قراره اونُ احاطه کنن، قرارداد می بنده.»


الان سوال من اینه آیا در بارسا اون آرامشی که پپ میگه برای مسی وجود داره ؟
آیا تیکی تاکا تمام شده ؟
آیا شاهد بارسایی با شور و اشتیاق دوران پپ خواهیم بود در آینده؟