کیکه ستین؛ کرایفی ترین شاگرد خود آموز مکتب کرایف!

وقتی‌ ستین، هدایت لاس پالماس را بر عهده گرفت، اولین مربیگری او در لالیگا بود. آن هم در سنّ ۵۸ سالگی. تا یک جایی‌ او کمتر دیده شده بود اما از یک جایی‌ به بعد او آنچنان هم دنبال مربیگری نبوده است. خودش می‌‌گوید جاه طلبی او با بازی برطرف شده بود. اواخر بازیگری‌اش فوتبال ساحلی بازی کرد و وقتی‌ هدایت تیم شهرش راسینگ سانتاندر را بر عهده گرفت گفت که بر اساس شرایط این سمت را قبول کرده است.

از پلی اخیدو اخراج شد. برای لوگرونس ۷ ماه بدون پول سرمربیگری کرد. ستین یک بار اعتراف کرده بود که واقعا مربیگری شغل رویایی او نیست. او زندگی‌ نمی‌‌کند که مربیگری کند بلکه مربیگری می‌‌کند تا زندگی‌ کند! مثل بقیه شغل ها او به پول نیاز داشت. او نه رقابتی بود نه جاه طلب. می‌‌گوید:

"دوست دارم راحت و خوشحال زندگی‌ کنم."
این به آن معنا بود که او زندگی‌ را مانند روسای باشگاه‌ها نمی‌‌بیند. کسانی‌ که فوتبال را نمی‌‌فهمند. حداقل اکثر آنها.
حالا شرایط متفاوت است. بتیس این فصل همچون لاس پالماس تقریبا رویای اوست. تیمی که اسپانیایی‌ها آنها را به تیم‌های متکی به "رهبر/مربی" می‌‌شناسند. مشخص است که چه کسی‌ پشت این تیم است(ستین). این باشگاه(بتیس و لاس پالماس) همان شکل باشگاهی بود که او دوست دارد:

"جایی‌ که من را بفهمند. چنین باشگاه‌هایی کم هستند."
دستیارش می‌‌گوید آدم یک دنده‌ای است. بر خلاف چیزی که نشان می‌‌دهد بسیار ایده‌آل گراست.

او چیزی شبیه ایده‌آل گرا‌ها است. می‌‌گوید روش فوتبالی‌اش غیر قابل بحث کردن است و فوتبال الان با پرورش جوانانش، زیبایی فوتبال را گرفته است:
«از کودکی به بچه‌ها آموزش می‌‌دهند که کی‌ پرس کنند و کی‌ جایگیری کنند. می‌‌گوید دیگر کسی‌ به بچه‌ها اجازه نمی‌‌دهد برای خودشان دریبل کنند. می‌‌گوید آنها در زمین هستند اما آیا آنها واقع فوتبال بازی می‌‌کنند. نیم ساعت بازی می‌‌کنند و کسی‌ حتی آنها را نمی‌‌بیند.»

اینجا یک پارادوکس هم مطرح می‌‌شود؛ به عنوان یک مربی‌، او فوتبالی سریع و تکنیکی‌ می‌‌خواهد. ایده‌آل گرا است اما باید واقعا گرا هم باشد: می‌‌گوید عاشق خوان کارلوس والرون بوده است و آنقدر این بازیکن خوب بازی می‌‌کرده که اشک در چشم شما جمع می‌‌شده است اما خودش اعتراف می‌‌کند که نمی‌‌توانست همیشه او را بازی بدهد. می‌‌گوید:

"فوتبال این روز‌ها سخت شده است. باید خیلی‌ زیاد دوندگی کنی‌."
با وجود همه تناقضات، این ایده‌ها به نتیجه هم می‌‌رسد. و حالا بتیس در دستان ستین، احساس خوبی‌ دارد. کمی‌ کلیشه‌ای است اما بتیس ستین را می توان این گونه توصیف کرد: غپر شور و پر ریسک، داغ و سریع و هجومی و شجاعانه و جایی‌ که فوتبال تکنیکی‌ بازی می‌‌شود. فوتبال آنجا یک ماجراجویی باحال است. بتیس ستین آن را خوب انجام می‌‌دهد و تیم‌های کمی‌ مانند آنها زیبا بازی می‌‌کنند.

بتیس بدون ستاره ستین تیمی است که مالکیت دارد و می‌‌دود اما آن را با دقت هم انجام می‌‌دهد. وقتی‌ آنها دفاع می‌‌کنند، همه دفاع می‌‌کنند و در حمله هم به همین شکل(به سبک توتال فوتبال هلند 74)
وقتی‌ توپ را از دست می‌‌دهند یعنی‌ باید سریع آن را پس بگیرند.

ستین، یک شطرنج باز قهار است که حتی با گری کاسپاروف و آناتولی کارپوف هم بازی کرده است و احساس می‌‌کند شطرنج به فهم فوتبال بسیار کمک می‌‌کند. مرکز بازی، همیشه تعیین کننده است، تیم باید با هم کار کند، جاه طلبی همراه با نقشه. اینها چیز‌های مشترک بین شطرنج و فوتبال است. لاس پالماس ستین در فصل اول با این مربی از ۱۱ شوت در دوبازی ابتدایی به سمت دروازه ۹ گل ساخته اند و این آمار شانسی به دست نیامده است. اینها همه به خاطر موقعیت سازی آنهاست. آنها به خوبی‌ حریف را باز می‌‌کنند. مانند یک شطرنج باز.

این اتفاق فصل گذشته هم افتاد؛ حالا آنها بهتر شده اند. آنها لو سلسو را نگه داشتند و البته کاروالیو هافبک دفاعی. کسی‌ که بیشترین ربایش توپ را داشت و سویا شدیدا به دنبال او بود همچنین تیو و بارترا کاملا زیر نظر ستین احیا شده اند.

کرایفی ترین شاگرد خود آموز مکتب کرایف، فردی که کرایف را از نزدیک ندید ولی بدل به بهترین شاگردش شد...