متئو: مرا مقصر شکست مقابل یوونتوس می‌دانند اما از اشتباهات پیکه و ماسکرانو حرفی نمی‌زنند

در اسپورتینگ خوشحالم و دوست دارم در سال‌های پایانی فوتبالم تا جایی که می‌توانم، از بازی کردن لذت ببرم. خوشبختانه زیر نظر ژسوس دقایق زیادی به من می‌رسد. اینکه چه زمانی بازنشست می‌شوم، بستگی به آشیل پایم دارد. همه می‌دانند که من از این ناحیه آسیب دیده‌ام و تبعاتش هر از چند گاهی به سراغم می‌آید. تاکنون که در فصل جدید مشکلی پیش نیامده اما هر زمان مصدومیتی جدی گریبان‌گیرم شود، فوتبال را کنار خواهم گذاشت.

انتقالم به اسپورتینگ و حضور دو هفته‌ای در تمرینات این تیم، ربطی به این مصدومیت نداشت. قرارداد من از قبل هم آماده و نهایی شده بود اما بارسا می‌خواست آن را دیرتر اعلام کند. مشکل از بارسلونا بود. با همه احترامی که برای بارسا قائلم، اسپورتینگ برای من شباهت بیشتری به والنسیا دارد و باشگاهی است که به یک خانواده می‌ماند. سه فصل در بارسا بودم و همیشه تلاش کردم بهترین بازی‌ها را برای این تیم انجام بدهم. برخلاف چیزهایی که درباره من گفته می‌شود، در بارسا دقایق زیادی به من رسید. در فصل اول در 58 درصد و در فصل دوم در 53-54 درصد بازی‌ها به میدان رفتم که آمار خوبی محسوب می‌شود. فقط فصل سوم خوب نبود. آن هم به دلیل مصدومیت و عدم اعتماد کادر فنی بود. بارسا را با کامی تلخ ترک نکردم چون در این تیم جام‌های زیادی بردم و تنها چیزی که مرا ناراحت می‌کرد، همین بود که می‌گفتند به او بازی نمی‌رسد.

در بارسلونا دوستی ندارم. دوست، کلمه بسیار بزرگ و پر معنایی است و ترجیح می‌دهم از واژه هم‌تیمی استفاده کنم. از سوی هیچ کدام از آنها نیز تماسی دریافت نکرده‌ام که درباره بازی چهارشنبه حرف بزنیم. اما نه اینکه با آنها رابطه بدی داشته باشم. نه. کلا وقتی در باشگاه هستم با همه حرف می‌زنم اما در بیرون از زمین، ترجیح می‌دهم در کنار همسر و فرزندانم باشم.

بارسلونای بدون نیمار؟ اکنون که آنها نتایج خیلی خوبی کسب کرده‌اند و البته کسی که تفاوت‌ها را رقم می‌زند هم هنوز در این تیم است. روش توقف مسی؟ نباید هیچ کاری کنید چون هرگز نمی‌دانید که او چه در سر دارد. پس بهتر است یک متر از او فاصله بگیرید؛ روی پایش نروید و منتظر بمانید تا به بازیکن دیگری پاس بدهد. به تازگی گلی از روی ضربه آزاد در اسپورتینگ به ثمر رساندم اما چنین فرصتی در بارسا به من نمی‌رسید. البته طبیعی هم بود چون بهترین ضربه آزادزنان دنیا را در تیم داشتیم. مسی بود. نیمار هم. در والنسیا هم همین طور بود. ماتا، سیلوا و ویا اولویت داشتند. دوست دارم یک گل از روی ضربه آزاد به بارسا بزنم؟ بله. اگر بازی را ببریم بهتر هم می‌شود.

اسپورتینگ سال گذشته در برنابئو تا آخرین دقایق بازی را برده بود. اما این، ربطی به بازی با بارسلونا ندارد. حریف بسیار قدرتمند است اما در فوتبال غیرممکنی وجود ندارد. اگر در بهترین فرممان باشیم و وظایفمان را به خوبی اجرا کنیم، می‌توانیم بارسا را شکست بدهیم. خیلی دشوار است اما تلاش‌مان را خواهیم کرد. اگر گل بزنم، خوشحالی می‌کنم؟ نمی‌دانم ولی اگر هم خوشحالی کنم، فقط به خاطر رفتارهایی است که فرناندز و بارتومئو با من کردند. در بارسا با هیچ کس مشکلی نداشتم و ندارم به جز این دو نفر.

گله‌ای از رسانه‌ها ندارم. به جز نشریه اسپورت. این روزنامه هر زمان که من بازی می‌کردم، به دنبال این بود تا ایرادی از آن بگیرد. اما فوتبال یک ورزش تیمی است و اگر مثلا بارسا شکست می‌خورد، هرگز نمی‌توان همه تقصیرها را بر گردن یک بازیکن انداخت. من بازی با یووه را چندین بار تماشا کردم. درست است که یک گل از سمتی که من بودم به ثمر رسید و باید در مصاف یک به یک با حریف، بهتر عمل می‌کردم. اما به دو گل نگاه کنید. هر دو پاس رو به عقب بود. همه مرا مقصر باخت می‌دانند اما کسی از اشتباهات پیکه و ماسکرانو چیزی نمی‌گوید. اما هر چه بود تمام شد و این مسائل دیگر برای من اهمیت ندارد.