اینیستا برای گواردیولا در عصر ستاره سالاریِ بارسا عادی ترین و طبیعیترین بازیکنش شد. پپ گفت «آندرهس موهاش رو رنگ نمیکنه، گوشواره آویزون نمیکنه، اهل خالکوبی هم نیست. به همین دلیل برای رسانه ها جذابیتی نداره، ولی برای همین هم محبوب طرفدارها شده، چرا که مثل خود اونهاست: ساده و بی ادا.» زیدان اعتقاد داشت اینیستا بر الگوی بازی اسپانیاییها تأثیر عمیقی گذاشته و بازیهایش نیاز به بازنگری دارند. حقیقت این بود درخشش اینیستا در نوکمپ چنان پُرآب وتاب بود که اهمیت بازیهایش در تیم ملی را در سایه قرار داد. درحالیکه یکی از مردان کلیدی اسپانیا طی دوبار قهرمانی یورو و یکبار جام جهانی بود. بهترین بازیکن فینال یورو 2012 که اسپانیا با چهار گل ایتالیا را خرد کرد کسی نبود جز او.
اینیستا، با رفتن ژاوی، بازماندهی مردان میانی عصر طلایی بارسا شد. همه، با نگاه کردن به او، تیکی تاکای سالهای اوج بارسا را دوره کردند. او در اولین ال کلاسیکوِ پاییزی 2016 ـ 2015 چنان درخششی داشت که طرفداران رئال برایش به پا خاستند و شروع کردند به دست زدن. آنهایی که پیشترها فقط برای دو بارساییِ دیگر بلند شده و دست زده بودند: دیه گو مارادونا 1983 و رونالدینیو 2005. او طی پیروزی 0 ـ ۴ بارسا یک گل زد و یک پاس گل ارسال کرد. مردمان روستای فوئنتیلبیا آن شب تا نزدیکیهای صبح برابر کافه لوخان پایکوبی کردند. تصویر دُن کیشوت را از روی دیوار کافه پایین آوردند و جایش ده ها عکس پسربچه ی رنگ پریده ی خجالتیشان را نصب کردند. قهرمانِ سروانتس جایش را به پسرِ زمینی کوچک اندام خجالتیِ لامانچا داده بود.