نیمار و مارسلو

- علو سلام بچه ها حالتون چطوره؟
مارسلو: ببین کی زنگ زده؟! چطوری پسر؟؟! (اشاره به کاسمیرو)
کاسمیرو: کی زنگ زده؟؟! ن نه نه! وایسا بذار حدس بزنم! نیمار؟!؟
مارسلو متعجبانه نگاه میکند: اینقدر زود حدس زدی؟؟! مطمئنی قبلش نمیدونستی زنگ میزنه؟!
کاسمیرو: جواب گوشی رو بده ببین چی میگه وقت واسه این حرفا هست همیشه

مارسلو: اوه! درست میگی(گوشی را بغل گوشش میگذارد): چه خبر پسر؟ در چه حالی؟!
نیمار: ای خدا رو شکر یه نفسی میکشیم این برونا(نامزدش) پوست منو کنده! چپ و راست آویزون بازاریم میگم چه خبرته مگه قرار زلزله بیاد همه چی رو خرد و خاک شیر کنه که چسب یک دو سه شدی نمیکنی؟!

مارسلو: عجب! پس خوش میگذره! خب حالا نگفتی امرت چیه داداشم؟

نیمار: مارسل جان داداشم! غرض از مزاحمت این بود که برات مقدوره اــــــممممممم هیچی ولش کن!

مارسلو: چی شد؟؟ خب بگو دیگه؟

نیمار: نه درست نیست تو خودتم تو شرایط سختی هستی

مارسلو: نه نیستم بگو!

نیمار: نه واقعا نمیشه!

مارسلو: اَه بگو دیگه!

نیمار: میشه با پرز حرف بزنی بهش بگی با ناصر صحبت کنه آخه شنیدم دوستی دورا دوری هم باهم دارن؟
مارسلو: در چه رابطه صحبت کنم؟

نیمار: یعنی واقعا نمیدونی؟!

مارسلو: حدس میزنم چیه اما تو بگو که مطمئن بشم

نیمار: اوکی! بهش بگو برگ آزادیمو امضا کنه برم پی کارم!

مارسلو: اوکی پس من صحبت میکنم راستی چه شماره ای رو دوست داری به تن کنی؟

نیمار: همون شماره سابق خودم منتها الان تن یکی دیگه است

مارسلو: منظورت بِیله؟ اون رفتنیه

نیمار: نه بیل نه

مارسلو: پس منظورت مودریچه؟ اونم زیاد نمیمونه سنش رفته بالا

نیمار: نه با مودریچم کاری ندارم

مارسلو:....

این داستان ادامه دارد