روح بارسلونا در تیم جدید پپ

تحلیل شیوه ی بارسایی پپ در بازی سیتی-یونایتد:
از دقایق اولیه بازی، نشانه های سبک کاتالان ها در کار تیمی شاگردان پپ مشهود است. بازی سازی و حمله، از دفاع و یا حتی از دروازه بان تیم شروع می شود. پاسکاری های کوتاه و پشت سر هم توپ را به محوطه جریمه حریف می رساند. این پاس ها حتی تا محوطه شش قدم حریف ادامه دارد و بازیکنان منچستر سیتی را در دهانه دروازه در موقعیت گل قرار می دهد. آگاهی محیطی بازیکنان و دید خوب آنها در زمین کمک می کند تا به محض دریافت توپ بتوانند بهترین بازیکن هم تیمی را برای پاس دادن پیدا کنند. آنها تا حد امکان بعد از دریافت توپ حرکت بیشتری انجام نمی دهند و سعی در رساندن توپ به بازیکنی دارند که نسبت به آنها موقعیت بهتری نسبت به دروازه حریف دارد. مگر در مواقعی که در مقابلشان فضای خالی وجود داشته باشد و بتوانند با حرکت پا به توپ در آن فضا موقعیت ایجاد کنند(مانند حرکت سیلوا در دقیقه 51 در تصویر زیر).

آنچه منچستریونایتد در مقابله با این روش به کار می برد تلاش برای شناسایی و بستن کانال های عرضی، عمقی و یا مورب پاس های تیم حریف است، بدون اینکه فشار زیادی به بازیکن پا به توپ برای گرفتن مالکیت بیاورند. به طوری که در خط دفاعی شیاطین سرخ کمتر شاهد تکل زدن برای باز پس گرفتن توپ هستیم. تصویر زیر نحوه چینش شاگردان مورینیو در فاز دفاعی را در نزدیکی های دروازه خودی نشان می دهد.

بازیکنان منچسترسیتی با حضور پرتعداد در زمین حریف به خصوص نزدیکی های محوطه جریمه یونایتد، از مهاجمین خود حمایت و موج حمله را حفظ می کنند. تصویر زیر نمونه ای از حضور پرتعداد بازیکنان این تیم در زمین منچستریونایتد است.

نکته مهم این است که تیم منچسترسیتی ویژگی های منحصر به فردی دارد که آن را از سایر تیم ها متمایز می کند. روش هایی علاوه بر پاسکاری در ایجاد موقعیت این تیم وجود دارد که شبیه به بارسلونا نیست. استفاده از پاس های بلند هوایی یا زمینی به سمت راست برای سانه که با شناسایی او و یارگیری قوی توسط مدافعین حریف این نقشه به نتیجه نرسید.

استفاده از ضربه های کاشته یا کرنر نقشه دیگری بود که دو بار سیتیزن ها را به گل رساند و برگ برنده آنها در این بازی می شود. بد نیست نگاهی به یکی از کرنرهای این تیم در دقیقه 15 بیندازیم. قبل از ارسال توپ یک بازیکن پشت محوطه جریمه منتظر استفاده از توپ های برگشتی است و یک مدافع را با خود به خارج از این محوطه کشانده است. با ارسال توپ یک بازیکن به سمت تیر یک و بازیکنی دیگر به سمت تیر دو حرکت می کند تا هم مدافعین را از محوطه شش قدم دور کنند و هم در صورت رسیدن توپ به این نقاط از آن استفاده کنند. همین روش در دقیقه 43 تیم را به گل اول می رساند. در اینجا یک سوال مطرح می شود: "با توجه به استفاده شاگردان گواردیولا از ضربات شروع مجدد و رسیدن آنها به گل از همین روش، پیاده سازی روش بارسا در این تیم چه نتیجه ای به همراه داشت؟"

جواب این سوال را می توان به نوعی با این جمله پاسخ داد که: "بهترین دفاع، حمله است". مالکیت 65درصدی توپ تیم منچسترسیتی در مقابل 35 درصد حریف موجب شد تا منچستریونایتد با داشتن مالکیت توپ کمتر، فرصت کمتری برای حمله و در نتیجه ایجاد موقعیت (منچسترسیتی حدود دو برابر یونایتد موقعیت گل ایجاد کرده است) داشته باشد. شیاطین سرخ با به دست آوردن مالکیت توپ با پاس های بلند سعی می کردند در کمترین زمان به دروازه حریف برسند و اقدام به گلزنی کنند. بنابراین آبی های منچستر با در اختیار داشتن توپ و استفاده از پاس های دقیق و تعداد بالا و به گردش درآوردن توپ در نقاط مختلف زمین حتی اگر موفق به گلزنی نشوند، موجب می شود تا دروازه خود را از حمله حریف در امان بدارند.