1) فاجعه ی نیمه ی اول!
از بارسای شکست خورده در ال کلاسیکو انتظار می رفت که بازی را طوفانی آغاز کند و به مانند ماری زخم خورده تمام زهرش را به رقیب مادریدی اش بنوشاند. اما نشد آنچه که باید می شد! شاگردان انریکه در نیمه اول بسیار ضعیف نشان دادند و حتی از زدن یک شوت به سمت دروازه رقیبشان عاجز بودند. وضعیت خط دفاعی نیز چندان فرقی نمی کرد و مانند همیشه آسیب پذیر نشان می داد.
در ادامه این روند ضعیف، در دقیقه 25 دروازه بارسلونا باز شد. اشتباه پیکه، پاس زیرکانه ی کوکه و شوت فرناندو تورس، تبدیل به سومین گلِ متوالی ای شد که بارسا در این هفته خورده است. هرچند تورس با بازی بسیار محکم و خشنش، دقایقی پس از این گل اخراج شد و خیلی زود به رختکن برگشت.
البته این اخراج نیز در نیمه اول کمکی به بارسلونا نکرد و ریتم بازی شاگردان انریکه همچنان کند بود و تمام تلاش های اندکشان برای گلزنی نیز بی ثمر...
2) برگشت سوارز، برگشت بارسا
یک نیمه ی فوق ضعیف، یک تیم بی روحیه و یک شکست در حال وقوع. اینجا بود که انریکه وارد شد و با سخنان جادوی ای اش در بین دو نیمه، تیمش را متحول کرد.
جدا از بحث تاکتیکی، انریکه در نیمه دوم تیمی کاملاً متفاوت از نظر انگیزشی را به زمین فرستاد. بازیکنان نمی خواستند دومین شکست متوالیشان را تجربه کنند و برای برگشت به بازی تمام توانشان را به نمایش گذاشتند. حملات پشت سر هم و بی وقفه بارسلونا مثل همیشه با بد شانسی همراه شد. ضربه برگردان زیبای مسی، شوت فنی نیمار که به تیرک خورد و کلی موقعیت دیگر...، هیچ کدام نتوانست بارسا را به بازی برگرداند.
این حملات همین طور ادامه داشت تا اینکه شوت آرام آلبا در آستانه ی دروازه به سوارز رسید تا این مهاجم اروگوئه ای باز هم در بازی بزرگ دیگری برای بارسا گلزنی کند. همچنین سوارز بالاخره پس از یک افت مقطعی، بالاخره به روند گلزنی هایش برگشت و بارسا را نیز به بازی برگرداند. این گل شیرازه ی اتلتیکو را از هم پاشید و مسیر را برای گل دوم سوارز و بارسلونا آماده کرد.
در ادامه تعویض های انریکه کمک چندانی به زدن گل های بیشتر نکرد و حتی تاحدودی از سرعت ریتم بارسلونا کاهید. نکته ی جالب پس از 2 گل سوارز این بود که باز هم اتلتیکو سعی داشت وقت تلف کند و در زمین خودی بماند. حتی در ضربات آزادی هم که بدست می آوردند، ریسک نکرده و با افراد کمتری حمله می کردند. آنها قصد داشتند همین نتیجه را حفظ کنند و در انتظار بازی برگشت باشند. منطقی هم به نظر میرسید زیرا آنها تک گل ارزشمندی در نیوکمپ به ثمر رسانده اند و هنوز شانس صعود زیادی دارند.
3) لطفاً کمی " بارسا " باشید!
شکست در ال کلاسیکو را می توان اتفاقی دانست و برایش دلیل تراشی کرد. اما اگر بخواهیم با خودمان رو راست باشیم به نظر می رسد بارسایی ها کمی مغرور و بی انگیزه شده باشند. آنها به شوک نیاز داشتند و خوشبختانه رئال و اتلتیکو در مهم ترین مقطع فصل، شوک لازم را به تیم انریکه دادند.
تیمی که در نیمه دومِ این بازی دیدیم همان تیمی بود که می خواستیم. تشنه ی گل و خطرناک. موقعیت گل های سر به فلک کشیده و فشار بی امان روی دروازه حریف... . چرا همیشه همین گونه نباشیم؟ چرا باید از رئالی که 2 گل از ولفسبورگ می خورد، شکست بخوریم؟ چرا تیمی که می تواند در هربازی جشنواره گل به راه اندازد انقدر بی انگیزه و خسته بازی می کند؟ هواداران تنها یک خواسته از تیمشان دارند: لطفاً کمی " بارسا " باشید...