آنالیز کامل بازی رئال مادرید 2-1 بارسلونا ؛ سندروم بازی های بزرگ گریبان گیر شاگردان کومان !

اختصاصی بارسا نیوز - سرانجام روز الکلاسیکو و درگیری بین دو حریف دیرینه فرارسید. تا پیش از بازی بلوگرانا با تعداد بازی های مشابه 2 امتیاز از حریف مادریدی خود پیش بودند. از طرفی شرایط تیم اتلتیکو مادرید در صدر جدول وخیم بود و به همین علت ، بارسلونا فرصت خوبی برای جدا کردن خود از رقبا داشت.

تیم بارسلونا اما نتوانست از فرصت خوب استفاده کند و در ورزشگاه آلفردو دی استفانو با نتیجه 2-1 شکست خورد تا رقابت قهرمانی برای آن ها پیچیده شود. هیچ چیز غیرممکن نیست ، اما قهرمانی تیم بارسلونا دشوار است.

اهمیت الکلاسیکو خارج از بحث رقیب بودن همیشگی ، در بحث جدول این است که اگر امتیاز دو تیم در پایان فصل برابر شود ، لوس بلانکوس در بازی های مقابل عملکرد بهتری دارند و در رده بالاتری قرار خواهند گرفت.

 سیستم تیم بارسلونا 

تیم بارسلونا پس از چند بازی که با سیستم 3-4-3 به میدان رفته بود ، از سیستم 2-5-3 استفاده کرد. سیستم 3 دفاعه تاثیر بسیار مثبتی در نتایج اخیر تیم بارسلونا داشته است. البته سیستم بارسلونا گاهی به 2-3-5 و گاهی به 1-2-4-3 تغییر می کرد ، اما پایه سیستم همان 2-5-3 بود.

بارسلونا همیشه به دنبال بازیسازی از دفاع است. در خط دفاع بارسلونا رونالد آرائوخو مدافع مرکزی بود و اسکار مینگوئزا و کلمنت لنگلت در دو طرف وی پایه های بازیسازی تیم بارسلونا از عقب بودند.

در خط هافبک نزدیک ترین هافبک به خط دفاعی بارسلونا ، سرخیو بوسکتس بود ، در حالیکه فرنکی دی یونگ و پدری گونزالس دو هافبک داخلی بارسلونا بودند که جلوتر از بوسکتس حضور داشتند. دو هافبک جوان بارسلونا در نیمه فضاها نقش اصلی را ایفا می کردند ، اما مدام عقب می آمدند و سپس به حمله اضافه می شدند.

جوردی آلبا و سرجینیو دست دو وینگ بک بارسلونا در این بازی بودند که در زمین بالا بازی می کردند و علاوه بر این مورد با قرار گرفتن در کناره ها و نفوذ ، باعث گسترش شکل تیمی حریف می شدند.

در حمله لیونل مسی و عثمان دمبله در کنار هم بازی می کردند. عثمان دمبله بیشتر در مرکز قرار داشت ، زیرا لیونل مسی آزادی عمل بیشتری داشت و برای بازیسازی عقب نشینی می کرد.

 سیستم تیم رئال مادرید   

زین الدین زیدان همیشه به عنوان سرمربی ای شناخته می شود که مدیرین خوبی دارد ، اما تخصص تاکتیکی ندارد. این تصور کاملا غلط است. این مسابقه نمونه ای بارز از تنظیم هافبک ها توسط زیدان بود. چیزی که از همه درباره مرد فرانسوی تحسین برانگیز است ، این است که می داند چگونه بهترین نقش را با توجه به شرایط بازیکن برای او پیدا کند.

رئال مادرید با سیستم 1-4-1-4 بازی می کرد ، جایی که کاسمیرو بین خطوط بازی می کرد و لوکا مودریچ و تونی کروس کمی جلوتر از او بازی می کردند. سیستم این تیم در هنگام دفاع 1-5-4 و در زمان حمله به 3-3-4 تغییر پیدا می کرد.

در خط دفاع این تیم ادر میلیتائو و ناچو فرناندز مدافعان مرکزی این تیم بودند ، در حالیکه لوکاس واسکز و فرلان مندی فولبک های سفیدپوشان مادرید بودند. برای حمایت از خط هافبک فدریکو والورده و وینیسیوس جونیور هافبک های کناری رئال مادرید بودند.

کریم بنزما مهاجم شماره 9 رئال مادرید سعی در هجوم به کانال ها داشت. او در صورت نیاز برای کمک به بازیسازی کمی عقب تر می آمد. او کلید حمله های جاری مادرید بود. بین بنزما ، والورده و وینیسیوس ارتباط بسیار خوبی وجود داشت و این بازیکنان به خوبی جای خود را عوض می کردند و از جایگاه یکدیگر آگاه بودند.

هنگامی که کریم بنزما برای بازیسازی کمی عقب تر می رفت ، فدریکو والورده و وینیسیوس پیش روی می کردند تا خود را به عنوان گزینه پاس مطرح کنند. از طرفی هم پوشانی واسکز و والورده هم بسیار خوب بود ، زیرا گاهی که والورده عقب نشینی می کرد برای کمک به دفاع ، در ضدحمله واسکز جای او را پر می کرد. در واقع نقش بازیکنان رئال مادرید ، مدام در حال تغییر بود.

 سازماندهی دفاع تیم رئال مادرید 

پس از اینکه رئال مادرید از بارسلونا پیش افتاد ، آن ها در زمینه هجومی فعال بودند ، اما نه به اندازه ابتدا بازی . گاهی حتی سیستم دفاعی آن ها مانند شکل بالا به 1-4-5 تغییر میکرد. با این وجود زمان و سازماندهی آن ها بسیار چشمگیر بود.

همانطور که در تصویر بالا مشخص است ، عثمان دمبله در شرف دریافت پاس است . بلافاصله کاسمیرو او را تحت فشار می گذارد ، در حالی که بازیکنان دیگر رئال مادرید به اطراف شروع به حرکت می کنند تا سایر گزینه های پاس دمبله را مسدود کنند. این نشانه این است که بارسلونا در نیمه زمین لوس بلانکوس وقت کمی برای بازی با توپ داشت.

پرس های ایجاد شده توسط رئال مادرید ، بسیار دقیق برنامه ریزی شده بود. بازیکنان رئال مادرید در انجام یک بازی فیزیکی نیز مردد نبودند و به خوبی از پس آن برمی آمدند. همانطور که در تصویر بالا دیدید ، عثمان دمبله قبل از دریافت توپ ، چند بازیکن حریف را مشغول خود می کند. پدری و دی یونگ بهترین گزینه های پاس بودند که هر دو بازیکن یارهای نزدیک به خود را دارند.

در واقع ساختار تیم رئال مادرید به آن ها این امکان را می داد که مانع بازیسازی بارسلونا از میانه میدان شوند. لوس بلانکوس برای عبور و مرور از میانه میدان مشکل خاضی نداشتند و در میانه میدان برتری عددی مشخصی داشتند.

مسلما یکی از بهترین نقشه های بارسلونا برای گلزنی همکاری جوردی آلبا و عبور توپ از بین فولبک ها و مدافعان میانی می باشد. اگرچه این نقشه در بعضی مواقع موثر بود ، اما این نقشه همان چیزی بود که زیدان انتظار آن را داشت.

هر زمان که فولبک های بارسلونا گزینه سانتر از جناحین را داشتند فولبک ها یا هافبک های کناری رئال مادرید آماده بلاک کردن آن سانتر بودند. از طرفی بازیکنان میانی رئال مادرید به سرعت گزینه های ارسال کات بک و محوطه جریمه را مسدود می کردند.

مدافعان میانی تیم رئال مادرید دمبله و لیونل مسی را ردیابی می کردند ، زیرا آن ها تنها دو مهاجم بارسلونا بودند. گل مینگوئزا از معدود مواردی بود که بارسلونا گزینه های زیادی برای حمله داشت. کاسمیرو در پشت محوطه جریمه آماده پوشش حفره دفاعی رئال مادرید است.

در تصویر زیر مجددا آرایش منظم خط میانی و دفاعی رئال مادرید را هنگام پرسینگ مشاهده می کنید. تمامی بازیکنان رئال مادرید برای دفاع کردن در زمین خودی هستند و فدریکو والورده تا نزدیکی واسکز برای دفاع کردن عقب نشینی کرده است.

در تصویر زیر همانگونه که مشاهده می کنید زمانی که لیونل مسی پا به توپ می شود بازیکنان رئال از شیوه پرس منطقه ای استفاده می کنند. دقیقا همان روشی که کلوپ در بازی برگشت لیورپول و بارسلونا استفاده کرد و در از کار انداختن لیونل مسی کاملا موفق بود. 

از طرفی فدریکو والورده به خوبی با جوردی آلبا حرکت می کند. والورده کاملا در مهار آلبا غیر از چند صحنه معدود موفق بود. زمانی که مسی پا به توپ می شود ، آلبا و پدری هر دو مسدود شدند.

 اشتباهات تیم بارسلونا کجا بود ؟ 

انتخاب ترکیب تیم بارسلونا و البته انتقال فرنکی دی یونگ به خط حمله کاملا هوشمندانه بود ، اما با توجه به نتیجه بازی هنوز نکات زیادی برای تغییر و تامل وجود دارد.

یکی از مشکلات اصلی بارسلونا کمبود بازیکنان هجومی در این بازی بود. بارسلونا روی کاغذ دو مهاجم داشت که یکی از آن ها لیونل مسی بود. انتظار عمل کردن مسی همانند یک مهاجم نوک بسیار غیر واقعی است. عثمان دمبله هم یک مهاجم نوک کلاسیک نیست که بتواند در محوطه جریمه عملکرد خوبی داشته باشد.

دمبله یکی از مشکلات اصلی بارسلونا در این بازی بود که کاملا در این بازی مهار شده بود. او اصلا نتوانسته بود که نفوذ کند و خط دفاع تیم رئال مادرید را مورد آزار و اذیت قرار دهد. در تصویر زیر درماندگی دمبله و کمبود گزینه پاس در خط حمله مشخص است.

یکی از مشکلات عمده بازی بارسلونا خط دفاع بالای این تیم بود. بارسلونا همیشه با خط دفاع بالا در زمین بازی می کند و این موضوع در زمان ضدحمله های حریف بسیار خطرناک است. بارسلونا زیر فشار سنگین مادریدی ها توپ را لو می دادند و سپس تیم رئال مادرید فضای زیادی برای ضدحمله به بارسلونا داشت.

در 2 تصویر زیر این موضوع کاملا مشخص است. زمانی که بارسلونا توپ را از دست می دهد تیم رئال مادرید با سرعت زیاد و تعداد نفرات بالا به سمت دروازه بارسلونا حرکت می کنند. در تصویر دوم توپ به وینیسیوس جونیور می رسد زیرا او از توانایی دریبل زنی بالایی برخوردار است و سرعت بالایی دارد. در واقع هدف رئال مادرید در ضدحمله ها بازیکن برزیلی بود.

در پایان این بخش گل تیم رئال مادرید را بررسی می کنیم. جوردی آلبا یکی از مقصران گل اول بود. او برای بازپس گیری توپی که وظیفه او نبود ، جای خود را خالی کرد تا راه برای پاس دادن به لوکاس واسکز باز شود . یکی دیگر از نکات این گل جاماندن هافبک های بارسلونا خصوصا سرخیو بوسکتس است که باعث می شود آلبا جای خود را خالی کند. البته این مورد توجیه کننده اشتباه آلبا نیست.

 تغییرات رونالد کومان در نیمه دوم 

در نیمه دوم سیستم بارسلونا به 3-3-4 تغییر کرد. یکی از دلایل آن کمبود مهاجم بود تا آنتوان گریزمان فرانسوی به زمین بیاید و بتواند گزینه حرکت پشت مدافعان حریف را به بارسلونا بدهد. در نیمه دوم بارسلونا شرایط بهتری برای شکستن پرس حریف داشت.

در تصویر زیر نمونه ای از فرار آنتوان گریزمان به پشت مدافعان حریف را می بینید. از طرفی با ورود او فرنکی دی یونگ می تواند نقش هجومی بیشتری پیدا کند و پیش روی کند. همانطور که پاس زیبایی را به داخل محوطه ارسال کرد.

در تصویر زیر نقشه پاس بارسلونا را در نیمه دوم و پس از اعمال تغییرات توسط رونالد کومان میبینید. ارتباط بازیکنان بارسلونا در زمین بهبود یافته است و حرکات ترکیبی بیشتری اتفاق می افتد.

تصویر زیر کاملا نشان می دهد که با ورود گریزمان بارسلونا که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد ، با تعداد نفرات بیشتری حمله می کند و شکل حضور بازیکنان در سمت چپ به گونه ای است که می شود حرکت ترکیبی در آن سمت انجام داد.

همین با تعداد نفرات بیشتر حمله کردن توسط بارسلونا و آزادانه بازی کردن مسی که دیگر می توانست کمی بیشتر به بازیسازی کمک کند ، باعث شد که بارسلونا بتواند حرکات ترکیبی خوبی انجام دهد که یکی از آن ها گل بارسلونا روی سانتر جوردی آلبا و حرکات هوشمندانه آنتوان گریزمان در 2 تصویر زیر است. البته نباید از پیش روی و حضور به موقع مینگوئزا در محوطه جریمه رئال مادرید گذشت.

 آنالیز آماری بازی 

در تصویر زیر می خواهیم PPDA یا همان شدت پرس دو تیم را بررسی کنیم. تیمی که PPDA کمتری دارد ، یعنی پرس شدید تری  داشته است. همانطور که مشاهده می کنید بارسلونا در طول بازی شدت فشار بیشتری داشت ، اما این موضوع هم به موفقیت آن ها کمکی نکرد.

در تصویر زیر نمودار XG بازی بارسلونا و رئال مادرید مشخص شده است. بارسلونا رفته رفته در موقعیت های ایجاد شده پیشرفت کرده است ، اما کاتالان ها باید در کیفیت موقعیت های ایجاد شده تامل کنند. یکی از دلایل XG پایین بارسلونا ، همان موضوع عدم توانایی دمبله در بازی به عنوان مهاجم هدف می باشد.

بارسلونا با تعداد شوت های بیشتر نسبت به رقیب دیرینه خود ، XG پایین تری داشته است. این نشانه ای از شانس های بی کیفیت بارسلونا و البته پرس سنگین هر دو تیم خصوصا رئال مادرید است. در تصویر زیر نمودار شوت دو تیم بارسلونا و رئال مادرید مشخص است.

 آمار بازی