یاد بگیریم به اسطوره هایمان احترام بگذاریم(اختصاصی)

شاید در جهان بدی زندگی میکنیم اما این دلیل نمیشود که بدی های خودمان را فراموش کنیم.در جهانی زندگی میکنیم که به راحتی از یادمان میرود به چه کسانی مدیونیم و آنها را به قطار فراموشی میسپریم چون این کار ساده و بی دردسر است.هیچوقت به عقب خود نمینگریم که این فرد چه گام مثبتی برداشته بود یا چرا زمانی به او احترام میگذاشتم و او را بت خود میدانستم.میدانید چرا؟ ساده است چون اغلب دنبال مقصر میگردیم و چه کسی بهتر از کسی که همه او را مقصر میدانند.
سال 2013-2014 لیورپول یکی از بهترین فرصت ها را در اختیار داشت تا پس از حدود 23 سال قهرمان شود اما ناگهان سر خوردن یکی از بازیکنان همه چیز را نابود کرد. او استیون جرارد بود.بله اسطوره بزرگ لیورپولی ها.شاید در آن زمان حال هیچ کس بدتر از هواداران لیورپول نبود که بعد از حدود 23 سال نوبت قهرمانیشان بود آن هم قهرمانی که با چنگ و دندان به دست آوردند.در زمان خداحافظی آما آنفیلد ایستاده استیون رو تشویق میکردند و برای او اشک میریختند چون باور داشتند زحمات و عرق های استیون با یک سر خوردن از بین نمیرود.در سال 2004 چلسی استیون رو میخواست اما هوادران لیورپول او را تحدید یه مرگ کردند و او ماند.
فرانچسکو توتی گفته بود:به همه دوست دخترانم خیانت کردم اما به رم نه! در همین یک جمله میشود اوج وفاداری فرانچسکو به زرد و قرمز ها رو دید.همینطور که رئال مادرید بارها برای خرید او اقدام کرد اما فرانچسکو عشقش به رم را با چیزی عوض نکرد و همین باعث خداحافظی باشکوه او در المپیک شهر رم بود
جان لوئیچی بوفون دروازه بان اسطوره ای یوونتوس فوتبالش را از پارما شروع کرد اما انگار نامش با یوونتوس گره خورده است.او بعد از سالیان سال فعالیت موفق در یوونتوس به پاریس رفت اما سپس بازگشت و پس از بازنشستگی او به کادر مدیریتی یوونتوس بازخواهد گشت و طرفداران یوونتوس همیشه بوفون را دوست دارند و عشقشان به بوفون ابدی است.
از بازیکنان بالا در دنیا زیاد پیدا میشوند بازیکنانی که ارزش هایشان در زمین و دوران بازیگری هویدا است اما گاهی مورد بی مهری ما هوادران قرار میگیرند.همه میدانیم شعار باشگاه ما mes que un club (فراتر از یک باشگاه است).فراتر از یک باشگاه بودن فقط مخصوص مستطیل سبز نیست و فقط مخصوص کادر و مدیریت نیست بلکه هواداران یک تیم در واقع میتوانند فراتر از یک باشگاه را نشان دهند و در بزنگاه های سخت پشت تیم محبوبشان باشند.هر تیمی در زمان مشخصی آن طور که باید نتیجه نمیگیرد اما حمایت ما مهمترین عامل پویایی و حرکت تیم ما به جلو است.
یکی از نسل های طلایی تیم بارسلونا همان تیمی بود که پپ گواردیولا با آن ها استارت زد و به آنها زمانی که بزرگ نبودند ایمان داشت.اما بعضی از ما حالا و بعد از اثبات آنها به آنها ایمان نداریم. ویکتور والدز-جرارد پیکه-کارلس پویول-دنی آلوز-اریک آبیدال-سرخیو بوسکتس-ژاوی هرناندز-آندرس اینیستا-داوید ویا-پدرو رودریگز و ... جز این دسته بازیکنان هستند.
نام مسی اما جز این بازیکنان نبود!! چون لیونل آندرس مسی برای ما فراتر از یک اسطوره است.او مثل یوهان کرایوف یکی از مهمترین نماد های باشگاه ما است و فقط با آوردن نامش نمیشود حق مطلب را ادا کرد.برای لئو باید چندین جلد کتاب به قطر دایره المعارف نوشت.
لیونل مسی غیر از سالیان درخشان و مملو از عشق و وفاداری در بارسلونا و تیم ملی آرژانتین اما همیشه با انتقاد های سخت مواجه شده و با آن ها بیگانه نیست.شاید دلیل این انتقاد ها شخصیت و تواضع لئو است و این که بعضی افراد منتظر مشوش و ناآرام بودن اوضاع در بارسلونا هستند تا نوک پیکان انتقاد را به سمت لئو و نه فقط لئو امثال پیکه و بوسکتس و ... بگیرند.البته که انتقادی که سازنده باشد و جهت دار نباشد بسیار مفید است اما چه میشه کرد که دشمن همیشه در کمین است.
سرخیو بوسکتس در طی این سال ها هافبک دفاعی تیم ما بوده است و یکی از آخرین بازیکنانی است که با مهاجمان حریف رو به رو میشود اما برای بارسلونا همیشه آغازکننده ای بی بدیل بوده است.حال اما با بالا رفتن سن نمیشود از سرخیو همان انتظارهای 5 سال پیش را داشت اما همین حالا اگر بوسکتس سر حال باشد کمربند خط میانی بارسلونا از همیشه سفت تر است.وجود والورده و ستین و بازی دادن های مکرر به سرخیو بوسکتس نیز از عوامل افت ایناسطوره تیم است.اما بعضی طرفداران تیم بعد از دیدن نمایش ضعیف سرخیو بوسکتس با زشت ترین کلمات جواب زحمات و سالیان سال درخشیدن او را میدهند.
یا وقتی روزنامه های همیشه در صحنه و آماده برای تخریب لئو مسی بر علیه لئو تیتر میزنند لیونل مسی را مافیا خطاب میکنند.قطعا لئو مسی هم انسان هست و خطاهایی مرتکب میشود مانند عدم انتقاد و حمایت های مکرر از والورده یا پیشنهاد دادن لائوتارو به باشگاه(البته اگر این هم شایعه نباشد) و ... اما این که لئو را مافیا و یا بوسکتس را تنبل خطاب کنیم بی انصافی محض است.
البته نباید گذشت که این ها طرفداران بارسلونا نیستند یا اگر هستند طرفداران واقعی بارسلونا نیستند.زیرا ما رفتار با اسطوره هایمان را بلدیم بهتر از هرکس دیگر.اما گاهی انقدر تحت تاثیر حرف های بقیه هستیم که 10 یا 15 سال زحمت کشیدن برای تیم را فراموش میکنیم.فراموش میکنیم تک تک این بازیکنان چه قدر پیشنهاد را رد میکنند تا در بارسلونا هواداران را شاد کنند.پس حداقل کاری که باید بکنیم دقت کنید باید بکنیم احترام به اسطوره هایی است که سالیان سال به ما احترام گذاشتند.زحماتشان یادمان نرود و یادمان نرود زمانی که حالمان خوب نبود با گل هایشان با عملکرد هایشان همه درد ها و رنج های زندگیمان را فراموش کردیم فقط به خاطر آنها.
ادامه در کامنت ها

نویسنده:پارسا
#بدون توهین
تقدیم به تمام اسطوره های بارسلونا