مدیریت فوتبالی واقعی

کمتر کسی میتونه به موفقیت های سریالی بایرن توی بوندسلیگا نگاه کنه و به فکر فرو نره که چرا اونا تونستن مدت ها روی قله لیگ آلمان و تا حدود زیادی توی سطح اول فوتبال اروپا باقی بمونن
.
اگه از حرفای کلیشه ای راجع به اینکه بایرن رقیباشو ضعیف نگه میداره بگذریم ( حتی اگه درست باشه) به اسم یه نفر میرسیم، اولی هوینس که تا 22 سالگی با بایرن همه چیز رو بدست آورده بود و حتی با آلمان قهرمان جام جهانی شده بود اما توی 23 سالگی و توی فینال لیگ قهرمانان اروپا جلوی لیدزیونایتد یه مصدومیت وحشتناک تقریبا فوتبالشو تموم کرد، اولی هوینس یار اصلی گرد مولر توی خط حمله وحشتناک بایرن بود و حتی توی فینال لیگ قهرمانان اروپا به اتلتیکو مادرید گل زد اما اون مصدومیت باعث شد از 27 سالگی مدیریت توی بایرن رو شروع کنه. اون موقع بایرن تقریبا داشت ورشکسته و نابود میشد اما اولی هوینس هرچی به رده های مدیریتی بالاتر میرسید اوضاع بایرن هم بهتر میشد، بعد از باخت عجیبو غریب توی فینال 1999 به منچستر، بایرن سال 2001 والنسیا رو برد و قهرمان لیگ قهرمانان شد این اتفاق سال 2012 و 2013 این دفعه با چلسی و دورتموند هم تکرار شد و اونا به اولین سه گانه تاریخشون رسیدن

اولی هوینس سال 2013 به دلیل مشکلات مالیاتی محکوم به حبس شد اما گفت که " کار من هنوز تموم نشده" و سال 2016 دوباره برگشت و هنوزم رییس بایرنه
در تمام این سالها در کنار اون افرادی مثل رومنیگه که صاحب دو توپ طلای فوتبال دنیاست و همینطور بکن بائر ( از معدود مدافعین برنده توپ طلا) و... به عنوان مدیر و مشاور حضور داشتن، یکی از بهترین و زیباترین ورزشگاه های دنیا رو ساختن و همیشه توی بازار نقل و انتقالات عاقلانه و درست خرج کردن.

از چند سال پیش پروژه تغییر نسل رو شروع کردن و به جز بازیکنا دنبال مربی جدید و باهوش و مدیرای جدید هم رفتن و بالاخره فلیک، الیور کان و صالح حمیدزیچ رو به عنوان یه گروه هماهنگ و منسجم شکل دادن.

اشتباه نکنین موفقیت های بایرن توی بوندسلیگا به این راحتیا هم به دست نیومده.