لیونل آندرس مسی کوچیتینی . نابغه ی فوتبال وبهترین بازیکن تاریخ فوتبال وجهان امروز 33 ساله شد

ضرب‌المثلی قدیمی می‌گوید: یک ماهیگیر هر بار داستان صیدش را تعریف کند، ماهی‌ای که شکار کرده بزرگ‌تر می‌شود. بیایید تصور کنیم یکی ماهیگیر بخواهد داستان فوتبال مسی را تعریف کند. او چه بزرگ‌نمایی می‌تواند انجام دهد؟ آیا چیزی فراتر از مسی هم امکان دارد؟
پسری که قراردادش روی دستمال کاغذی نوشته شد، رشد مناسبی نداشت، با دوست دوران کودکی‌اش ازدواج کرد و .... را همه می‌دانند. بیاید به قبل و بعد ظهور این فوق ستاره فکر کنیم. فوتبال قبل از مسی زیبا بود. خیلی زیبا بود و در آن شکی نیست. هر تیمی پر از ستاره‌هایی با داستان‌های متفاوت بود. برخی مانند برزیلی‌ها زود چهره می‌شدند اما سریع از عرش به فرش می‌رسیدند و در ۲۵ سالگی محو می‌شدند، برخی مانند ایتالیایی‌ها، وجه غیر فوتبالی و «خوش‌تیپی‌شان» بر فوتبالشان چهره بود و برخی مانند آلمانی‌ها در سیستم حل می‌شدند و اصلا سوپراستار نمی‌شدند. تا بالاخره مسی ظهور کرد و فوتبال زیبا را «زیباتر» کرد.
فوتبال با مسی زیباتر شد. او یک آرژانتینی با رگه‌هایی از مارادوناست اما در خدمت تیم‌‌تر، دوست داشتنی‌تر. دریبل می‌کند اما حاضر است پنالتی را پاس بدهد تا سوارز به گل برسد، شخصیتی رهبرگونه دارد اما هیچ وقت تلاش نکرد تا بازوبند را از کسی بگیرد، 6 بار بهترین بازیکن جهان شده اما نه فریادی زده نه وقتی برنده نشده مسئولین را به باد انتقاد گرفته، شادی گل‌های ماندگاری انجام داده اما هیچ‌وقت حریفان را تحقیر نکرده است و از همه مهم‌تر؛ از ۱۷ سالگی در ترکیب اصلی بارسلونا حضور داشته، جزو وفادارترین‌هاست و هیچ‌گاه صحبتی درباره جدایی از تیم مورد علاقه‌اش نکرده است.
حالا فوتبال بدون مسی را تصور کنید. فوتبالی بدون رقابت هیجان انگیز بین او و رونالدو که حتی فکر به پایان این جدال، برای تمام فوتبال‌دوستان غم‌انگیز است. فوتبالی که در آن باید سال‌ها منتظر ظهور یک فرازمینی دیگری مانند پله، مارادونا، رونالدینیو و مسی ماند. فوتبالی که دیگر در آن قدیسی که با توپ معجزه می‌کند حضور ندارد و باید به تماشای مجسمه‌های پوشالی بازیکنانی که در تلاش برای نزدیک شدن (دقت کنید... فقط نزدیک شدن) به او نشست. هنرشان؟ تمارض، درگیری، فعالیت‌های اینستاگرامی و حاشیه و حاشیه!
مسی 33 ساله شده. سنی که شاید آغاز زمزمه‌های خداحافظی در ذهن یک فوتبالیست معمولیست اما مورد صحبت ما نابغه‌ای است که با ذهنش فوتبال بازی می‌کند و نیازی به نشان دادن عضلات بدنش پیش چشم دوربین‌های تبلیغاتی ندارد. 33 سال که 15 سال از آن صرف لذت بخشیدن به هواداران شده. 33 سالی که مانند تایمر کنار یک بمب برای طرفداران سوپراستار آرژانتینی قصه ما حضور دارد و بیشتر شدن عدد آن مساوی است با سرازیر شدن دغدغه فکر کردن به روزهای پایانی. 33 سالی که هر چقدر قهرمان قصه را پخته‌تر می‌کند، عبارت «آیا کسی مثل او خواهد آمد» را بیشتر مانند پتک به ذهن هواداران آبی و اناری پوشان می‌کوبد.
تولدت مبارک آقای مسی! هنوز با تو کار داریم! ممنون که فوتبال را زیباتر کردی!