نامه خداحافظی تیتو‌ از هواداران بارسا❤

"ممنون بارسا، ممنون از همگی

بعد از پنج سال فوق العاده به عنوان بخشی از تیمی که رویای هر مربی را به حقیقت پیوند میدهد، لحظه ای فرا رسید تا با یک تغییر در زندگی حرفه ای ام روبه رو شوم و همه قدرت و انرژی ام را به روند بیماری اختصاص بدهم که یک سال و نیم پیش تشخیص داده شد.

درمانی که من از این بعد تحت آن قرار خواهم گرفت، با توجه به نظرات پزشکان، به من اجازه نمیدهند صد درصد توان خودم را به وظایفی که سرمربی تیم اصلی باشگاهی مثل بارسلونا باید انجام دهد اختصاص دهم. اما من نزدیک میمانم و به کار کردن در بقیه زمینه های ورزشی برای باشگاهی که عاشقش هستم ادامه میدهم.

ترک این گروه ویژه بازیکنان، کادر فنی و دوستانی که با آن ها تجربه های بسیار به یاد ماندنی داشتم آسان نیست. من برای همه چیز هایی که به من ارزانی داشتند و نشان دادند تا ابد سپاس گزار خواهم بود. این تیم با کیفیت بالایش چه از نظر انسانی و چه از نظر فوتبالی میتواند بر هرگونه مشکلی غلبه کنند و من اعتقاد دارم آن ها قادر خواهند بود از این ظرفیت برای مواجهه با چالش های ورزشی جدید یک فصل، که همه چنین امید های زیادی برایش دارند، استفاده کنند. من اطمینان دارم فصل بعد برای همه هیجان انگیز خواهد بود.

من همچنین میخواهم از رئیس باشگاه، هیئت مدیره و مدیر ورزشی آنتونی زوبی زارتا برای اطمینانی که به من داشتند، و بالاتر از همه، حمایت بی قید و شرطی که هم در سطح حرفه ای و هم شخصی از من کردند، تشکر ویژه کنم. حمایت و پشتیبانی پزشکی و فردی که دکتر Ramon Caral و تیم پزشکی او که در کنار من هستند از من کردند به همان اندازه برای من مهم است. من میدانم که این بازی را خودم به تنهایی انجام نخواهم داد، من بخشی از باشگاه حمایت کننده ای هستم که به من کمک خواهند کرد تا در این فرایند طولانی موفق شوم همان طور که تا کنون این کار را انجام داده اند.

همه شما، اعضا و هواداران بارسا، من میخواهم از همگی شما با تمام قلبم تشکر کنم به خاطر حمایت و محبتی که به من ارزانی کردید. نه فقط حالا بلکه همه ی چند ماه گذشته. من میخواهم به شما بگویم که من آرام و قوی هستم و با اعتماد به نفش کامل با این چالش جدید در این مرحله جدید بیماری ام مواجه خواهم شد و کاملاً اطمینان دارم که همه چیز درست خواهد شد.

از همه شما هواداران فوتبال، همکاران، باشگاه ها، ورزشکاران، آشنایان و مردمی که من شخصاً نمیشناسمشان برای پیام های دل گرم کنندتان که به من و خانواده ام آرامش داد، بسیار تشکر میکنم.

اکنون لحظات دشواری برای کسانی که من به آن ها عشق می ورزم است و به همین دلیل من از رسانه ها خواستار احترام و درک هستم. حالا که من از سرمربی گری بارسلونا استعفا داده ام و دیگر سرمربی بارسا نیستم، امیدوارم آرامش و حریم خصوصی که من و خانواده ام اکنون نیاز داریم را داشته باشیم.

من نمیتوانم این نامه را بدون آرزوی شانس بسیار و همه موفقیت ها برای سرمربی جدید بهترین تیم جهان به پایان برسانم.

از همه شما ممنونم"

______________

در آخر هم شعری از یوسف خالقی ، نویسنده سابق سایت بارسانیوز درباره مرگ تیتو

تو خواهی ماند، و ترسی بزرگ. بیهوده نرفتی؛ می دانم که بیهوده نرفتی.
مرگ آمد، تو رفتی و حیرت ما را برد. درها باز، چشم های تماشا باز و خدا در هر ... آیا بود؟

تنهایی همیشه تنها بود، او " آن جا "، آن جا بود.

کی رفتی؟ دم غروب، میان حضور خسته اشیا و روی میز هیاهوی چند میوه نوبر.
دلم گرفته، دلم عجیب گرفته است. تمام راه به یک چیز فکر می کردم، به آن دقایق خوشبو، که آخر روی شاخه نارنج خاموش شد.
دلم گرفته، دلم عجیب گرفته.

چرا گرفته دلت؟ مثل آنکه تنهایی. چقدر هم تنها! خیال می کنم دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستی.
دچار یعنی، عاشق. و فکر کن چه تنهاست امشب.
صدای فاصله هاست، صدای فاصله هایی که غرق در ابهامند.
نه، صدای فاصله هایی که تمیزند...

پس از لحظه های دراز، یک لحظه گذشت و برگی از درخست خاکستری پنجره ام فرو افتاد.
دستی سایه اش را از روی وجودم برچید
و لنگری در مرداب ساعت یخ بست
و هنوز من چشمانم را نگشوده بودم

که در خوابی دیگر لغزیدم...