تئوری تاکتیکی: ضربات شروع مجدد _ قسمت اول

نویسنده: استیون بِرِجی
مترجم: سودابه میلانی

استیون بِرِجی (speilverlagerung.com)

ژوئن ۲۰۱۹

ضربات شروع مجدد به طرق گوناگون هم بیش از اندازه مورد توجه قرار گرفته‌اند و هم به حد کافی به آنها توجه نشده است. برخی از مربیان و تیمها بیش از اندازه به ضربات شروع مجدد اهمیت می‌دهند و بر آنها تمرکز می‌کنند؛ در حالی که تیمهای بیشتری توجه کافی به این جنبه از بازی نمی‌کنند. با این وجود، مقالات بسیاری درباره‌ی ضربات شروع مجدد وجود دارد که حاکی از اهمیت روزافزون و پیچیدگی طراحی و اجرای یک استراتژی و روتین بهینه برای این ضربات است.
۱. کرنرها

۱.۱. کرنرهای تهاجمی – نحوه‌ی توزیع بازیکنان

نحوه‌ی توزیع بازیکنان یک عامل تعیین‌کننده در ضربات کرنر است: چه تعداد بازیکن خود را به محوطه‌ی جریمه برسانند، چه تعداد بازیکن برای ایجاد گزینه‌ی پاس کوتاه به زننده‌ی کرنر نزدیک شوند، چند بازیکن محوطه‌ی توپ برگشتی را اشغال کنند (لبه‌ی محوطه‌ی جریمه)، و یا چه تعداد بازیکن بیرون از محوطه جریمه باقی بمانند. پاسخ به این سوالات، بستگیِ اساسی به ساختار و ترکیب تیم مدافع دارد. به طور مثال، هنگام ضربه‌ی کرنر، اگر تیمِ مدافع یک یا دو بازیکن خود را در نزدیکی خط میانی قرار دهد، تیم مهاجم باید با قرار دادن چند بازیکن در عقب زمین مانع ضدحمله‌ی احتمالی تیم مدافع شود. بر خلاف باور عمومی، این تیم مدافع است که باید خود را با جاگیری و سیستم تیم مهاجم تطبیق دهد. اگر در هنگام ضربه‌ی کرنر، تیم مهاجم ۶ بازیکن خود را درون محوطه‌ی جریمه قرار دهد، تیم مدافع قادر نخواهد بود که سه بازیکن خود را برای ضدحمله به خط میانی منتقل کند؛ چرا که در این صورت تیم مهاجم می‌تواند از کمبود تعداد مدافعان داخل و لبه‌ی محوطه‌ی جریمه نهایت استفاده را برای ایجاد فرصت گل‌زنی بکند. این موضوع تعداد بازیکنانی که خود را به محوطه‌ی جریمه می‌رسانند را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ چرا که حفظ تعادل برای تیم مهاجم حائز اهمیت است. به طور مثال، بسیاری از تیمها تمایل دارند که تعداد بازیکن بیشتری را در محوطه‌ی جریمه قرار دهند و با قرار دادن تنها یک بازیکن در لبه‌ی محوطه‌ی جریمه، اهمیت کمتری به منطقه‌ی توپ برگشتی می‌دهند. چنان که در این مقاله نیز بدان اشاره شده است، فاز انتقالی پس از ضربه‌ی شروع مجدد، یک عامل تعیین‌کننده در جریان بازی است. آنچه که تیمها با یا بدون توپ بلافاصله بعد از اولین تماس در ضربات شروع مجدد انجام می‌دهند را میتوان فاز بازیابی نامید. بنابراین تیمها معمولا لبه‌ی محوطه‌ی جریمه را با سه بازیکن پر می‌کنند تا هر سه منطقه‌ی میانی را برای توپهای برگشتی پوشش دهند.

تیم روبین کازان در فصل آخر موقعیت‌های متعددی را با استفاده از توپ‌های دوم ایجاد کرد.
۲.۱. کرنرها – مسیرهای دوندگی

از زاویه‌ی تیم مهاجم، به دو نکته‌ی اولیه در اینجا باید توجه کرد:

تمرکز بر روی پوشش تمام مناطق داخل محوطه‌ی جریمه با توزیع همگن بازیکنان در این منطقه. بدین ترتیب، تیم مهاجم تمامی مناطق در محوطه‌ی جریمه را پوشش می‌دهد و ایجاد موقعیت گل‌زنی، کمتر به فرد زننده‌ی کرنر وابسته است (این استراتژی می‌تواند بهترین تصمیم باشد اگر زننده‌ی کرنر بازیکن دقیقی نیست). در این شرایط یک بازیکن یا یک ناحیه‌ی به خصوص در محوطه‌ی جریمه هدف اصلی کرنر نخواهد بود و یا حداقل می‌توان گفت که در این سیستم تمرکز بر روی یک بازیکن به خصوص در محوطه‌ی جریمه کمتر از تمرکز بر یک ناحیه‌ی خاص است.
( ویدیو بصورت گیف )
https://uupload.ir/files/mqwm_ezgif.com-video-to-gif-1.gif
مثال اول: توزیع همگن بازیکنان در محوطه‌ی جریمه
https://uupload.ir/files/jc0e_ezgif.com-video-to-gif-2.gif
مثال دوم: توزیع همگن بازیکنان در محوطه‌ی جریمه
تمرکز بر روی خلق موقعیت برای یک بازیکن هدف و یا ایجاد فرصت حمله در یک ناحیه‌ی خاص در محوطه‌ی جریمه با استفاده از روشهای گوناگون (دستکاری فضاها، سد راه شدن و …). این روش در واقع مبتنی بر دقت در ارسال توپ است. با این وجود طراحی یک روتین که در آن بیش از یک گزینه برای ایجاد موقعیت گل وجود دارد، اهمیت ویژه دارد. فدا کردن دو یا سه بازیکن به هدف ایجاد موقعیت برای بازیکنان دیگر، در حالی که خودشان هدفِ پاس برای زننده‌ی کرنر نیستند، تصمیم مطلوبی نیست.
https://uupload.ir/files/dpa_ezgif.com-video-to-gif-4.gif
مثال اول: یک بازیکن هدف در محوطه‌ی جریمه، در حالی که تمرکز اصلی سایر بازیکنان بر روی ایجاد فضا برای بازیکن هدف است و از سایر حرکت‌های هدف‌دار اجتناب می‌کنند.
https://uupload.ir/files/o9x5_ezgif.com-video-to-gif-3.gif
مثال دوم: یک بازیکن خاص هدف ضربه‌ی کرنر است اما سایر بازیکنان نیز حرکت‌های هدف‌دار انجام می‌دهند.

۲. استراتژی‌ها برای مقابله با دفاع یارگیری

۱.۲. سد راه شدن

یکی از روش‌های معمول برای مقابله با دفاع یارگیری توسط تیم مهاجم این است که یکی از بازیکنان تیم مهاجم سد راه مدافعی شود که مامور کنترل یکی از بازیکنان هم‌تیمی او است. تیم مدافع اما به راحتی می‌تواند به‌کارگیریِ این روش را تشخیص دهد. به طور مثال، بازیکنی که وظیفه‌ی سد راه شدن برای بازیکن هم‌تیمی خود را دارد معمولا به طرف هم‌تیمی مورد نظر چرخش می‌کند. با این وجود، این سد شدن همچنان می‌تواند موفق باشد اما تیم حریف با مشاهده‌ی این نشانه‌ها می‌تواند پیش از ضربات کرنر خیلی زود خود را با شرایط تحمیلی توسط تیم مهاجم تطبیق دهد. در استفاده از این روش برای مقابله با دفاع یارگیری باید توجه داشت که کمترین تعداد از نشانه‌هایی از این دست برای تیم مدافع ایجاد شود.
( لینک ویدیو بصورت لینک مستقیم )
https://uupload.ir/view/bb3v_7a.mov/
مثال‌هایی از سد کردن: یک سد کردن رو به جلو و سه سد کردن رو به عقب. نکته‌ی اصلی در اینجا فراهم آوردن یک شرایط ایزوله به منظور ایجاد یک موقعیت بهتر به لحاظ زمانی و مکانی برای مهاجم دیگر است.

ادامه کامنت