«تاریک»، رازآلودترین سریال تاریخ!(سمفونی بی پایان زمان)

اخطار:خطر اسپویل وجود دارد

متن طولانی هست اگر اون رو میخوانید لطفا کامل بخوانید
همه ما لحظاتی را تجربه کرده‌ایم که از صمیم قلب آرزو داشته‌ایم تا زمان به عقب بازگردد و بتوانیم گذشته را به نحوی تغییر دهیم شاید سرنوشت دیگری برای اکنون خودمان رقم بزنیم. در پرونده امروز ، قرار است درباره قصه جالب و پر از چالش سریال «Dark» که به تازگی فصل دوم آن از شبکه نت‌فلیکس پخش شد، صحبت کنیم؛ سریالی علمی، فانتزی، فلسفی و معمایی که برای فهم بهتر آن شاید بهتر باشد چند بار آن را دید! این داستان چالش‌های ذهنی ما را (مانند اعتقاد به اراده) به تصویر می‌کشد و احتمالات سفر به گذشته را برای اصلاح آن‌چه اثرش روی آینده است، به زیبایی روایت می‌کند.

به زبان ساده‌تر با دیدن این سریال می‌فهمیم اگر واقعا می‌شد به گذشته سفر کرد، آیا می‌شد آن را تغییر داد و تاثیر دیگری روی امور گذاشت یا نه؟! سریال «تاریک»، بسیار خوش ساخت و پیچیده است. اگر سریال‌بین باشید، باید بدانید این بار با سریالی روبه‌رو هستید که نسبتا سنگین بوده و نمی‌شود جلوی آن آشپزی کرد، با گوشی تلفن همراه ور رفت یا حتی چای خورد چرا که این سریال، بسیار پر شخصیت است و این نکته زمانی بغرنج‌تر می‌شود که هر شخصیت، دارای سه نسخه‌ حال، گذشته و آینده خودش است! اگر شما تاریک را دیده‌اید و به سرعت آن را کنار گذاشته‌اید، خیلی جای تعجب ندارد چون سریال سعی دارد تا با جمع‌بندی مبانی علمی متعدد در زمینه فیزیک جدید، نظریه‌ای ارائه بدهد و بگوید می‌شود طبق قواعدی به گذشته و آینده سفر کرد. در این پرونده سعی بر آن است تا این سریالِ سرگیجه‌آور و پازلی را با توضیح دادن نظریه های علمی آن برای‌تان تا حدی آسان کنیم. بعد از خواندن این پرونده شما می‌توانید دوباره سریال را ببینید تا بهتر متوجه شوید اما گوشزد می‌کنم اگر تا به حال آن را ندیده‌اید، ممکن است خواندن این صفحه، داستان فیلم و جذابیت‌هایش را کمی لو بدهد.

چرا «دارک» ارزش تماشا دارد؟!

فضای سریال از ابتدا آرام و تاریک است و شاید تصور کنید با یک داستان جنایی خسته کننده طرف هستید اما …

این سریال با نشان دادن چهره مردی مستأصل شروع می‌شود که در حال گذاشتن نامه‌ای داخل پاکت است که پشت آن نوشته شده: «تا قبل از چهارم نوامبر ساعت ۲۲:۱۳ باز نشود». به طور خلاصه سریال «تاریک» با گم شدن یک پسر نوجوان در شهر کوچکی به نام «ویندن» که در نزدیکی یک نیروگاه هسته‌ای قرار دارد، آغاز می‌شود. پس از ماجرای گم شدن این پسر، خاطرات افسر پرونده مرور می‌شود که براساس آن، او نیز ۳۳ سال پیش برادرش را گم کرده بود. در ادامه داستان نیز شاهد پیدا شدن جسد پسر نوجوانی هستیم که لباس‌های دوران دهه ۸۰ میلادی را بر تن دارد و گردن بندی همراهش است که عبارت ۱۹۸۶ روی آن حک شده است. فضای سریال از ابتدا آرام، ساکت و تاریک است و شما ممکن است تصور کنید با یک داستان همیشگی جنایی طرف هستید ولی به مرور زمان می‌فهمید قضیه پیچیده‌تر از این حرف‌هاست.

برای درک آن‌چه در سریال تاریک خواهید دید، حتما نیاز به تمرکز و شاید یک دفترچه یادداشت خواهید داشت تا بتوانید جزئیات سریال را در آن یادداشت و ارتباطات منطقی بین سکانس‌ها را کشف کنید. «تاریک» شبیه آثاری نیست که قبلا در این ژانر دیده بودید. مثلا خیلی‌ها آن را با سریال «چیزهای عجیب‌تر» مقایسه می‌کنند اما فضای «چیزهای عجیب‌تر» به ماجراجویی‌های فانتزی و بامزه‌ یک سری بچه در محله‌شان خلاصه می‌شود و «تاریک» حال و هوای بسیار واقع‌گرایانه‌تر و تکان‌دهنده‌تری دارد. اما شاید بهتر باشد تاریک را از نظر پرداختن به معماهای علم فیزیک جدید، (مانند جهان‌های موازی) با سریال فاخر «فرینچ» مقایسه کرد یا این‌که از نظر روابط تودر‌توی شخصیت‌ها با اثری اروپایی طرفیم که آب و رنگ زیبای هالیوود را ندارد اما بسیار ملموس و قابل درک است. به همین دلیل سریال را بابت فضاسازی، داستان، شخصیت ها و روابط ماتریسی شان باید ترکیبی از «فرینچ»، «چیزهای عجیب تر»، «کارآگاه حقیقی» و «لاست» و حتی فیلم هایی مثل «بین ستاره ای» دانست. خب ترکیب سختی است. شخصیت‌های سریال، قهرمان و ضدقهرمان نیستند.

هر کدام خصوصیات تاریک و روشن دارند که جزء لاینفک وجود آن‌هاست. فضای تاریک و بارانی جنگل، اضطراب و نگرانی مادری که فرزندش گم شده و ساعت‌ها با جارو برقی خاموش به دیوار نگاه می‌کند، پدر خانواده که لحظه‌ای آرامش ندارد و تغییر اولویت‌ها که نشان می‌دهد وقتی افسر پلیس به جای فرزند گمشده‌اش، ته انباری مواد مخدر پیدا می‌کند دنبال دستگیری مواد فروش نیست و سرخورده محل را ترک می‌کند. هم‌ذات پنداری و درک گسترده حال و روز شخصیت‌ها، بازی‌های قوی و … باعث شده تا با اثری بسیار فاخر روبه‌رو باشیم که ارزش دیدن دارد.

منبع:سکانس از سریال

بقیه مطلب در کامنت