والورده فن های گرامی، اصرار نکنید، می دانیم احمقید!

خاطرات المپیکو و آنفیلد را به یاد داری؟ با تو که هوادار بارسایی هستم. نه آن نخود مغز های کم بینای وراج!
یادت می آید که چطور و چگونه این جهان مثل پتکی به سر ما و بارسایمان خورد؟ پتکی که چنان بارسا را به اعماق زمین فرستاده که حالا حالا ها باید از پائین به بالا نگاه کند.

مسبب و مسئول این سرشکستگی من و تو و عشقمان کیست؟ بی شک مرد نجس و چندش آور ولی پرطرفداری که خوب درس وقاحت را به شاگردان و عشاق خود آموخته است!

عشاقی که از هر ثانیه و لحظه ای استفاده می کنند تا ضعف ها و ناتوانی های خود و سرورشان را با وراجی و حتی فحاشی و البته سرکوب مخالفان جبران کنند.

عهد و پیمان این توده خوش استقبال بد بدرقه با والورده بسیار محکم، عاشقانه و شاعرانه است! تا جایی که بعد از گذشت چند ماه از گور به گور شدن (شیر )شان! والورده، هنوز هم صدای آرام، غمناک، ملال آور ولی پر روی این جماعت به گوش می رسد.

می دانم. می دانم که سخت است پس از آن همه تلاش وقیحانه و تحلیل های چند صفحه ای توخالی و دست و پا زدن برای مسدودیت اشخاص مختلف و به هر دری زدن برای دردسر درست کردن برای این و آن، سر آخر چند تکه گوی کروی قهوه ای رنگ نسیبتان شود، ولی اینقدر اصرار نکنید که بگوئید احمق هستیم. خودمان می دانیم!