سرخیو بوسکتس.مردی در سایه ی بارسا

برای کسانی که درک درستی از فوتبال ندارد به زبان آوردن اسم سرخیو بوسکتس شاید یادآور بازی خسته کننده و یک هافبک دفاعی در میانه ی میدان باشد ، اما کافیست این اسم را نزد عالمان فوتبال به زبان آورید تا شروع کنند به تعریف و تمجید از وی و هوش بالا و مثال زدنی اش را یادآور شوند و توصيف نوع بازی اش و بيان کاری که در زمين انجام می دهد چندان آسان نيست اما می دانی که تيم بدون او چيزی کم دارد.
بوسکتس بازیکنی زیاد فیزیکی و قدرتی نیست تا به وسیله ی آن بازی خود را به حریف دیکته کند بلکه مغزی دارد که می تواند به کمک آن میانه ی میدان را به طور کامل زیر سلطه ی خود قرار دهد و تیم مقابل را در این ناحیه که مهمترین ناحیه برای بازیسازی و پایه ریزی برای حمله است را فلج کند !
برای یک هافبک در میانه ی میدان مهمترین عامل برای دیکته کردن بازی خود به حریف هوش است ، یک هافبک باید آنقدر باهوش باشد که بداند کی و به چه کسی باید پاس دهد یا بسته به شرایط بازی کی سرعت بازی را کم و زیاد کند یا در کدام مقطع از بازی خشن و جنگنده باشد و توپ را به حریف واگذار نکند و در کدام مقطع آرام و باوقار در میانه ی میدان به بازی خود مشغول شود این خصوصیات همگی در بازی سرخیو بوسکتس دیده می شود به همین دلیل است که وی یکی از بهترین هافبک های حال حاضر اروپا خوانده می شود.
بوسکتس بازیکنی ست که برای بینندگان معمولی فوتبال بازی اش زیاد به چشم نمی آید پس نمی توان با توجه به حرف آنها در مورد بوسکتس قضاوت کرد و قطعا حرف ژاوی که سالهاست در کنار او بازی کرده است در این زمینه معیار بهتری برای قضاوت است.
ژاوی هرناندز در مورد او می گوید: هیچکس به اندازه ی سرخیو فوتبال را نمی فهمد! شاید در نگاه اول این سخن کمی عجیب به نظر برسد اما اگر کمی در آن به اندیشیم چندان عجیب هم نیست ، قطعا منظور ژاوی از این حرف این نیست که وی بهترین بازیکن حال حاضر دنیاست بلکه هدف او تمجید از فهم و درک بالای فوتبالی و همکاری تیمی سرخیو است
این که ژاوی تا این حد از فهم بالای بوسکتس تعریف می کند بی دلیل نیست ، همکاری تیمی یا به اصطلاح Teamwork او بی نظیر است، هنگامی که بارسا توپ را در اختیار دارد و سعی در نگه داشتن نتیجه ی بازی دارد مانند یک مدافع به دروازه ی خودی نزدیک می شود و با ارسال پاس های کوتاه و نزدیک شدن به مدافعان برای سهولت کار آنها در پاسکاری خود را در اختیار مدافعین تیم قرار می دهد و به آنها کمک میکند.
بوسکتس به ندرت گل می زند، پاس گل نمی دهد، چهره جذابی هم ندارد، خوش اندام هم نيست، اما زمانی که در اوج باشد در کار خود بهترين است.
با توپ ربايی های هنرمندانه و قطع توپ های بی نقصش هم دروازه خودی را از يک تهديد جدی حفظ ميکند و هم آغاز گر حمله ای ديگر به سوی دروازه حريف ميشود. با حفظ توپ ها و چرخش های گاهی اوقات دلهره آورش، چند بازيکن را به يکباره از جریان بازی خارج ميکند و فضا و زمان بيشتری برای هم تيمی هايش فراهم می کند. قدرت بازی خوانی کم نظيرش باعث می شود به خوبی فضاهای خالی را پوشش دهد و عرصه را برای حريف تنگ تر کند.
با رفتن ژاوی و اینیستا نقش او حتی مهمتر و پر رنگ تر از قبل شده است و حضورش در میانه میدان برای بارسا حیاتی است و هنگامی که در زمین نیست کاملا خلاء اش حس می شود.
او نقشی کليدی در موفقيت های چند سال اخير بارسا ايفا کرده است اما هيچ گاه آنگونه که شايسته اش بوده است مورد تمجيد قرار نگرفته است.
به یاد سرخیو بوسکتس مرد در سایه بارسا...