تحلیل نیمه نهایی لیگ قهرمانان. پارت اول

و در نهایت چهار تیم باقی ماندند. پس از یک هفته فوتبالی که هیجانی متناوب ایجاد کرد و به اندازه‌ای که امیدوار بودیم لحظات دراماتیک به همراه نداشت، حالا می‌دانیم که مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان به چه شکل خواهد بود.

پاری‌سن‌ژرمن- منچسترسیتی
سوال مهم در اینجا این است که ذهن‌های قدرتمند دوران مدرن چه لقبی برای این بازی در نظر خواهند گرفت. ال پلاستیکو؟ ال کَشیکو؟ (توضیح مترجم: El Cashico از ترکیب Cash به معنی پول نقد و ال‌کلاسیکو ساخته شده است) نزاع نفت احتمالا کمی تند و تیزتر باشد اما شاید ما نباید هیجان زیادی داشته باشیم. نتیجه هرچه باشد، بدون شک رنگ و بوی ژئوپولتیکی متمایزی در این بازی وجود خواهد داشت- واقعیت هم با توجه به میزان جذابیت و تمایل به همکاری که دو باشگاه در قلمروی ورزشی از خود نشان داده‌اند، همین است.

اتفاقات هیجان‌انگیز زیادی هم در زمین وجود دارد. یکی از آنها تضاد جالب‌توجه برنامه هجومی این تیم‌هاست. بالغ بر 90 درصد تکیه منچسترسیتی شامل تمامی بخش‌های قابل معاوضه و کارهای ترکیبی برعهده خط میانی است. قدرت ستاره‌ها هم در بازی این تیم نقش دارد اما به طور مساوی پخش شده است. گل‌ها هم همینطور هستند: 10 بازیکن متفاوت در این فصل لیگ قهرمانان برای آنها گلزنی کرده‌اند و فقط فران تورس (با 4 گل) تعداد گل‌هایش را به بیشتر از سه رسانده است.

مانند تابستان گذشته، به نظر نمی‌رسد که پی‌اس‌جی خط میانی داشته باشد چرا که تاکتیک‌ آنها اساسا “چهار دفاع به علاوه نیمار” است. مائوریسیو پوچتینو آنها را منسجم‌تر کرده اما آنها همچنان بیشتر تیمی هستند که روی حملات انفجاری کار می‌کنند تا این که کنترل فوق‌العاده‌ای روی بازی داشته باشند. البته که این خوب است و با توجه به تهدیدهای ایجاد شده توسط کیلیان امباپه و نیمار که در 14 گل از 21 گل زده پی‌اس‌جی تا به اینجای مسابقات را به ثمر رسانده‌اند، از خوب هم بهتر است.

پی‌اس‌جی می‌تواند روی ضدحملات با تعداد نفرات بالا نابودکننده باشد و باید در برابر سیتی که در اکثر مواقع بازی مالکیت توپ را در اختیار دارد، همین شیوه را پیش بگیرد. پس سرنوشت این دیدار توسط دو سوال تعیین خواهد شد. سوال اول این که آیا دفاع سیتی که مانع از تاثیرگذاری درخشان ارلینگ هالند در دیدار برابر بروسیا دورتموند شد، برابر امباپه و یارانش هم به همین خوبی عمل خواهد کرد یا خیر. این موضوع احتمالا بسیار به آنها کمک خواهد کرد که پی‌اس‌جی نفوذهای زیادی از کناره‌ها ندارد و این یعنی مدافعان کناری می‌توانند به میانه میدان بیایند و در مقابله با نیمار به رودری کمک کنند.

سوال دوم این که آیا پی‌اس‌جی استحکام کافی برای ایستادگی برابر موج حملات سیتی را دارد یا خیر. بازگشت مارکینیوس شانس آنها را افزایش خواهد داد اما خط دفاعی این تیم خصوصا در پست‌های مدافعان کناری هنوز نامطمئن به نظر می‌رسد. آنها برابر بایرن‌مونیخ خوش شانس بودند و با این حال در مجموع دو بازی رفت و برگشت سه گل دریافت کردند؛ کیلور ناواس در برابر سیتی ثابت می‌کند که مستحق دریافت تمامی دستمزدش هست.

اگر این بازی، دیداری درگیرانه شود، پوچتینو می‌تواند حداقل به تجربه قبلی خودش روی بیاورد. آخرین دیدار او با سیتیِ گواردیولا در لیگ قهرمانان همان یک چهارم نهایی دیوانه‌وار و پرهیاهوی فصل 19- 2018 بود که او هدایت تاتنهام را بر عهده داشت. البته آن داستان هم به خوشی ختم نشد (توضیح مترجم: تاتنهام در فینال آن فصل 2-0 مغلوب لیورپول شد) اما او تنها کسی نیست که سعی می‌کند بار این رقابت را از روی دوشش بردارد. هر دو تیم حس می‌کنند که به اندازه کافی در مراحل حذفی اروپا تجربه و درس گرفته‌اند. هرچند فقط یکی از آنها می‌تواند جایی در مراسم فارغ التحصیلی داشته باشد. ادامه در پارت بعدی
منبع: هفت یک