آدمی بشود که مهربانیش هربار نگران و آزرده خاطرش کرده...
چرا که آن وقت است که می ماند بلاتکلیف، نه بد بودن را بلد است،
و نه توان خوب ماندنش است، آن وقت است که میگریزد...
هجرت از دنیای آدم ها، به خلوتی که درونش پوچِ پوچ است.
سکوتی که قالبش تنهایی است، که خودخواسته نبوده و لذت بخش نیست...
آدم ها را ، از خوب بودنشان خسته نکنیم.
•ناشناس
----------------------------------
خیال میکنیم ایستادهایم ، حال آن که در حال سقوطیم...
•کافکا
پ.ن¹: این دفعه ادیت ها شامل ادیت از تیم و لگو + دختربارسایی + تراشتگن + پدری + دیونگه!
پ.ن² : تا اپلود کامل عکس ها منتظر بمانید...
پ.ن³: دفعه بعدی از کی بزاریم؟