به یاد قدیم:(

به یاد اون زمانی که خوشحال ترین ادمای روی کره زمین بودیم.
به یاد اون زمانی که به هیچ کس رحم نمیکردیم از منچستر فرگوسن بگیر تا رئال مورینیو ....
به یاد اون زمانی که تنها دغدغمون دفاع و تکرار از قهرمانیامون بود....
به یاد اون زمانی که رئالی ها (البته این کودک های زغالی الان یادشون نمیاد چون متولد نشده بودن=))) به داشتن ستاره ای مثل مسی غبطه میخوردن .....
به یاد اون زمانی که هیچ لرد مفت خوری توی تیم نداشتیم نیمکتمون هم یه تیم پر ستاره بود.....
به یاد اون زمانی که مسی تنها نبود:( .‌‌‌‌...‌‌
ولی روزگاره میگذره گهی زین به پشت و گهی پشت به زین ‌.‌‌‌
میگذرن این روزای کابوس وار دوباره با اتحاد شاد و غرور انگیز از قهرمانی تیممون توی اروپا لذت میبریم.
بزنید روی منبع ویدیوی جالبیه:)
ممنون از توجهتون :)
متن اختصاصی بود ممنون میشم لایک کنید:)