⚽رولت روسی؛ نگاهی به بیم ها و امیدهای داستان آرات حسینی/ بخش سوم

⛳با کلیک روی منبع از بخش اول این متن دیدن کنید.


هزار البته گذاشتن کل بار مسئولیتِ این بار کج بر شانه های پدری که قطع به یقین چیزی جز خوشبختی کودکش را نمی خواهد هم کم لطفی است و ابدا مقصود این متن نبوده. مسلما پدر آرات می توانست به جای افتادن در اقیانوسی از مشکلات و سختی ها، زندگی ساده و بی آلایش خود را در زمینی که قواعدش را بهتر می شناخت ادامه دهد، شیارهای موازی که هر روز تعداد و ضخامتش بر ابروهای پدر بیشتر می شود همه و همه قابل تحسین و ارزشمند است و کیست که نخواهد ته این داستان پر مخاطره همانی باشد که در دایرکت های او با تتلو گذشته است. بار بزرگتر این وضعیت را باید در نبود سیستمی جُست که سر سوزنی مسئولیت برای استعدادهای ریز و درشت این مملکت قائل نیست. حتما به خاطر دارید که فردای جام جهانی بود که زندگی دشوار علی بیرو نُقل محافل خبری بود. پسری که یار و دیار را ول کرد، آمد تهران، رفت کارواش و رستوارن کار کرد و سختی کشید و تو یه گُله جا خوابید و بعد زحمت کشید و خدا هم کمکش کرد و شد گلر تیم ملی و پنالتی رونالد را گرفت. ایراد همه قهرمان سازی های این شکلی این است که سرنوشت شوم ده ها هزار نفر از استعدادهای مشابهی که با همین فرمان ته اتوبوس نشستند و گالیکش و شهربابک و خوسف را به قصد تهران ترک کردند را به تصویر نمی کشد. انسان هایی که به واسطه دوری از خانواده و قرارگیری در معرض ناهنجاری های تربیتی به چنان سرنوشتی دچار شدند که زندگیشان را نه ویل اسمیت استوری کرد و نه مسی را به هیجان آورد که برعکس داستانشان شد دستمایه ساخت مستند هزار راه نرفته.

شاید در قرائتی منصفانه تر بشود اینطور جمع بندی کرد که در نبود رابطه ای مسالمت آمیز با جهان و در غیاب برنامه ای برای پرورش استعدادهای سرشار این مرز و بوم، پدری فرزندش را در آغوش گرفته و خود را بسان آتش نشان ها به شعله های سرنوشت سپرده. آرزویمان است که مثل ابراهیم، این آتش بر او هم سرد شود و سیاوش وار صحیح و سالم به رغم قانون طبیعت، پدر و پسر از آن سوی آتش بیرون بیایند. اگر نقدی و حرفی هست بر روش است نه هدف. مسی در قبال کامنتی که می گذارد، مارسلو در قبال لایکی که می کوبد و ویل اسمیت در قبال ویدئویی که منتشر می کند مسئولیتی قائل نیستند، به جای تفاخر و غرور بر این چیزها که مطلقا چیزی نیست، باید از آنها آموخت. مثل آنها در سکوت تمرین کرد و اجازه داد تا به مرور زمان، موفقیت ها خودشان به صدا در بیایند و چشم ها را خیره کنند، به امید آن روز...


Ⓜمنبع: طرفداری/ کاربر "محمد عامریان"

✅من مدتی قبل از حرکت پدر این بچه حمایت کرده بودم و اندک مدتی بعد وقتی دیدم یه کلیپ درجا گذاشته با پیراهن رونالدو که کامنت رونالدو رو بگیره از حمایتم پشیمون شدم، انقدر دیده شدن مجازی فقط به این بچه در آینده که خودش فهمش بره بالاتر فشار میاره، فقط لازمه یه پا کج بزاره تا فشار رسانه ای لهش کنه!
البته هردو طرف دارن تند میرن، هم پدر آرات هم مخالفینش بعضا، مثل آقای علی کریمی (من یک پرسپولیسیم، البته نه دو آتیشه) رفتار بسیار ناپسندیده ای از خودش نشون داد، این رفتار روی روحیه بچه تاثیر میزاره، متاسفانه این وسط اگر کسی تاثیر بپذیره این بچه هست که زیر فشارها اذیت میشه، درست یا نادرست پدر این بچه از ایشون واسه آرات تو ذهنش اسطوره ساخته، این رفتار آقای کریمی تو سن کم این بچه واسش ویرانگره، اینجوری باعث میشه نه تنها ضربه روحی بخوره بلکه دیگه به حرف دیگران توجه چندانی نکنه و فکر کنه کار خودش همیشه درسته؛ کاری جز تاسف خوردن از ما بر نمیاد...


#بدون_توهین