♥️6 سال از درگذشت آخرین وارث تیکی تاکا در روز تولد کرایوف گذشت؛ با دل های ما چه کردی آقای تیتو؟♥️

تیتو ویلانووا تنها یک فصل سرمربی بارسا بود اما داستان او برای همیشه الهام بخش هواداران این تیم خواهد بود.

ما شیفته مربی‌های فوتبال می‌شویم، چرا که تصور می‌کنیم وقتی دیگر امید چندانی به پیروزی نیست، آن‌ها به جای ما نقشه خواهند کشید و دست به هر کاری خواهند زد تا از این مخمصه عبور کنیم. چیزهایی که ما را به مربیان فوتبال علاقه‌مند می‌کنند، غالبا نقشه‌های نبوغ‌آمیز و جملات فیلسوفانه هستند اما بین بارسلونایی‌ها و تیتو، نوعی از صمیمیت وجود دارد که انگار زاییده یک قرار عصرگاهی در بندر بارسلون با قهوه و کمی سکوت باشد.

تیتو نابغه نبود. هیچوقت هم قرار نبود باشد. لابه‌لای جملات‌اش، به ندرت چیزی به جز عبارت‌هایی آشنا پیدا می‌کردید و لب‌هایش طوری طراحی شده‌ بودند که وقتی لبخند می‌زدند، خبری از یک تصویر سینمایی نمی‌شد. ویلانووا هرگز یک مربی خارق‌العاده و یک رهبر بزرگ نبود. او بیشتر شبیه یک دوست بود. دوستی که از دست‌اش داده‌ایم. دوستی که دلتنگ‌اش می‌شویم. دوستی که به یادمان می‌آورد زندگی چطور بلد است در مقابل‌مان بایستد و لحظه‌های خوش، گاهی فقط چند سال، چند روز یا چند ساعت طول می‌کشند.

در رفتار تیتو، همیشه نوعی از مظلومیت وجود داشته. یک جور ناتوانی برای گرگ بودن یا مقاومت در برابر آن. بارسلونای او را اما با روحیه‌ای شگفت‌انگیز به ذهن سپرده‌ایم. با یک نیم‌فصل استثنایی و البته رسیدن به رکورد صد امتیازی که ژوزه مورینیو تصور می‌کرد در تاریخ تکرار نخواهد شد. شاید هم با بازگشت بزرگ در مقابل میلان و «فوتبال‌تراپی» در نوکمپ. یا با همه لحظه‌های مرتب‌کردن شال گردن در فاصله خط طولی تا نیمکت،

برای آن‌که عمق زندگی را بیشتر از طول‌اش دوست داشته باشیم و بندآوردن نفس‌‌ها را بیشتر از نفس کشیدن. بعد از بازگشتِ سرطان، تیتو چند بار در جایگاه ویژه نوکمپ نشست و همواره از دوربین‌ها دوری کرد. در بیمارستان، خبری از سلبریتی‌ها و عکس یادگاری نبود. چرا که این داستان، پایان خودش را داشت. بی گذشته و آینده، در زمان حالی گذرا. آدم‌ها به اندازه رویاهای‌شان بزرگ‌اند و به اندازه ترس‌های‌شان کوچک. و رویای تیتو، بزرگ‌تر از ترس او بود. آقای مربی، حتما جایی نشسته و خودش را با یک نوشیدنی سرگرم می‌کند. جایی دورتر از هیاهوی فوتبال و استادیوم‌هایش. مرگ هم لابد در همان حوالی سیگارش را روشن کرده و منتظر است. مرگ باید برای همیشه در انتظار تیتو بماند.


Ⓜمنبع: ورزش3/ "محمدحسین عباسی"

✴واکنش و سخن چند تن از بزرگان نسبت به درگذشت تیتو:

♠لیونل مسی:
"فردی که فراموش کردن او واقعاً کار سختی است. تیتو همیشه در خاطر من می‌ماند. عشق و علاقه زیاد برای خانواده ویلانووای عزیز."

♠ویسنته دل بوسکه:
"یک انسان خوب از بین ما رفت، کسی که در طول زندگی اش کارهای خوبی انجام داد و هیچ گاه در مقابل کسی قرار نگرفت. تیتو در نیمه راه زندگی از دنیا رفت. من دوست دارم که همسر و خانواده او من را در این غم بزرگ شریک بدانند."

"من این موضوع را تجربه کردم و فهمیدم که همیشه کسانی که با او مشورت می کردند، قدردان او بودند. رابطه من با او همیشه صمیمی بود و او یک مرد خوب بود که همیشه با من همکاری می کرد. من واقعا از این اتفاق متاسفم."

♠اریک آبیدال:
"من به خاطر تمام خاطرات مشترکی که با تو داشتم، همیشه به یادت هستم رفیق. به خاطر مبارزه از تو ممنونم. از خانواده‌ات با صمیمیت حمایت خواهم کرد."

♠رافائل نادال:
"پشتیبان خانواده‌اش هستم. این تراژدی بزرگی بود. به فرزندان و همسرش تسلیت می‌گویم و بهترین‌ها را برایشان آرزومندم"

♠آندرس اینیستا:
"حرفی ندارم. تو یک الگو بوده‌ای و خواهی بود؛ به خودم افتخار می‌کنم که بخشی از زندگی تو هستم. هرگز فراموشت نخواهم کرد. خداوند به خانواده‌ات توان بیشتری بدهد. آسوده بخواب سرمربی."

♠سسک فابرگاس:
"اولین بار در سن 14 سالگی با تو ملاقات کردم و می‌توانم بگویم که افراد بسیار کمی مثل تو هستند. از اینکه همیشه به من باور داشتی و به برای پیشرفت به من کمک کردی تا از موانع شخصی و حرفه‌ای عبور کنم، از تو سپاسگزارم. همیشه جایی برای تو در قلبمان نگاه خواهیم داشت. آسوده بخواب، تیتو."

♠فلورنتینو پرز:
"می‌خواهم ناراحتی عمیقم را از درگذشت تیتو ویلانووا اعلام کنم و به عنوان عضوی از باشگاه رئال مادرید تسلیت و همدردی و حمایت خود را به خانواده وی به خصوص همسر و فرزندانش ابراز می‌کنم."

♠سرخیو راموس:
"به خانواده و دوستان وی تسلیت می گویم. ویلانووا نمونه قدرت و مبارزه برای هر چیزی بود."

♠کارلوس پویول:
"خاطر همه مسائل داخل و خارج از زمین از تو سپاسگزاریم. هیچ وقت تو را فراموش نمی‌کنیم."

♠جرارد پیکه:
"از تو به خاطر همه چیز تشکر می‌کنم. هر چند که خیلی زود رفتی. همه لحظات بزرگی را که در کنار تو بودم، به خاطر می‌سپارم. تو همیشه با ما می‌مانی."

♠دنی آلوز:
"خدا صاحب همه چیز است و زمان ورود ما را می‌داند. ما با یکدیگر روی زمین دیدار کردیم و وقتی دیدار کردیم، زمان رفتن رسید. ما هیچ چیز نیستیم. ما یک روح بزرگ و یک شخصیت بی‌نظیر را از دست دادیم. از خدا برای خانواده‌ات خوشحالی و برای خودت آمرزش می‌خواهم."

♠پپ گواردیولا:
"واقعا دنبال کردن مسابقه امروز برای من سخت و دشوار بود. تیتو برای من فراتر از یک انسان و دوست معمولی بود و اطمینان دارم که اندوه و غم این ضایعه تا آخر زندگی ام با من خواهد ماند. ما از زمانی که خردسال بودیم، در کنار هم رشد کردیم و می خواستیم که با هم دنیای را فتح کنیم و سرانجام نیز این کار را انجام دادیم."


✔میتوانید با کلیک روی قدیمی ترین در بخش کامنت ها از چند عکس دیدن کنید.


⛳می توانید با کلیک روی منبع از پست "5 سال از در گذشت سرمربی 45 ساله بارسا در 25 آپریل گذشت..." بازدید کنید.


#بدون_توهین