⚫من ناله دلخراش یتیمان دل شکسته ام...

من فریادم! که در سینه مجروح جبل عامل در خلال قرنها ظلم و ستم محفوظ شده ام.

من ناله دلخراش یتیمان دل شکسته ام که درنیمه های شب از فرط گرسنگی بیدار می شوند و دست محبتی وجود ندارد که برای نوازش آنها را لمس کند، از سیاهی و تنهایی می ترسند. آغوش گرمی نیست که به آنها پناه بدهد.

من آه صبحگاهم که از سینه پر سوز بیوه زنان سرچشمه می گیرم و همراه نسیم سحری به جستجوی قلبها و وجدانهای بیدار به هر سو می روم و آنقدر خسته می شوم که از پای می افتم.

ناامید و مأیوس به قطره اشکی مبدل می شوم و به صورت شبنمی در دامن برگی سقوط می کنم.

من اشک یتیمانم که دل شکسته در جستجوی پدر و مادر به هر سو می دوند، ولی هر چه بیشتر می دوند کمتر می یابند.

وای به وقتی که یتیمی بگرید که آسمان به لرزه در می آید...


✍️مصطفی چمران

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

اپیزود اول:
" شما اجازه ورود به ملک را ندارید. باید بروید و با حکم بیایید. اگر هم تخلفی صورت گرفته باید با حکم بیایید....چه برای فیلمبرداری و چه برای تخریب. حکمی که برای تخریب دارید ایراد دارد! "


اینها جملات زنی است که هنگامیکه ماموران برای تخریب ملک وی آمده اند، در مقابل دوربین صدا و سیما بیان می کند. زنی که خودش را وکیل یکی از آقازاده ها معرفی می کند و آمده است تا جلوی ورود ماموران به ویلای چند ده میلیاردی و سوپر لاکچری موکلش که گویا تخلفات ساخت و سازی محرزی دارد را بگیرد. دیالوگی که در نهایت باعث می شود تا ماموران اجرای حکم دست از پادرازتر بازگردند و گروه خبری صدا و سیما نیز تنها تصاویری که نصیب‌شان می شود؛ دیوارهای ساختمان است و بس!

اپیزود دوم:
"تورو قرآن خراب نکنید.... تو رو خدا برید بیرون ... اینجا خونه ماست... آقا برید بیرون... التماس می کنم....!"

اینها جملات که نه؛ ضجه های دختر نوجوانی است که در میانه آلونکی محقر ایستاده و با تمام توانی که از حنجره نازکش بیرون می آید فریاد می زند و با التماس از ماموران شهرداری می خواهد تا آلونکش را که تنها سرپناه وی و مادرش است ویران نکنند.

اینجا اما برخلاف "ویلای دختر آقای وزیر سابق"، ماموران نه کوتاه می آیند و نه قصد عقب نشینی دارند. در عرض چند دقیقه خانه ای را که با بلوک های سیمانی الم شده، ویران می کنند. خانه که نه... آلونکی در حد یک اتاق ۱۲ متری که زن ۳۵ ساله بندرعباسی مدتهاست با هزار زحمت آن را جمع و جور کرده تا در این دنیای گرگ صفت خودش و فرزندانش بی سرپناه نباشند. خانه ای که آنقدر شکننده است که با هر فشاری که توسط ماموران به یکی از دیوارهای آن می آید بخشی از دیوارها فرو می ریزد. گویا دیوارها فقط توسط بلوک های روی هم چیده شده درست شده اند و خبری از سیمان و ملات و گچ و زنگ در آن نیست. ضجه های دختر بچه اما افاغه نمی کند و ماموران بی اعتنا به وی به کارشان ادامه می دهند. صحنه ای آنقدر دردناک که باعث می شود تا مادر جوان وی که تا آن لحظه از سر ناچاری کناری ایستاده و با چشمانی گریان ویران شدن تنها سرپناهش را نظاره می کند، طاقت از کف بدهد و خودش را به میانه آلونک بیاندازد و هم زبان با فرزندش فریاد بزند که: برید بیرون... مگر شما از خدا نمی ترسید؟ برید بیرون...

اینها نه قصه است و نه بخشی از یک نمایش نامه! بلکه روایتی است از کلیپی که در فضای مجازی منتشر شده و این روزها به خاطر انعکاس وحشتناکی که در جامعه داشته است، به بلای جان مسئولان استان هرمزگان بدل گردیده است! اما این صحنه ها، پایان روایت خانه خرابی زن جوان بندرعباسی و دخترانش نیستند. فیلم گرچه در همین جا و نیمه تمام خاتمه پیدا می کند ولی بخش اصلی ماجرا آنجایی است که زن جوان وقتیکه از همه جا نا امید می شود، وقتیکه ضجه های خودش و فرزندانش راه به جایی نمی برد و زمانیکه همه همسایه هایش را فقط نظاره گر می بیند و شاهد است که کسی جرات نزدیک شدن به ماموران و حمایت از خانواده زن را ندارد، به قول معروف یک لحظه خون به مغزش نمی رسد و در اقدامی ترسناک کبریت بر تنش می کشد و این یعنی اوج استیصال!

ویلای دختر آقای وزیر سابق همچنان پابرجاست؟!
خانه که نه بهتر است بگوییم ویلای لاکچری دختر آقای وزیر سابق همچنان پابرجاست و تنها برای خالی نبودن عریضه گویا، بخش های کوچکی از خانه به صورت صوری تخریب شده است؛ آنهم بدون آنکه خسارتی به بخش های اصلی و مهم ساختمان وارد شود اما زن جوان حالا روی تخت بیمارستان برای زنده ماندن می جنگد، می جنگد تا شاید دخترش مجبور نباشد بعد از بی پدری درد بی مادری را هم بچشد. دختر بچه‌ای که دو – سه شب است دیگر سرپناهی ندارد و معلوم نیست این چند شب را چطور به صبح رسانده است! می جنگد تا علاوه برخودش، دو زن بی سرپناه دیگر و ۵ بچه‌ای که با هم در آن آلونک ۱۲ متری زندگی می کردند(شاید!) صاحب سرپناهی شوند. وی از قربانیان شجاع بی عدالتی در کشور است.

ماراتن پاسخگویی!
به راستی اگر فضای مجازی و اطلاع رسانی بدون سانسور آن نبود، شهردار و حتی استاندار و نمایندگان این شهر و استان مجبور به پیگیری ماجرا می شدند؟ ماجرایی که تقریبا یک سال بعد از دق کردن پیرزنی که در اقدامی مشابه آلونک وی تخریب شده بود رخ داده است. به لطف همین رسانه مجازی بود که رسانه های دیگر هم وادار به واکنش شدند و بعد از آن نوبت مسئولان بود که شاید از سراجبار؛ وادار به پیگیری ماجرا شوند و حتی قول خانه دار شدن زن بی سرپرست و فرزندانش را بدهند!

✍️حمید رضا خالدی


⬛ و این داستان هر روزه مملکت ماست، اتفاقات می افتند و هر ازگاهی با نمایش خیمه شب بازیشان و دادن خانه ای چیزی بعد از آنکه کار از کار گذشت دهان عوام را میبندند...



◾کلیپ این ماجرا را در بخش قدیمی ترین کامنت ها مشاهده کنید.


⛳باکلیک روی منبع از کلیپی در راستای محتوای همین پست دیدن کنید.



#ماسک_بزنیم

#بدون_توهین