1237-از تو ممنونم شهر زیبای خمام گیلان شگفت انگیز
زمان ارسال : سه شنبه 4 آذر 1399
خدا حافظی سارا قمی کاپیتان و اسطوره فوتبال زنان ایران از بازی های ملی.او در مجموع ۵۳ بازی های دوستانه و رسمی ۲۱ گل برای ایران به ثمر رساند.
از تو ممنونم شهر زیبای خمام گیلان شگفت انگیز
از پدر و مادرم، برادر، خواهرم و تمامی دوستان و مربیانم سپاسگزارم. بهتر است از انتها شروع کنم، از خداحافظی
خداحافظی از ۱۳ سال بازی در تیم ملی. در طول سالیان دراز سعی کردم عشقم را از طریق پاهایم با ضربه زدن به توپ فوتبال بیان کنم، چیزی که همه چیز را از زمان کودکی ام تاکنون برایم راحتر بیان کرد که من چه کسی هستم!!!
چه ضربه ها، زخمها، شکستگیها، کبودیها و ناملایماتی که بر پاهایم که همانا قلب آدمیست بر وجودم نشست تا از من سارای قمی بسازد که در این سالها به دختران ناامید وطنم بیاموزم که هر آرزویی میتواند دست یافتنی باشد.
آری مرزهایی را برای خودم و کسانیکه بر من باور نداشتند جابجا کردم و امروز میخواهم قویتر از قبل ورق را عوض کرده و خود را وارد دنیایی دگر کنم.
خداحافظی از پیراهن ملی و بازوبند کاپیتانیش به مانند شماره ۹ که تا ابد مرا به یاد زنده یاد سیروس قایقران خواهد انداخت برایم سخت نیست، زیرا من جنگیدم تا ثابت کنم برای وطنم، آمال و ارزوهایم خواهم جنگید نه شماره پیراهن و نه بازوبندش.
اکنون زمان آن رسیده که از تمامی هم تیمیهایم، مربیان و مدیران و پزشکان تیم های ملی و هوادارانم تشکر کنم و برایشان سلامتی و موفقیت آرزو نمایم.
از تو ممنونم شهر زیبای خمام گیلان شگفت انگیز
از پدر و مادرم، برادر، خواهرم و تمامی دوستان و مربیانم سپاسگزارم. بهتر است از انتها شروع کنم، از خداحافظی
خداحافظی از ۱۳ سال بازی در تیم ملی. در طول سالیان دراز سعی کردم عشقم را از طریق پاهایم با ضربه زدن به توپ فوتبال بیان کنم، چیزی که همه چیز را از زمان کودکی ام تاکنون برایم راحتر بیان کرد که من چه کسی هستم!!!
چه ضربه ها، زخمها، شکستگیها، کبودیها و ناملایماتی که بر پاهایم که همانا قلب آدمیست بر وجودم نشست تا از من سارای قمی بسازد که در این سالها به دختران ناامید وطنم بیاموزم که هر آرزویی میتواند دست یافتنی باشد.
آری مرزهایی را برای خودم و کسانیکه بر من باور نداشتند جابجا کردم و امروز میخواهم قویتر از قبل ورق را عوض کرده و خود را وارد دنیایی دگر کنم.
خداحافظی از پیراهن ملی و بازوبند کاپیتانیش به مانند شماره ۹ که تا ابد مرا به یاد زنده یاد سیروس قایقران خواهد انداخت برایم سخت نیست، زیرا من جنگیدم تا ثابت کنم برای وطنم، آمال و ارزوهایم خواهم جنگید نه شماره پیراهن و نه بازوبندش.
اکنون زمان آن رسیده که از تمامی هم تیمیهایم، مربیان و مدیران و پزشکان تیم های ملی و هوادارانم تشکر کنم و برایشان سلامتی و موفقیت آرزو نمایم.
استفاده از مطالب وبسایت با ذکر منبع بلامانع است. کلیه حقوق این وبسایت متعلق به مجموعه بارسانیوز می‌باشد.
