1349-رم-لاتزیو؛ یک دربی برای فتح شهر ابدی

عنوان اصلی مقاله: Why Roma-Lazio Is One of World Footballs Fiercest Rivalries
نویسنده: Christopher Impiglia
نشریه / وبسایت: Bleacher report
زمان انتشار: 7 آگوست 2013
ترجمه شده : سایت هفت-یک

ورزشگاه المپیکو واقعا به کولزیوم باستانی تبدیل شده است. پیروزی در دربی یک قدم نزدیک‌تر شدن به فتح شهر و فوتبال به لشکرکشی ارتشی بی پایان بدل شده است. 

هفت‌یک- دنیای فوتبال میزبان رقابت‌های پر تنش بسیاری است. بوکا جونیورز- ریورپلاته و سلتیک- رنجرز از آن دسته دیدارهایی هستند که سریعا به ذهن خطور می‌کنند. اما نمی‌توان انکار کرد که رم- لاتزیو نیز یکی از خشن‌ترین رقابت‌ها به حساب می‌آیند. بیایید چرایی این اتفاق را بررسی کنیم.

دشمنی در رم در سال 1927 به وجود آمد که سه باشگاه فوتبال شهر ادغام شدند تا آاس‌رم را تشکیل دهند. در واقع این تلاشی از سوی بخشی از هواداران بنیتو موسولینی بود تا نماینده مشخصی از رم بتواند برتری تیم‌های شمالی را به چالش بکشد. لاتزیو که نامش برگرفته شده از استانی است که رم در آن قرار دارد، حاضر نشد به این ادغام باشگاه‌ها بپیوندد. از آن زمان نمای ورزشی دربی دلا کاپیتاله زیر سایه هزاران مصدومیت، صدها آشوب و حتی چندین مرگ قرار گرفت. با تشکیل باشگاه رم، لاتزیو ناگهان متوجه شد که مانند تیمی غریبه با آنها رفتار شده است.

تعداد هواداران آنها نسبت به سه باشگاهی که حالا به نام رم فعالیت می‌کردند، کمتر بود. و مانند هر جمعیت در اقلیتی، ذهنیت لاتزیو نیز از این انگیزه اشباع شد که بتواند چیزی که زمانی متعلق به آنها بود را بازپس بگیرد. که در این مورد، شهر رم است. بنابراین دربی به رقابت تعیین قلمرو تبدیل شد.

از نظر هواداران رم، لاتزیو مربوط به حاشیه شهر است. بنابراین کلمه بورینی یا "روستایی" معمولا از سوی هواداران رم برای توصیف رقیب‌شان استفاده می‌شود. یکی از هواداران رم در گفتگو با مستند رقابت‌های فوتبالی ITV 4 این احساسات را اینطور بیان کرد که هواداران لاتزیو "مشرک" و "نادان‌های وحشی" هستند که در غار زندگی می‌کنند. مشترک بودن ورزشگاه و همچنین رنگ و نمادهای هر دو تیم به این مشکلات قلمرویی دامن می‌زد.

لاتزیو رنگ آبی آسمانی یونان را انتخاب کرده و نماد آنها عقاب است که حیوان مقدس ژوپیتر بود. در حالی که رم رنگ زرد شهر واتیکان و رنگ قرمز امپراتوری رم را برگزید. نماد آنها گرگ است که حیوانی منسوب به مارس، خدای جنگ، است. مارس همچنین پدر رومولوس و رموس است که دوقلوهای بنیان‌گذار شهر رم هستند. علاوه بر این، گرگ درون لوگو باشگاه هم نماد ماده گرگی است که به دوقلوها شیر داده است

بنابراین رم خودش را در ریشه‌های تاریخی و اسطوره شناسی شهر قرار داده و در همین حال لاتزیو به حاشیه پایتخت رانده شده است.  اما هواداران لاتزیو با تعصب کامل باور دارند که آنها تیم واقعی شهر رم هستند. همانطور که در مستند ITV 4 نشان می‌دهد که توماسو روکی، کاپیتان سابق لاتزیو، گفت:"آنها رنگ‌های تیمی از رم را دارند ما برای ما رم، لاتزیوست."

در این مستند نیز نشان داده می‌شود که تنش‌ها به این دلیل که هیچ یک از باشگاه‌ها پایگاه هواداری خاصی در بیرون از شهر ندارند، افزایش پیدا می‌کند. و با توجه به این که هیچ یک از دو تیم موفقیت خاصی در لیگ به دست نیاورده، دربی به مهم‌ترین دیدار فصل تبدیل شده است.

این موضوعی مهم در تمایز دربی دلا کاپیتاله با سایر رقابت‌های بزرگ در سراسر ایتالیا مانند میلان- اینتر است. این موضوع همچنین دلیل حساسیت خاص دیدار رم- لاتزیو هم هست. مسائل سیاسی نیز نقش مهمی در درگیری رمی‌ها ایفا می‌کند. هواداران لاتزیو به این معروف هستند که به وابستگی خود به جناح راست افتخار می‌کنند و هواداران رم به طور سنتی به جناح چپ گرایش دارند.

نسخه مهمی از ذهنیت لاتزیو توسط پائولو دی کانیو، اسطوره آنها، مجسم می‌شود. کسی که خودش را فاشیست می‌خواند و باور داشت موسولینی "اساسا فردی معتقد به اصول" بود که "عمیقا با سوتفاهمات روبرو شد" (به نقل از یاهو اسپورت). دی کانیو پس از گلی که برابر لاتزیو به ثمر رساند از سلام رمی استفاده کرد که از سوی فاشیست‌ها طراحی شده بود.

گاردین خبر داده که دی کانیو در برابر هواداران لیورنو، باشگاهی که به عقاید شدید چپ گرایانه معروف است، نیز رفتار مشابهی را انجام داد. رایت تامپسون در ESPN نقل کرد که در یک دربی در اواخر دهه 90 میلادی، هواداران لاتزیو بنر 160 متری ویژه‌ای به همراه بردند تا در برابر رقیب همشهری خود به نمایش بگذارند. در این بنر وحشتناک نوشته شده بود:" آشوویتس شهر شماست، کوره‌ها خانه‌های شما هستند." روی بنرهای دیگر نیز نوشته شده بود:" تیم سیاه‌پوستان، جایگاه یهودی‌ها."

ادامه مطلب در کامنت