1534-نوینا نسیچ صربستان را وارد دنیای پارا اسنوبرد می کند

نوینا نسیچ صربستان را وارد دنیای پارا اسنوبرد می کند

"روحیه آزاد" پاراکی اسنوبورد می خواهد به دیگران در کشورش نشان دهد که شروع هرگز دیر نیست.

چقدر سریع زندگی یک شخص می تواند به سمت بهتر تغییر کند؟ برای نوینا نسیچ ، مدت زمان لازم برای نوشیدن یک فنجان قهوه کافی بود.

در سن 33 سالگی ، زمانی که بسیاری از ورزشکاران بازنشسته می شوند یا به فکر بازنشستگی هستند ، نسیچ از این اعداد سرپیچی کرد و پارا اسنوبرد را یاد گرفت - این همه به لطف یک جلسه قهوه معمولی است.

سه سال پس از آن "یک قهوه همه چیز را تغییر داد" ، تنها پارا اسنوبورد صربستان همچنان از روح وحشی غیر منتظره خود لذت می برد.

"من یک روح آزاد هستم. وقتی جوان بودم می خواستم بازیگر ، رقصنده و همه چیز از این قبیل شوم. هیچ چیز عادی نیست همه اینها با تصادف من متوقف شد. " "من باید هدف جدید خود را پیدا کنم و آن را پیدا کردم. زمان برد اما اتفاق افتاد. هرگز دیر نیست. "

هنگامی که میلوس زاریچ ، دارنده مدال جهانی در این ورزش ، صربستان ، با او تماس گرفت ، نسیچ از قبل از طریق دو و میدانی بخشی از جنبش پارالمپیک صربستان بود.

زاریچ به تازگی از بازی های زمستانی پارالمپیک PyeongChang 2018 بازگشته بود و در آنجا در اسکی پارا نوردیک شرکت کرد. وی نسیچ را به خوردن قهوه ای در بلگراد دعوت کرد و در حین مکالمه آنها را ترغیب کرد که پارا اسنوبرد را به عنوان یک ورزشکار با اختلال اندام فوقانی امتحان کند.

در آن زمان نسیچ هرگز اسنوبورد یا اسکی را امتحان نکرده بود. او در زمستان حتی روی کوه نبوده است. بنابراین ، طبیعتاً ، او قبل از جواب دادن خیلی فکر نکرد.

نسیچ گفت: "وقتی این پیشنهاد را شنیدم ، گفتن بله كمتر از یك دقیقه طول كشید. "من نمی دانستم که می توانم این کار را با یک دست انجام دهم. من اصلاً به این فکر نکردم و این پیشنهاد واقعاً مرا متعجب کرد ، اما من واقعاً عاشق ماجراجویی هستم و به نظرم خیلی جالب بود پس چرا امتحان نکردم؟

"این یک قهوه مسیر بعدی زندگی من را تغییر داد."

نسیچ اولین بار در سال 2018 در یک اردوگاه بین المللی که توسط کمیته بین المللی پارالمپیک و سازمان بازی و قطار در اسکی دبی برگزار شد ، روی اسنوبرد ایستاد.

تجربه قبلی نسیچ در اسکیت و غلتک زدن به او کمک کرد تا در تابلو متعادل بماند ، و اگرچه چندین بار سقوط کرد ، نسیچ بلافاصله فهمید که علاقه خود را پیدا کرده است.

وی گفت: "این بسیار سرگرم کننده بود و من مانند یک کودک احساس خوشبختی می کردم ، زیرا دوباره در حال سقوط و یادگیری چیز جدیدی بودم." "این یک تجربه عالی برای من بود و من خیلی سریع یاد گرفتم و آنقدر آن را دوست داشتم که گویی تمام زندگی ام چنین کاری کرده ام."

در حالی که سایر شرکت کنندگان در اردو با تیم های خود آمده بودند ، نسیچ تنها کسی بود که به تنهایی وارد شد. این تنهایی چیزی است که او به عنوان تنها پارا اسنوبورد صربستان به آن عادت کرده است.

در خانه در بلگراد نسیچ به تنهایی در سالن بدنسازی تمرین می کند و ورزش های دیگری را به تنهایی انجام می دهد. حتی زمانی که در پیست اسکی Kopaonik صربستان است ، جایی که مربی اش زونیچ مستقر است ، از آنجا که زونیچ به عنوان مربی اسنوبرد کار می کند ، او اغلب تنها تمرین می کند و مجبور است وقت خود را بین دانش آموزان تقسیم کند.

نه اینکه آموزش انفرادی مانع لذت بردن از دامنه ها شود.

"من عاشق اسنوبرد هستم و وقتی این کار را انجام می دهم احساس خوشبختی می کنم و رسیدن به هدفی دشوار نیست. من قطعاً خودم را در این ورزش و سبک زندگی می شناسم. من همان روحیه آزاد ، وحشی و کمی دیوانه را دارم. " "وقتی اسنوبرد می کنم ، خیلی احساس خوشبختی و آزادی می کنم و قطعاً از این کار دست نخواهم کشید. من اینجا هستم تا بمانم. "

تلاش های آموزشی وی نیز مورد توجه قرار نمی گیرد. در حالی که بازوی خود را در یک زنجیر می اندازد ، نسیج توجه بازدیدکنندگان دیگر کوپائونیک را به خود جلب کرده است و بسیاری به ستایش او پرداخته اند.

برای مردم عجیب است که فردی را ببینند که با بازوی ثابت اسنوبرد می کند و بسیاری از مردم به من می گویند ، "وای ، تو عالی هستی ، خیلی شجاع هستی" و مثل اینکه من یک انسان عجیب و غریب هستم با من عکس می گیرند"

"من می خواهم به آنها نشان دهم که همه چیز ممکن است. من معتقدم که رویاها تحقق می یابند و اگر چیز بزرگی می خواهید و مایل به تلاش زیاد هستید ، هیچ چیز غیرممکن نیست هیچ کس لازم نیست که آن را ترک کند. من فکر می کنم ترک در زندگی یک گزینه نیست. "

نسیچ برای جلوگیری از صدمات ، بازوی چپ خود را در یک زنجیر نگه می دارد. و به همین دلیل - در اردوگاه دوم خود در دبی در سال 2019 ، او دست بازوی فلج خود را شکست و تا دیرتر متوجه این موضوع نشد.

ادامه مطلب در کامنت