1754- بازی مرکب، آدم مقعر!
زمان ارسال : سه شنبه 27 مهر 1400
بازی مرکب، آدم مقعر!
سی‌و‌هشت میلیون دلار که هیچ، در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که حاضریم برای سی‌و‌هشت هزار تومان، آبرو، حیثیت، شرف و اعتبارمان را بسپاریم به باد.
آدم‌ها قیمتی دارند که به‌وقتش خودشان را می‌فروشند. آدمیزاد است و قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف پُر فراز و نشیب. و خب بسیاری هم فروشنده‌ایم؛ فقط باید زرنگ و کاربلد باشیم تا در بزنگاه به قیمت مناسب عرضه و ارائه شویم. گاه کسی به خودش چوب حراج می‌زند مفت، به چند ده هزار تومان و گاه کسی رِندی و صبوری می‌کند و با شناخت بازار و عوامل تاثیرگذار و بررسی منحنی‌های صعودی و نزولی، قیمت را بیشتر می‌کند. آنهایی که هنوز مانده‌اند یا خریدار نداشتند یا قیمت را پرت و پلا داده‌اند.
ما بدهکاران بزرگی هستیم که در قمار زندگی پی آنیم که به هر قیمتی، بازی را ببریم و برویم پی زندگی، غافل از آن‌که گاه نه می‌بریم و نه توانش را داریم برویم پی زندگی. همچون گاو، چهار دست و پا ماندن در گِل، وصف‌حالِ بسیاری از ماست پای میز قمار. همان وقتی که نه تنها برنده‌ی هیچ سکه‌ای نشدیم که برای چهار صباح بیشتر سگ‌دوزدن، پا روی بسیاری از اصول اخلاقی گذاشته‌ایم.
دروغ چرا، در جامعه‌ی امروز، صحبت از اخلاق و اصولش، کمی خنده‌دار و سانتی‌مانتال شده است. حالا در این کارزار و مبارزه، همه جیب همدیگر را می‌زنیم تا بتوانیم صبح را شب کنیم و شب همچون گرگ، با چشم باز می‌خوابیم تا کسی کسی را پاره نکند. این دریدن و چریدن و جر دادن، فلسفه‌ی بقا و حیات و ممات جامعه بشری است.
ما وارد مسابقه‌ای شده‌ایم که برنده‌ای ندارد. هر چه هست، باخت است و باخت. گویی بزرگان، این بازی را به شکل الاکلنگ طراحی کرده‌اند که اگر کسی بخواهد بالا باشد، حتماً دیگری پایین است. برای ماندن و بودن، دیگری باید نماند و نباشد. داشتن در مقابل نداشتن. قواعد بازی بر مبنای بُکش تا زنده بمانی پایه‌گذاری شده است. زندگی در ازای مرگِ دیگری!
وقتی در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که اعتقاد آن است: «پول، مُرده را زنده می‌کند.» پس این چرک کف‌دست، نقش و جایگاهی خداگونه پیدا می‌کند. حالا پول خداست و آن بالا و ما اسیران و بندگانش این پایین. هر روز و هر شب در مقابل این خدا ذکر می‌گوییم و عبادت می‌کنیم و تسلیم هستیم.
و بی‌دلیل نیست همذات‌پنداری می‌کنیم با انسان‌های بدهکار آن سوی کره زمین که برای ادامه‌ی حیات، مرزهای خشونت و وحشی‌گری را رد می‌کنند. ما خودمان را در وجود آن‌ها می‌بینیم.
کیوان ارزاقی
https://www.instagram.com/p/CVMxOvVqwWh/?utm_medium=copy_link
سی‌و‌هشت میلیون دلار که هیچ، در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که حاضریم برای سی‌و‌هشت هزار تومان، آبرو، حیثیت، شرف و اعتبارمان را بسپاریم به باد.
آدم‌ها قیمتی دارند که به‌وقتش خودشان را می‌فروشند. آدمیزاد است و قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف پُر فراز و نشیب. و خب بسیاری هم فروشنده‌ایم؛ فقط باید زرنگ و کاربلد باشیم تا در بزنگاه به قیمت مناسب عرضه و ارائه شویم. گاه کسی به خودش چوب حراج می‌زند مفت، به چند ده هزار تومان و گاه کسی رِندی و صبوری می‌کند و با شناخت بازار و عوامل تاثیرگذار و بررسی منحنی‌های صعودی و نزولی، قیمت را بیشتر می‌کند. آنهایی که هنوز مانده‌اند یا خریدار نداشتند یا قیمت را پرت و پلا داده‌اند.
ما بدهکاران بزرگی هستیم که در قمار زندگی پی آنیم که به هر قیمتی، بازی را ببریم و برویم پی زندگی، غافل از آن‌که گاه نه می‌بریم و نه توانش را داریم برویم پی زندگی. همچون گاو، چهار دست و پا ماندن در گِل، وصف‌حالِ بسیاری از ماست پای میز قمار. همان وقتی که نه تنها برنده‌ی هیچ سکه‌ای نشدیم که برای چهار صباح بیشتر سگ‌دوزدن، پا روی بسیاری از اصول اخلاقی گذاشته‌ایم.
دروغ چرا، در جامعه‌ی امروز، صحبت از اخلاق و اصولش، کمی خنده‌دار و سانتی‌مانتال شده است. حالا در این کارزار و مبارزه، همه جیب همدیگر را می‌زنیم تا بتوانیم صبح را شب کنیم و شب همچون گرگ، با چشم باز می‌خوابیم تا کسی کسی را پاره نکند. این دریدن و چریدن و جر دادن، فلسفه‌ی بقا و حیات و ممات جامعه بشری است.
ما وارد مسابقه‌ای شده‌ایم که برنده‌ای ندارد. هر چه هست، باخت است و باخت. گویی بزرگان، این بازی را به شکل الاکلنگ طراحی کرده‌اند که اگر کسی بخواهد بالا باشد، حتماً دیگری پایین است. برای ماندن و بودن، دیگری باید نماند و نباشد. داشتن در مقابل نداشتن. قواعد بازی بر مبنای بُکش تا زنده بمانی پایه‌گذاری شده است. زندگی در ازای مرگِ دیگری!
وقتی در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که اعتقاد آن است: «پول، مُرده را زنده می‌کند.» پس این چرک کف‌دست، نقش و جایگاهی خداگونه پیدا می‌کند. حالا پول خداست و آن بالا و ما اسیران و بندگانش این پایین. هر روز و هر شب در مقابل این خدا ذکر می‌گوییم و عبادت می‌کنیم و تسلیم هستیم.
و بی‌دلیل نیست همذات‌پنداری می‌کنیم با انسان‌های بدهکار آن سوی کره زمین که برای ادامه‌ی حیات، مرزهای خشونت و وحشی‌گری را رد می‌کنند. ما خودمان را در وجود آن‌ها می‌بینیم.
کیوان ارزاقی
https://www.instagram.com/p/CVMxOvVqwWh/?utm_medium=copy_link
استفاده از مطالب وبسایت با ذکر منبع بلامانع است. کلیه حقوق این وبسایت متعلق به مجموعه بارسانیوز می‌باشد.
