مسی سرور و سالار پنالدو
@ghafor
باز که سودی نکرد دانش بسیار من
..........
دشمنان همان دوستان سابق اند...
..........
تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ
هر کس را بخواهی، عزت می دهی، و هر که را بخواهی خوار می کنی.
..........
دشمنان همان دوستان سابق اند...
..........
تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ
هر کس را بخواهی، عزت می دهی، و هر که را بخواهی خوار می کنی.
عضویت مهر 1393
شب شعر
زمان ارسال : شنبه 26 تیر 1400
چند تا شعر آوردم که قشنگ به اوج عرفان و لذت برسیم..
هوشنگ ابتهاج :
سینه می‌جوشد ز درد بی‌زبان
ای نوای بی‌نوا نی را بخوان
نی حدیث حسرت و حرمان ماست
نی دوای درد بی‌درمان ماست
نی خبر دارد از آن باران که ریخت
آشیان لک لکی از هم گسیخت
نی خبر دارد از آن گم کرده جفت
آهوی کوهی که جز در خون نخفت
نی خبر دارد ز اشک پهلوان
دشنه در پهلوی سهراب جوان
نی خبر دارد از آن مردان مرد
خون‌شان گلگونه رخسار زرد
نی خبر دارد ز درد ا شتیاق
سینه های شرحه شرحه از فراق
بشنو از نی چون حکایت می‌کند
از جداییها شکایت می‌کند
......................
وحشی بافقی :
مستغنی است از همه عالم گدای عشق
ما و گدایی در دولتسرای عشق
عشق و اساس عشق نهادند بر دوام
یعنی خلل پذیر نگردد بنای عشق
آنها که نام آب بقا وضع کرده‌اند
گفتند نکته‌ای ز دوام و بقای عشق
گو خاک تیره زر کن و سنگ سیاه سیم
آنکس که یافت آگهی از کیمیای عشق
پروانه محو کرد در آتش وجود خویش
یعنی که اتحاد بود انتهای عشق
اینرا کشد به وادی و آنرا برد به کوه
زینها بسی‌ست تا چه بود اقتضای عشق
وحشی هزار ساله ره از یار سوی یار
یک گام بیش نیست ولیکن به پای عشق
.....................
سعدی :
ای صبر پای دار که پیمان شکست یار
کارم ز دست رفت و نیامد به دست یار
برخاست آهم از دل و در خون نشست چشم
یا رب ز من چه خاست که بی من نشست یار
در عشق یار نیست مرا صبر و سیم و زر
لیک آب چشم و آتش دل هر دو هست یار
چون قامتم کمان صفت از غم خمیده دید
چون تیر ناگهان ز کنارم بجست یار
سعدی به بندگیش کمر بسته‌ای ولیک
منت منه که طرفی از این برنبست یار
اکنون که بی‌وفایی یارت درست شد
در دل شکن امید که پیمان شکست
واقعا بی نظیر بودن این 3 شعر مخصوصا مخصوصا شعر وحشی و سعدی. به شخصه لذت بردم و امیدوارم لذت ببرید
هوشنگ ابتهاج :
سینه می‌جوشد ز درد بی‌زبان
ای نوای بی‌نوا نی را بخوان
نی حدیث حسرت و حرمان ماست
نی دوای درد بی‌درمان ماست
نی خبر دارد از آن باران که ریخت
آشیان لک لکی از هم گسیخت
نی خبر دارد از آن گم کرده جفت
آهوی کوهی که جز در خون نخفت
نی خبر دارد ز اشک پهلوان
دشنه در پهلوی سهراب جوان
نی خبر دارد از آن مردان مرد
خون‌شان گلگونه رخسار زرد
نی خبر دارد ز درد ا شتیاق
سینه های شرحه شرحه از فراق
بشنو از نی چون حکایت می‌کند
از جداییها شکایت می‌کند
......................
وحشی بافقی :
مستغنی است از همه عالم گدای عشق
ما و گدایی در دولتسرای عشق
عشق و اساس عشق نهادند بر دوام
یعنی خلل پذیر نگردد بنای عشق
آنها که نام آب بقا وضع کرده‌اند
گفتند نکته‌ای ز دوام و بقای عشق
گو خاک تیره زر کن و سنگ سیاه سیم
آنکس که یافت آگهی از کیمیای عشق
پروانه محو کرد در آتش وجود خویش
یعنی که اتحاد بود انتهای عشق
اینرا کشد به وادی و آنرا برد به کوه
زینها بسی‌ست تا چه بود اقتضای عشق
وحشی هزار ساله ره از یار سوی یار
یک گام بیش نیست ولیکن به پای عشق
.....................
سعدی :
ای صبر پای دار که پیمان شکست یار
کارم ز دست رفت و نیامد به دست یار
برخاست آهم از دل و در خون نشست چشم
یا رب ز من چه خاست که بی من نشست یار
در عشق یار نیست مرا صبر و سیم و زر
لیک آب چشم و آتش دل هر دو هست یار
چون قامتم کمان صفت از غم خمیده دید
چون تیر ناگهان ز کنارم بجست یار
سعدی به بندگیش کمر بسته‌ای ولیک
منت منه که طرفی از این برنبست یار
اکنون که بی‌وفایی یارت درست شد
در دل شکن امید که پیمان شکست
واقعا بی نظیر بودن این 3 شعر مخصوصا مخصوصا شعر وحشی و سعدی. به شخصه لذت بردم و امیدوارم لذت ببرید
استفاده از مطالب وبسایت با ذکر منبع بلامانع است. کلیه حقوق این وبسایت متعلق به مجموعه بارسانیوز می‌باشد.
