استالینگراد ، نبرد مستقیم استالین و هیتلر (بخش دوم)

ادامه بخش اول

جنگ خیابانی به بدترین شکل خود در جریان بود و هر یک از طرفین خسارت های شدیدی را متحمل شده بودند. بوی لاشه های سربازان در حال پوسیده شدن تمامی شهر را در بر گرفته بود و به سرعت وارد سوراخ های ساختمان ها و کارخانه های ویران شده می شد. در اواخر ماه سپتامبر نیروهای آلمانی موفق شدند که پرچم نازی را بر فراز ساختمان یونیورماگ (Univermag department store) در مرکز شهر نصب کنند اما در ادامه نتوانستند نیروهای مدافع روسی را از مناطق صنعتی کنار رود ولگا عقب برانند.


در اواسط ماه نوامبر در حالی که نیروهیا آلمانی از لحاظ نفرات و آذوقه و مهمات در مضیقه قرار گرفته بودند، ژنرال ژکوف عملیات ضدحمله ای خود برای محاصره کردن نیروهای خسته آلمانی را در شهر آغاز کرد. در این شرایط نیروهای آلمانی می توانستند خود را از حلقه ی محاصره بیرون بکشند اما هیتلر اجازه ی عقب نشینی را به آن ها نداد و به آن ها دستور داده شد که تحت هر شرایطی مواضع خود را حفظ نمایند. هرمان گورینگ فرمانده ی نیروی هوایی آلمان قول داد که از راه هوا برای نیروهای آلمانی مهمات و آذوقه خواهد فرستاد اما در عمل موفق به این کار نشد.


با شروع فصل زمستان، مارشال اریک وون منشتین برای کمک به نیروهای آلمانی محاصره شده در استالینگراد اقدام کرد اما وی نتوانست به اهداف از پیش تعیین شده دست یابد و نیروهای آلمانی گرسنه و در حال یخ زدن آلمانی حاضر در شهر استالینگراد اجازه ی ملحق شدن به نیروهای نجات دهنده خود را نداشتند. در ۲ فوریه سال ۱۹۴۳ ژنرال پاولوس سربازانی که برایش باقی مانده بود (۹۱٫۰۰۰ نفر) را به نیروهای روسی تسلیم کرد. این تعداد اسیر در حالی به سدست نیروهای روسی افتاد که بیش از ۱۵۰٫۰۰۰ نیروی آلمانی تحت رهبری ژنرال پاولوس در نبردهای استالینگراد جان خود را از دست داده بودند.


پیروزی نیروهای شوروی در استالینگراد ضربه ی سختی به اعتبار نیروهای نظامی آلمان و شخص هیتلر وارد کرد که اهمیت این نبرد را برای مردم آلمان حیاتی توصیف کرده بود. با این شکست وی بیش از هر زمان دیگری به ژنرال هایش بی اعتماد شده بود. در طرف دیگر، استالین بار دیگر اعتمادش به نیروهای نظامی خود را بدست آورد. این پیروزی باعث شد که تا پایان جنگ جهانی دوم نیروهای شوروی به سمت غرب در پیشروی بوده و در نهایت وارد شهر برلین شوند.