در طول تاریخ مشاغل عجیب زیادی وجود داشتهاند، اما قطعاً برخی از آنها از بقیه عجیبتر بودند. با تغییر فناوریها و عوض شدن هنجارهای اجتماعی، مشاغل عجیب پیشتاز بسیاری از فرهنگها تغییر کردند.
در این مطلب دربارهی ۷ شغل عجیب از گذشته میخوانید که برخی از آنها هنوز وجود دارند!
۱. زینتگر
میتوان گفت زینتگرها همان آرایشگران اولیه هستند. با این حال این افراد به جای دریافت دستمزد مانند آرایشگران امروزی، بردهی صاحبان خود بودند. این زنان وظیفه داشتند ظاهر صاحبانشان را در جامعهی رومی به ویژه میان اشراف، آراسته و قابلعرضه نشان دهند. اگرچه امروزه این شغل به مهارت قابلتوجهی نیاز دارد، در گذشته حتی به مهارت بیشتری برای انجام آن نیاز بود.
۲. متصدی مستراح
متصدی مستراح اساساً فردی بود که وظیفه داشت به امور مستراحهای پادشاهان انگلیسی رسیدگی کند. این شغل گاهیاوقات دستمزدهای بالا، قدر و منزلت و قدرت نیز به همراه داشت.
این شغل نابهنجارترین شغل این فهرست نیست، اما قطعاً رتبهی بالایی دارد. متصدی مستراح، خدمتکارِ مردی بود که وظیفه داشت در برطرف کردن نیازهای پادشاه در مستراح به او کمک کند. این کار به سادگیِ نظافت و پاکسازی نبود، متصدی باید به صورت مداوم یک دستشویی متحرک همراه با حوله، کاسهی شستشو و آب را حمل میکرد.
این متصدیان معمولاً آنقدر به شغلشان متعهد بودند که حواسشان به کار کردنِ مزاجِ پادشاه هم بود. این حساسیت به این معنا بود که به موقع صرف غذای پادشاه دقت میکردند و به طور کلی یاد میگرفتند پادشاه چه زمانی نیاز به استفاده از دستشویی متحرک دارد. آنها در درآوردنِ لباس پادشاه برای استفاده از دستشویی متحرک به او کمک میکردند، اما برای پاک کردن نزدیک نمیشدند.
۳. کتکخور
کتکخور یکی از مشاغل تاسفآور دوران باستان بود. وقتی شاهزادهی جوان بدرفتاری میکرد، کتک زدن او بخاطر خون سلطنتی خلاف قوانین بود. به جای کتک زدن و تنبیه شاهزاده، کتکخور به جای او کتک میخورد و تنبیه میشد. اگرچه این شغل بیرحمانه به نظر میرسد، به نقل از منابع بسیار، این تمهید واقعاً اثربخش بود. کتکخور که پسر بود معمولاً با خود شاهزاده بزرگ میشد، بنابراین رابطهی خاصی بین آنها شکل میگرفت. اگر کتکخور ناچار میشد به جای شاهزاده تنبیه شود، شاهزاده احساس گناه میکرد و احتمالِ بدرفتاریِ او کمتر میشد. شاهزاده پس از رسیدن به سن تاجگذاری، به جبرانِ نقشی که کتکخور سالها ایفا کرده بود به عنوان پاداش به او ثروت میداد.
۴. جراح-آرایشگر
جراح-آرایشگر شغل کاملاً آبرومندانهای بود، اما تصور جراحی و آرایشگری در کنار هم عجیب است. با این حال، ترکیب این دو شغل با هم در قرون وسطی عادی بود! جراحانِ آرایشگر اصولِ آرایشگری از جمله کوتاه کردن مو، تراشیدن و شستن مو را انجام میدادند، اما افزون بر آن اصول جراحی را نیز اجرا میکردند. عجیب به نظر میرسد، اما این امکان وجود داشت که فردی هم برای کوتاه کردن موهایش و هم برای کشیدن یک دندانش به جراح-آرایشگر مراجعه کند
۵. جمعکنندهی استفراغ
بدون شک یکی از بدترین مشاغل این فهرست جمعکنندهی استفراغ است که کارش دقیقاً همان چیزی بود که از نامش پیداست. در دورهی رومیان، خانوادههای سطلنتی دوست داشتند به حد استفراغ کردن غذا بخورند تا بلکه باز هم بتوانند غذای بیشتری بخورند. این تمایلِ آنها به یک عادتِ رایج تبدیل شد تا جایی که حتی برای استفراغ کردن اتاق را هم ترک نمیکردند. در نتیجه، شغلی ایجاد شد به نام جمعکنندهی استفراغ که کارش حمل کاسههای مخصوصِ جمعآوری استفراغ بود.
۶. بیرونانداز
بیرونانداز در اصل با کنترل حیوانات سروکار داشت! در دوران الیزابت، وظیفهی منحصر به فرد این افراد تعقیب سگهای وحشی و بیرون راندن آنها از کلیسا بود. اگر یک سگ وحشی حین عبادت مردم وارد کلیسا میشد، بیرونانداز فوراً برای پرت نشدنِ حواسِ عبادتکنندگان، سگ را با نداهای خاصی از کلیسا بیرون میکرد.
وظیفه بیرونانداز به کنترل یا راندن سگها از کلیسا محدود نمیشد و شامل بچههای سرکش و نافرمان هم میشد. اگر سرزنش اثر نمیکرد، بیرونانداز کودکِ سرکش را هم از کلیسا بیرون میکرد!
۷. زالو جمعکن
این کارگران همانطور که از نامشان پیداست زالو جمع میکردند. این افراد معمولاً از سوی یک پزشک استخدام میشدند، چون در قرون وسطی از زالوها در درمان بسیاری از بیماریها استفاده میشد. این زالوها در نقاط خاصی از بدن قرار داده میشدند تا عمل حجامت به شکل طبیعی آن انجام شود.
جمعآوری زالو به سادگیِ رفتن به نهرِ محل و برداشتن زالوها از نهر نبود. این افراد باید به سراغ آبهای باتلاقی میرفتند، جایی که زالوها معمولاً آنجا زندگی میکنند و برای جمعآوری راحتتر آنها باید از نوعی طعمه استفاده میکردند. برخی از این افراد از اندامهای قطع شدهی بدن حیوانات نظیر پای اسب استفاده میکردند، اما بیشتر زالوجمعکنها پای خودشان را طعمهی دردسترستری برای جذب زالوها میدانستند.
در صورت چسبیدن زالو به پایِ زالوجمعکن، برداشتن آن از روی بدن بعد از حدود ۲۰ دقیقه امکانپذیر بود تا زمانی که زالو به قدر کافی از فرد تغذیه کند. در نتیجه جمعآوریِ زالوهای بیشتر به معنای از دست دادن خونِ بیشتر بود بدون توجه به بیماریهایی که ممکن بود از زالوها به افراد منتقل شود.