تاریخچه باشگاه بارسلونا؛ ورود یوهان کرایوف در دهه هشتم

اختصاصی بارسانیوز - بارسلونا پس از سپری کردن دوران پر چالش خود در میانه های قرن 20، به مرور زمان با گذشتن از سد مشکلات اقتصادی که این مشکلات باعث شد تا آبی اناری ها با جذب نکردن بازیکنان بزرگ برای سال ها بدون جام های کلیی نظیر قهرمانی لیگ اسپانیا بمانند، وارد مرحله تازه ای از دوران حرفه ای خود شد و بارسلونا در دهه هشتم حرکت جدی خود را برای جاودانه شدن با جذب بازیکنانی چون یوهان کرایوف آغاز کرد هرچند که آبی اناری ها در این دهه نیز تنها یک بار عنوان قهرمانی را بالای سر بردند.

یوهان کریوف در حال امضای قرارداد خود با بارسلونا در سال 1973

در سال 1969 آگوستی مونتال کوستا برنده انتخابات ریاست باشگاه بارسلونا شد و این وظیفه پر مسئولیت را برعهده گرفت. ایده آگوستی بر این استوار بود که تمامی اعضا بتوانند در تصمیم گیری های درون باشگاهی دخالت داشته باشند به این صورت که با گرفتن ایده از تمامی اعضای باشگاه، آن ایده به رای گذاشته شود. پس از اتمام دوره چهارساله ریاست آگوستی مونتال، او مجددا در سال 1973 به عنوان ریاست باشگاه منصوب گشت و او نیز شعار "بارسلونا فراتر از یک باشگاه" را برگزید.

او در طول دوران ریاست خود مشتاقانه از بازسازی فوتبال کاتالونیایی بارسلونا حمایت کرد و به شدت مخالف مرکزگرایی کاتالونیا صرفا برای استفاده بارسلونا از افرادی در مناطق محدودی شد که این محدودیت توسط فدراسیون فوتبال اسپانیا اعمال شده بود.

تصویر مربوط به انتصاب مجدد آگوستی به عنوان ریاست باشگاه در سال 1973 است.

بنابریان تاثیر و نفوذ آگوستی باعث شد تا بارسلونا روند رو به رشد خود را آغاز کند و مجددا نشانه های خود را بازیابد تا باشگاه دوباره به صورت یک سازمان هدفمند در اسپانیا جلوه گر شود، سازمانی که پس از جنگ داخلی اسپانیا و سرکوب کاتالونیا توسط دولت اسپانیا کاملا از هم پاشیده شده بود. او بین سال های 1969 تا 1978 ریاست باشگاه را برعهده داشت.

همچنین رواج پیدا کردن تخلف در جذب بازیکنان خارجی که با دست بردن در شناسنامه های آنان همراه بود، باعث شد تا جذب بازیکنان خارجی یعنی غیر اسپانیایی امکان پذیر شود که بارسلونا نیز از این فرصت برای خرید یوهان کرایوف هلندی استفاده کرد.

اولین جام باشگاهی اروپایی برای هاکی

اولین قهرمانی تیم هاکی بارسلونا در اروپا

دوران طلایی بارسلونا در رشته هاکی با جذب یک مربی کاتالونیایی آغاز شد به صورتی که جوزپ لورنته در سال 1972 به عنوان مربی بارسلونا منصوب گشت. در فصل 1972/73، بارسلونا با داشتن بازیکنان بزرگی، به اولین عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان در دو دیدار رفت و برگشت مقابل اسپورتینگ لیسبون پرتغال به برتری و عنوان قهرمانی دست یافت.

جذب یوهان کرایوف

برای پایان دادن به دوران بد باشگاه و بازگشت به روند باشکوه قهرمانی، جذب یک بازیکن ستاره برای بازگرداندن علاقه هواداران بسیار حیاتی بود. یکی از انتخاب های باشگاه برای ورود ستاره، یوهان کرایوف بود که به همراه آژاکس به افتخارات زیادی در هلند و اروپا دست یافته بود. بنابراین در 13 اگوست 1973، کرایوف به بارسلونا پیوست تا به یکی از با ارزش ترین خرید های تاریخ باشگاه بابت دوره باشکوه باشگاهی و به ویژه مربی گری اش تبدیل گردد.

گل خاطره انگیز کرایوف به اتلتیکو مادرید

او رهبری تیمی مستعد را پذیرفت که توسط مارینوس میشل هدایت می گشت که این ترکیب باعث شد تا آبی اناری ها مجددا به روزهای خوب خود بازگردند. تاثیر کرایوف به این دلیل بارز بود که سبک هوشمندانه ای از بازی فوتبال را با به کار بردن تکنیک های منحصر به فرد به نمایش می گذاشت و اینگونه بود که این ستاره هلندی بابت رقم زدن خاطرات زیبا و فراموش ناشدنی در تاریخ باشگاه جاودانه شد، خاطراتی چون گل به یاد ماندنی او مقابل اتلتیکو مادرید که به هوا برخاست تا توپ رکساچ را با بریدن به درون دروازه رینا بفرستد.

پیروزی 5-0 در سانتیاگو برنابئو

بنابراین در این دهه، بارسلونا یکبار دیگر صعود در جدول رده بندی را تجربه و آغاز کرد و روند بردهای آبی اناری ها آغاز گشت تا اینکه بارسلونا پس از شکست دادن 2-4 اسپورتینگ خیخون به قهرمانی در لیگ دست یافت در حالی که هنوز 5 بازی تا انتهای لیگ باقی مانده بود تا بارسلونا با چنین قدرتی، لیگ را پس از 14 سال ناکامی مجددا تصاحب نماید.

اسکوربورد استادیوم سانتیاگو برنابئو در برتری 5-0 بارسلونا مقابل رئال مادرید در سال 1974

قهرمانی مقتدرانه بارسلونا در فصل 1973/74 با بردی جذاب و دیدنی و فراموش ناشدنی در سانتیاگو برنابئو همراه بود. درتاریخ 17 فوریه 1974، بارسلونا در یک دیدار یک طرفه و سرتاسر تهاجمی، اشک برنابئو را سرازیر کرد که در تیم رویایی آن دیدار برای بارسلونا بازیکنانی به نام های مورا، ریفه، کوستاس، دلا کروز، تورس، خوان کارلوس، رکساچ، آسنسی، کرایوف، سوتیل و مارسیال حضور داشتند.

سال 1974 و هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس باشگاه بارسلونا

بنابراین هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس باشگاه بارسلونا با نتایج فوق العاده در لیگ و کسب قهرمانی لیگ اسپانیا، آغازگر دوران باشکوهی برای بارسلونا شد. بنابراین باشگاه با تعداد هواداران زیادی این سالگرد را جشن گرفت و فضای بزرگی از سرخوشی در بارسلونا به وجود آمد.

خوان میرو در حال طراحی پوستر جشن هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس بارسلونا

در این جشن خاص و ماندگار، چند تن از چهره های سرشناس ادبی و هنری وقت حضور یافتند به صورتی که حتی جوزپ اسپیناس و پیکاس شعری را به مناسبت آن نوشتند که مانوئل والس نیز یک موسیقی برای آن ایجاد کرد تا به سرود رسمی باشگاه با عنوان "Cant del Barça" تبدیل گردد.

ورود مخفیانه پرچم کاتالونیا توسط هواداران بارسلونا به نیوکمپ

در زمان ریاست آگوستی، باشگاه با اعمال سیاست هایی برای خود برای تقویت هویت کاتالونیایی با وجود محدودیت های اعمال شده دیکتاتوری فرانکوئیست تبیین کرد به صورتی که در سال 1972 زبان کاتالونیایی یک بار دیگر از طریق بلندگو استادیوم نیوکمپ و روزنامه باشگاه استفاده گشت تا اینکه در نهایت در سال 1973 مجددا باشگاه به نام اصلی خود یعنی Futbol Club Barcelona بازگشت.

فصل 1975/76 با تحولات سیاسی رژیم حاکم فرانکوئیست همراه شد به صورتی که در 28 دسامبر 1975، در یک بازی پر تماشاگر در نیوکمپ بارسلونا در مقابل رئال مادرید، تماشاگران پرچم کاتالونیا را به صورت مخفیانه وارد استادیوم کرده بودند که این حادثه یک ماه پس از مرگ فرانکو بود.

تماشاگران بارسلونا با پرچم کاتالونیا مقابل رئال مادرید در سال 1975

این مسابقه که در تلویزیون پخش گردید، تاثیر زیادی بر روی هزاران بیننده تلویزیونی گذاشت که این دیدار مجددا درخواست جدایی طلبی مردم کاتالونیا را به نمایش گذاشت در دیداری که بارسلونا با تک گل رکساچ در اخرین دقایق بازی به برتری ارزشمند دست یافت که پیروزی پیام قابل توجهی به دولت اسپانیا ارسال کرد. باشگاه بارسلونا نیز در طول فصل نهایی ریاست آگوستی، مجددا برای برقراری دولت کاتالونیا متعهد گشت.

بازیکنان تاثیرگذار دهه هشتم

خواکیم ریفه

فصول حضور در بارسلونا: 1964-76

تعداد بازی: 535

گل: 47

افتخارات

1 قهرمانی در لیگ اسپانیا (1973/74)

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری ( 67/1968، 70/71)

خواکیم نیز یکی از پر تعداد ترین بازی ها را در تاریخ باشگاه بارسلونا دارد که متولد سال 1942 در بارسلون است. او بازی را در پست وینگر آغاز کرد تا اینکه پس از حذف در مقابل کلن در جام برندگان اروپای 1969 به پست هافبک انتقال یافت و در نهایت در پست مهاجم بازی کرد که حاصل کار او 47 گل برای بارسلونا بود. یکی از حکایاتی که در مورد او بسیار معروف است به خطای پنالتی او روی وازکوئز بر می گردد.

در 1 سپتامبر 1976، باشگاه برای تشکر از زحمات ریفه، تورس و سادورنی یک بازی دوستانه را برگزار کرد که عناصری بزرگ از خط دفاعی بارسلونا به شمار می رفتند. او پس از بازنشستگی اش به کارد مربیگری پیوست و در انتهای فصل 1978/79 نیز مسئولیت هدایت بارسلونا را به همراه تورس به دست گرفت. این دو در کنار یکدیگر تیم را به قهرمانی جام برندگان اروپا رساندند که در بازل کسب شد. ولی متاسفانه نتایج ضعیف در فصل 1979/80 باعث اخراج هر دوی آن ها شد.

ریفه همچنین بین سال های 2002 و 2003 نقش مدیر فنی فوتبال جوانان بارسلونا را برعهده داشت و هنوز هم به زندگی خود ادامه می دهد.

فرانچسکو فرناندز "گالخو"

فصول حضور در بارسلونا: 1964-75

تعداد بازی: 425

گل: 24

افتخارات

1 قهرمانی در لیگ اسپانیا (1973/74)

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری ( 67/1968، 70/71)

او در 20 سالگی به بارسلونا پیوست و به مدت 11 سال بازیکن بارسلونا بود و به قدری در قلب خط دفاعی خوب کار کرد که به عنوان بهترین مدافع مرکزی آبی اناری ها لقب گرفت. او متولد شهر کادیز اسپانیا در سال 1944 بود که از سویا به بارسلونا پیوست و با بدن تنومند خود یکی از چهره های نمادین باشگاه محسوب می شد.

او با قدرت در نبردها شرکت می کرد و در نبردهای هوایی نیز بی نظیر بود و در اواخر دهه هفتم به عنوان بهترین مدافع مرکزی اسپانیا لقب گرفت به صورتی که حتی برخی او را بهترین مدافع اروپا می دانستند. او نیز هنوز در قید حیات است.

کارلس رکساچ

فصول حضور در بارسلونا: 1965-81

تعداد بازی: 656

گل: 197

افتخارات

1 قهرمانی در لیگ اسپانیا (1973/74)

1 قهرمانی جام برندگان اروپا در فصل 1978/79

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

4 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری ( 67/1968، 70/71، 77/78، 80/81)

او یکی از بزرگ ترین اسطوره های باشگاه بارسلونا با 656 بازی است. بازیکنی که در زمین های بارسلون پرورش یافت، با تکنیک بی نظیر خود در پست وینگر راست بازی می کرد. او همچنین ضربات پنالتی خود را به شکلی استثنایی به گل تبدیل می کرد و در زدن ضربات آزاد بی نظیر بود.

با این حال او در پایان راه فوتبالی خود بابات استفاده شدن بیش از حد مورد انتقاد هواداران قرار گرفت ولی او هم اکنون با 656 بازی و 197 گل در زمره بهترین های باشگاه قرار دارد. او درنهایت در سال 1981 از فوتبال خداحافظی کرد و به عضویت کادر فنی بارسلونا درآمد. او ابتدا کار خود را در رده جوانان آغاز کرد و سپس به عنوان دستیار برای لوئیس آراگونس در فصل 1987/88 و یوهان کرایوف بین سال های 1988 تا 1996 در تیم رویایی بارسلونا فعالیت کرد. او در نهایت در فصل 2001/02 سرمربی بارسلونا شد.

آنتونی تورس

فصول حضور در بارسلونا: 1965-76

تعداد بازی: 475

گل: 7

افتخارات

1 قهرمانی در لیگ اسپانیا (1973/74)

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری ( 67/1968، 70/71)

آنتونی متولد سال 1943 در بالاگوئر اسپانیا است که در سال 2003 در بارسلونا درگذشت. او به عنوان یک مدافع مرکزی 475 بازی را برای بارسلونا انجام داد که گاهی اوقات در پست دفاع راست نیز بازی می کرد. او به مدت 11 فصل یکی از کارآمدترین مدافعان بارسلونا بود و به همراه دو بازیکن دیگر در نیمه دوم دهه 60 و اوایل هفتاد بسیار مشهور بود.

او در جریان فصل قهرمانی بارسلونا در لیگ اسپانیا یعنی 1973/74 یکی از کلیدی ترین بازیکنان بارسلونا بود که با بازی هایش در جناح راست خط دفاعی اینگونه توصیف می شد که گویی بارسلونا در سمت راست خود 11 نفر را دراختیار دارد. او پس از آویزان کردن کفش هایش، به مربی باشگاه تبدیل شد و در سال 1979 موفق شد تا به قهرمانی در جام برندگان اروپا در بازل مقابل فورتونا دوسلدورف دست یابد.

خوان مانوئل آسنسی

فصول حضور در بارسلونا: 1970-80

تعداد بازی: 484

گل: 125

افتخارات

1 قهرمانی در لیگ اسپانیا (1973/74)

1 قهرمانی در جام برندگان اروپا 1978/79

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1970/71، 77/78)

او در فصل 1973/74 که آبی اناری ها به قهرمانی لیگ دست یافتند، در تمامی بازی های بارسلونا حضور داشت و با 484 بازی او نیز یکی از بازیکنان ماندگار بارسلونا است که در خط هافبک بسیار سخت کوش بود. او در سال 1949 در آلیکانته اسپانیا به دنیا آمد.

او از الچه به بارسلونا پیوست و واقعا نمی توانست بهتر از چیزی که بود کار می کرد تا جایی که همواره میزان تعهد او نسبت به تیم حیرت برانگیز بود که بهترین لحظات عمر دوران حرفه ای خود را در فصل 1973/74 سپری کرد و همچنین در سالی که توانست به عنوان قهرمانی جام برندگان اروپا دست یابد تا با گلی که به ثمر رساند به عنوان کاپیتان قهرمان اروپا گردد.

دوران حرفه ای او نیز به مانند هر بازیکن دیگری به پایان رسید و در فصل 1980/81 راهی تیم مکزیکی پوئلبا پیوست. او در 24 می 1981، برای آخرین بار پیراهن بارسلونا را در دیداری دوستانه بین بارسلونا و تیم جدیدش بر تن کرد. او پس از بازنشستگی از دوران بازی، رو به مربیگری آورد و هدایت تیم جوانان بارسلونا را برعهده گرفت.

یوهان کرایوف

فصول حضور در بارسلونا: 1973-78

تعداد بازی: 231

گل: 86

افتخارات

1 قهرمانی در لیگ اسپانیا (1973/74)

1 قهرمانی King’s Cup (1977/78)

اسطوره امستردامی باشگاه بارسلونا که در سال 1947 متولد شد یکی از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه بارسلونا و فوتبال جهان به شمار می رود که در سال 2016 با درگذشت خود هواداران بارسلونا را داغدار کرد به صورتی که شماره 1 آبی اناری ها به شمار می رفت.

او با بازی های با کیفیت خود موفق شد تا سه بار توپ طلا را در سال های 1971، 1973 و 1974 تصاحب نماید. او پس از افتخار افرینی با آژاکس در آگوست 1973 پس از یک دوره مذاکرات بسیار طولانی به بارسلونا پیوست. او در اولین فصل حضور خود در بارسلونا با درخشش فنی خود و مهارت هایش طوفان به پا کرد و موفق شد تا به بارسلونا برای کسب قهرمانی لیگ پس از 14 سال کمک نماید.

در ذهن هواداران قدیمی بارسلونا لحظات به یاد ماندنی زیادی از هنر نمایی های این مرد دوست داشتنی هلندی ثبت شده است که یکی از معروف ترین آن ها به گلی که به اتلتیکو مادرید در نیوکمپ زد مربوط می شود. یکی از دیگر از خاطرات بزرگ او به برتری 5-0 بارسلونا در سانتیاگو برنابئو در طول همان فصل قهرمانی مربوط می شود. متاسفانه کیفیت او به مرور زمان کاهش یافت تا اینکه در نهایت پس از قهرمانی King’s Cup در فصل 1977/78 از بارسلونا جدا شد.

تجلیل از یوهان کرایوف در اولین دیدار پس از درگذشتش در سال 2016 در ال کلایسکو

او در نهایت در سال 1988 یعنی 10 سال بعد به بارسلونا بازگشت و عنوان مربی باشگاه را پذیرفت تا تاثیر فلسفه فوتبالی خود را ماندگار نمایدف کسی در دوران مربیگری خود پرافتخارترین روزهای باشگاه را با کسب قهرمانی های متعدد و سلطه بر لیگ اسپانیا رقم زد. او موفق شد به 4 عنوان قهرمانی لیگ دست یابد و اولین عنوان قهرمانی بارسلونا در اروپا را نیز به دست آورد که در سال 1992 در ومبلی به دست آمد و تا سال 1996 به عنوان مربی بارسلونا باقی ماند.

او در سال 1999 به عنوان بهترین بازیکن قرن اروپا نام گرفت و در سپتامبر 2006 نیز صلیب Saint Jordi را از دولت کاتالونیا دریافت نمود تا اینکه در نهایت در 24 مارس 2016 پس از مبارزه با سرطان ریه درگذشت.

میگوئل برناردو بیانکوئتی "میگوئلی"

فصول حضور در بارسلونا: 1973-89

تعداد بازی: 664

گل: 27

افتخارات

2 قهرمانی در لیگ اسپانیا (1973/74، 84/85)

4 قهرمانی جام حذفی (1977/78، 80/81، 82/83، 87/88) 

3 قهرمانی جام برندگان اروپا (1978/79، 81/82، 88/89)

2 قهرمانی لیگ کاپ (1982/83، 85/86)

1 سوپر کاپ اسپانیا (1983)

او متولد 1951 در سئوتا اسپانیا است که یکی از بیشترین تعداد بازی ها را دراختیار دارد و درواقع می توان او را قهرمان دو دهه بارسلونا دانست که در فصل 1973/74 برای اولین بار در بارسلونا توپ زد که تنها یک بازی را به دلیل گذراندن خدمت سربازی انجام داد. اما با این حال او در فصل بعد در صورت منظم در ترکیب تیم جا پیدا کرد و برای همه مربیانتیم به استثنای اودو لاتک به صورت منظم توپ می زد که در فصل 1981/82 نیمکت نشین بود.

او بازیکنی مغرور و پر آوازه بود که در فینال جام برندگان اروپای 1979 با شکستگی ترقوه بازی کرد. او به عنوان بازیکنی شجاع برای زدن ضربات سر پرش های بلندی داشت که به او کمک می کرد هم در دفاع و هم در حمله موثر واقع گردد و به یکی از بازیکنان افسانه ای بارسلونا تبدیل گشت.

یوهان نیسکنس

فصول حضور در بارسلونا: 1974-79

تعداد بازی: 230

گل: 56

افتخارات

1 قهرمانی جام حذفی (1977/78) 

1 قهرمانی جام برندگان اروپا (1978/79)

او به یوهان شماره 2 بارسلونا پس از یوهان کرایوف ملقب بود. او در سال 1951 در هلند متولد شد و در سال 1974 از آژاکس به بارسلونا پیوست یعنی یک سال پس از انتقال کرایوف به جمع ابی اناری ها و او نیز موفق شد تا خود را در جمع بزرگان بارسلونا قرار دهد.

باوجود اینکه به عنوان بازیکنی تعویضی برای هوگو چولو مهاجم پرویی محبوب بارسلونا به خدمت گرفته شده بود، نیسکنس به زودی خود را در کمال تعجب در خط میانی جا زد. او بازیکنی کلاسیک بود که از جثه تنومندی بهره می برد و بسیار متعهد نسبت به تیم رفتار می کرد.

او به زدن ضربات قدرتمند پنالتی و ضربات سر خود شهر داشت و با از خودگذشتگی زیادی برای تیم توپ می زد که همین امر باعث محبوبیتش در نزد هواداران بارسلونا شد به صورتی که حتی پس از جدایی اش از بارسلونا نیز فریادهای کنیسکنس نیسکنسگ در نیوکمپ شنیده می شد.

او درنهایت پس از سال ها دوری از بارسلونا برای دستیاری فرانک رایکارد به بارسلونا بازگشت و به افتخارت زیادی دست یافت.

مربیان بارسلونا در دهه هفتم

ویک باکینگهام (1969-71)

او در تاریخ 19 دسامبر 1969 هدایت بارسلونا را برعهده گرفت. این مربی انگلیسی قبل از برعهده گرفتن هدایت بارسلونا، دوران فاجعه باری را در لیگ یونان سپری کرده بود. سال 1969 سالی تاریخی برای بارسلونا بود آن هم نه تنها بابت پیروزی حماسی بلکه به دلیل رسوایی داور بازی به نام  Guruceta در نیوکمپ که در مرحله نیمه نهایی جام حذفی بارسلونا مقابل رئال مادرید قرار گرفته بود.

در جریان آن دیدار، ریفه تکلی بر روی پای ولازکوئز زد که داور برای رئال مادرید در حالی که خطا پشت محوطه جریمه رخ داده بود اعلام پنالتی کرد که آن حادثه به نام رسوایی  Guruceta ماندگار مانده است.

اما باکینگهام در نهایت پس از ناکامی در فتح لیگ، در فصل دوم حضور خود توانست به عنوان قهرمانی جام حذفی با برتری هیجان انگیز مقابل والنسیا دست یابد. او در نهایت پس از دو فصل هدایت بارسلونا از کار خود برکنار شد تا ماریانوس مسشل جایگزین او گردد که مربیگری آژاکس را برعهده داشت. ویک باکینگهام نیز در نهایت در سال 1995 درگذشت.

مارینوس میشل (1971-75 و 1976-78)

او در این دهه در دو دوره مجزا هدایت بارسلونا را به مدت 6 فصل برعهده داشت. او پس از فتح تمامی عناوین قهرمانی به همراه آژاکس به بارسلونا پیوست و به ‘Mister Marble' ملقب بود. او بسیار روی نظم و انضباط تاکید داشت و این قاعده را به بارسلونا تحمیل کرد.

او در اولین فصل هدایت بارسلونا، موفق به قهرمانی در Fairs Cup شد که با برتری مقابل لیدز یونایتد به دست آمد. در رقابت های لیگ نیز بارسلونا با شکست مقابل کوردوبا قهرمانی را از دست رفته دید ولی روزنه های امید تیم او باعث شد تا باشگاه به او فرصت دهد. در فصل بعد نیز کم و بیش همین حوادث رخ داد و فصل با قهرمانی کمی به پایان رسید تا اینکه برای فصل سوم، یوهان کرایوف به بارسلونا پیوست.

بارسلونا در سومین فصل هدایت خود توسط میشل به قهرمانی لیگ دست یافت تا آبی اناری ها پس از 14 سال قهرمان لیگ اسپانیا شوند. اما در فصل 1974/75 بارسلونا مجددا به روند ضعیف نتیجه گیری و قهرمانی بازگشت و اینگونه بود که میشل تصمیم گرفت تا به دوران حضور خود در بارسلونا پایان دهد.

ولی او به زودی به بارسلونا بازگشت ودر سال 1976 مجددا برای دو سال هدایت ابی اناری ها را پذیرفت تا اینکه در سال 1978 پس از کسب سومین قهرمانی خود در کوپا دل ری از بارسلونا جدا شد.

هنس ویزویلر (1975/76)

او متولد 5 دسامبر 1919 بود گه در 5 جولای 1983 درگذشت. او پس از قهرمانی در یوفا کاپ 1974/75 به همراه بورسیا مونشن گلادباخ برای جایگزینی میشل به بارسلونا امد ولی به هیچ وجه در تیم جدید موفق نبود. همچنین یوهان کرایوف برای او یک مشکل جدی به شمار می رفت چون این ستاره هلندی هرگز روش کاری این مربی آلمانی را نپذیرفتف اختلافی که باعث به وجود آمدن اعتراض هواداران شد.

بنابراین با حمایت اکثریت هواداران بارسلونااز یوهان کرایوف، این مربی المانی درانتهای فصل بارسلونا را پس از سپری کردن کمتر از یکسال ترک نمود تا رویز جانشین او گردد.

لائوریانو رویز (1976)

زمانی که هنس در ماه اوریل 1976 بارسلونا را ترک کرد، هیئت مدیره باشگاه بلافاصله رویز را به عنوان جایگزین او منصوب نمود. او به دلیل اینکه به مدت 4 سال هدایت تیم زیر 19 سال بارسلونا را برعهده داشت برای این سمت معرفی شد که در طول هدایت کوتاه مدت بارسلونا به نتایج خوبی نیز دست یافت ولی بااین حال پس از چند ماه جای خود را به مارینوس میشل داد.

لوسین مولر (1978/79)  

او پس از گذراندن دوره ای از فوتبال حرفه ای خود در بارسلونا که متولد 3 سپتامبر 1934 در فرانسه بود، در سن 33 سالگی از بارسلونا جدا شد ولی یازده سال بعد مجددا به بارسلونا و این بار به عنوان مربی بازگشت.

در کل، فصل 1978/79 فصل خوبی بود که با قهرمانی در جام برندگان اروپا به پایان رسید. جوزپ لوئیز نونز ایمان زیادی به او داشت و او را جایگزینی ایده آل برای مربی هلندی سابق باشگاه می دانست. مولر به دلیل عملکرد موفق در سایر تیم های اسپانیایی نظیر زاراگوزا به بارسلونا آورده شده بود ولی مشخص شد که بارسلونا برای او بسیار بزرگ بود و پس از یک سال هدایت بارسلونا از کار خود برکنار گشت.

خواکیم ریفه (1979/80)

در 18 آوریل 1979 بارسلونا از جام حذفی با شکست مقابل والنسیا حذف شد که این نگرانی بزرگی برای باشگاه محسوب می شد به صورتی که آن ها تصمیم گرفتند تا ریفه و تورس بازیکنان اسطوره ای و بزرگ چندین سال قبل خود را در عین جوانی برای هدایت بارسلونا به جای مولر منصوب نمایند که تحت هدایت این دو شخص، بارسلونا در انتهای فصل به اولین عنوان اروپایی خود را با فتح جام برندگان اروپا در بازل سوئیس کسب کرد که اولین عنوان با ارزش اروپایی بارسلونا به شمار می رفت.

برای این دیدار فینال اروپایی، 40 هزار هوادار بارسلونا در شهر بازل حاضر شدند تا به تماشای اولین قهرمانی اروپاییی خود بنشینند. در فصل بعد، بارسلونا از این جام اروپایی با شکست مقابل والنسیا کنار رفت و ریفه تصمیم گرفت تا به دوران مربیگری خود رد بارسلونا پایان دهد تا هلنیو هررا برای دومین دوره سرمربی بارسلونا گردد.