ویژه: ۵۰ بازیکن برتر تاریخ باشگاه بارسلونا؛ (1-10)

اختصاصی بارسانیوز - در تحقق شعار "بارسلونا، فراتر از باشگاه"، در طول 117 سال از تاریخ باشگاه بارسلونا، بازیکنان بزرگ زیادی افتخارات بی نظیر و تکرار نشدنی را رقم زدند که Sportsmail به معرفی آنان پرداخت.

طی گزارشی که دیلی میل آن را پوشش داد، در لیست زیر به بررسی شماره های 11 الی 20 خواهیم پرداخت.

10- پائولینیو آلکانتارا (1912-27)

پائولینیو آلکانتارا از فیلیپین، اولین بازی خود را در فصل 1911/12 آن هم تنها با 15 سال سن برای بارسلونا انجام داد. بدون شک او اولین بازیکن ستاره تاریخ باشگاه است که بهترین گلزن باشگاه نیز به شمار می رود. او با به ثمر رساندن 369 گل در 357 بازی و حتی بیشتر از تعداد بازی های خود، نام خود را در تاریخ باشگاه ماندگار کرد. در توصیف او آمده است که ضربات او به قدری محکم بود که در بعضی مواقع تور دروازه را پاره می کرد و همیشه یک روسری سفید را به دور کمر خود گره می زد.

او متولد 1896 در کشور فیلیپین بود که در سال 1964 نیز در بارسلون درگذشت. او با ظاهر فریبنده و متفاوت خود نسبت به سایر بازیکنان بارسلونا، برای هواداران محبوب شده بود و در بیست سالگی  در دوران حضور سامیتیر، زامورا، ساگی، پیه را و بسیاری از بازیکنان دیگر ستاره باشگاه شده بود. یکی از بازی های ماندگار او به 30 آوریل 1922 باز می گردد که در دیدار تیم ملی اسپانیا مقابل فرانسه ، شوت سنگین او با عبور از تور دروازه برای سال ها در ذهن کودکان و نسل های جدید شهر بارسلون و اسپانیا حک شده بود.

او پس از اولین بازی خود برای بارسلونا در سال 1912، کفش های خود را در 5 جولای سال 1927 آویخت و به سمت پزشکی روی آورد. با این حال این خداحافظی کلی او از فوتبال نبود چون بین سال های 1931 تا 1934 در هیئت مدیره باشگاه عضویت داشت.

9- جوزف سامیتیر (1918-33)

او به عنوان یکی از سمبل های تاریخ باشگاه بارسلونا در نظر گرفته می شود و به عنوان بهترین مهاجم آن زمان اروپا، کمک زیادی به عصر طلایی باشگاه بارسلونا کرد. او با لقب "مرد شعبده باز" که بابت حرکات آکروباتیک خود درون زمین معروف بود، به اولین بت فوتبال کاتالان برای مردم تبدیل شد به صورتی که مردم احترام ویژه ای برایش قائل بودند. او یکی از چهره های سرشناس جامعه بود و اغلب در کنار هنرمندانی به مانند کارلوس گاردل و موریس شوالیه دیده می شد.

ماهترین مهاجم دهه سوم قرن 20، متولد سال 1902 در شهر بارسلونا، در عصر طلایی آبی اناری ها جایگاه ویژه ای داشت. او بین سال های 1918 تا 1933 به مدت 15 فصل در بارسلونا توپ زد که حاصل آن 454 بازی و ثبت 326 گل بود. او با مهارت های خود به مرد شعبده باز از سوی هواداران لقب گرفت و جوانان و کودکان زیادی را با نمایش های خود عاشق فوتبال کرد. تصویر زیر مربوط به ضربه آکروباتیک او می شود.

او با بارسلونا موفق به فتح 12 عنوان قهرمانی کاتالونیا شد و 5 عنوان جام حذفی را نیز تصاحب کرد که در اولین قهرمانی لیگ اسپانیا نیز شریک بود. او همچنین بین سال های 1944 تا 1947 به عنوان مربی در بارسلونا فعالیت کرد و آبی اناری ها را به دومین قهرمانی تاریخ باشگاه در لیگ اسپانیا در فصل 1944/45 رساند. او همچنین جامEva Duarte را نیز در سال 1945 بالای سر برد. او در ادامه به عنوان مسئول خرید بازیکن باشگاه بارسلونا، کوبالای افسانه ای را در سال 1950 جذب کرد. او در نهایت در سال 1972 درگذشت و در 16 سپتامبر 1993 نیز خیابانی در نزدیکی استادیوم نیوکمپ به اسم او نام گرفت.

8- یوهان کرایوف (1973-78)

برای پایان دادن به دوران بد باشگاه و بازگشت به روند باشکوه قهرمانی، جذب یک بازیکن ستاره برای بازگرداندن علاقه هواداران بسیار حیاتی بود. یکی از انتخاب های باشگاه برای ورود ستاره، یوهان کرایوف بود که به همراه آژاکس به افتخارات زیادی در هلند و اروپا دست یافته بود. بنابراین در 13 اگوست 1973، کرایوف به بارسلونا پیوست تا به یکی از با ارزش ترین خرید های تاریخ باشگاه بابت دوره باشکوه باشگاهی و به ویژه مربی گری اش تبدیل گردد.

او رهبری تیمی مستعد را پذیرفت که توسط مارینوس میشل هدایت می گشت که این ترکیب باعث شد تا آبی اناری ها مجددا به روزهای خوب خود بازگردند. تاثیر کرایوف به این دلیل بارز بود که سبک هوشمندانه ای از بازی فوتبال را با به کار بردن تکنیک های منحصر به فرد به نمایش می گذاشت و اینگونه بود که این ستاره هلندی بابت رقم زدن خاطرات زیبا و فراموش ناشدنی در تاریخ باشگاه جاودانه شد، خاطراتی چون گل به یاد ماندنی او مقابل اتلتیکو مادرید که به هوا برخاست تا توپ رکساچ را با بریدن به درون دروازه رینا بفرستد.

اسطوره آمستردامی باشگاه بارسلونا که در سال 1947 متولد شد یکی از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه بارسلونا و فوتبال جهان به شمار می رود که در سال 2016 با درگذشت خود هواداران بارسلونا را داغدار کرد به صورتی که شماره 1 آبی اناری ها به شمار می رفت.

او با بازی های با کیفیت خود موفق شد تا سه بار توپ طلا را در سال های 1971، 1973 و 1974 تصاحب نماید. او پس از افتخار افرینی با آژاکس در آگوست 1973 پس از یک دوره مذاکرات بسیار طولانی به بارسلونا پیوست. او در اولین فصل حضور خود در بارسلونا با درخشش فنی خود و مهارت هایش طوفان به پا کرد و موفق شد تا به بارسلونا برای کسب قهرمانی لیگ پس از 14 سال کمک نماید.

در ذهن هواداران قدیمی بارسلونا لحظات به یاد ماندنی زیادی از هنر نمایی های این مرد دوست داشتنی هلندی ثبت شده است که یکی از معروف ترین آن ها به گلی که به اتلتیکو مادرید در نیوکمپ زد مربوط می شود. یکی از دیگر از خاطرات بزرگ او به برتری 5-0 بارسلونا در سانتیاگو برنابئو در طول همان فصل قهرمانی مربوط می شود. متاسفانه کیفیت او به مرور زمان کاهش یافت تا اینکه در نهایت پس از قهرمانی King’s Cup در فصل 1977/78 از بارسلونا جدا شد.

او در نهایت در سال 1988 یعنی 10 سال بعد به بارسلونا بازگشت و عنوان مربی باشگاه را پذیرفت تا تاثیر فلسفه فوتبالی خود را ماندگار نمایدف کسی در دوران مربیگری خود پرافتخارترین روزهای باشگاه را با کسب قهرمانی های متعدد و سلطه بر لیگ اسپانیا رقم زد. او موفق شد به 4 عنوان قهرمانی لیگ دست یابد و اولین عنوان قهرمانی بارسلونا در اروپا را نیز به دست آورد که در سال 1992 در ومبلی به دست آمد و تا سال 1996 به عنوان مربی بارسلونا باقی ماند.

او در سال 1999 به عنوان بهترین بازیکن قرن اروپا نام گرفت و در سپتامبر 2006 نیز صلیب Saint Jordi را از دولت کاتالونیا دریافت نمود تا اینکه در نهایت در 24 مارس 2016 پس از مبارزه با سرطان ریه درگذشت.

7- دنی آلوز (2008-2016)

زمانی که او در سال 2008 به بارسلونا پیوست شاید کسی فکرش را هم نمی کرد این مدافع برزیلی دوست داشتنی بارسلونا در طی 8 سال در جمع پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال با بیش از 30 عنوان قهرمانی باشگاهی و ملی قرار بگیرد که سهم عمده ای از آن را مدیون حضور در بارسلونا است.

او به همراه آبی اناری ها فاتح سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و سلطه بی چون چرا در لالیگا شد و 23 عنوان قهرمانی را در بارسلونا کسب کرد. او با روحیه بالای خود بی شک یکی از عناصر کلیدی موفقیت های بارسلونا در یک دهه اخیر بوده است مدافعی که در پاسخ به انتقاد های وارد بر خود بیان کرده بود:

تصور کنید که اگر بهتر بودم چه افتخاراتی را کسب می کردم.

6- جرارد پیکه (2008 تاکنون)

او یکی دیگر از فوق ستاره های بارسلونا است که در سال 2008 و توسط پپ گواردیولا به تیم اصلی اضافه شد. او یکی دیگر از بازیکنان باشگاه بارسلونا است که به نظر می رسد پس از جدایی اش از بارسلونا، آبی اناری ها مشکلات زیادی برای یافتن جایگزینی مناسب برای او داشته باشند.

او نیز به مانند دنی آلوز پرافتخار بوده است و به نظر می رسد که همچنان به قهرمانی های خود خواهد افزود. او بخشی از بزرگی خود را مدیون کارلس پویول می باشد که برای چند فصل در کنار او، درس های بزرگی را در قلب خط دفاعی آموخت و پس از او رهبری خط دفاعی را به دست گرفت.

 5- آندرس اینیستا (2002 تاکنون)

فاتح 4 عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، آندرس اینیستا، یکی از فراموش ناشدنی ترین هافبک های باشگاه بارسلونا بوده و خواهد بود. آندرس اینیستا لوخان در روستای کوچک Fuentealbilla در آلباسته اسپانیا در تاریخ 11 می 1984 متولد شد. او فوتبال خود را از سن 8 سالگی در تیم شهر آلباسته آغاز کرد و با ارائه بازی های قابل قبول و گذر از سد تست های برگزار شده به تیم نوجوانان راه یافت تا اینکه در 12 سالگی با جدا کردن سطح بازی خود از جوانان هم سن و سال ، توجه باشگاه بارسلونا را به خود جلب کرد تا با عقد قرارداد با باشگاه بارسلونا وارد لاماسیا شود.

زمانی که 15 ساله بود و برای رده های سنی جوانان بارسلونا توپ می زد برای تمرین در تیم اصلی فراخوانده شد اما اگرچه به بازی گرفته نشد ولی پس از دو فصل بازی در بارسلونای B سرانجام در فصل 2002/03 اولین بازی خود را برای بارسلونا تحت هدایت لوئیس فن خال در تاریخ 21 دسامبر 2002 مقابل مایورکا در رقابت های لالیگا انجام داد. او در همان سال اولین بازی خود در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا را نیز مقابل بروژ بلژیک برگزار کرد.

 آندرس در دو فصل 2002/03 و 2003/04 برای هر دو تیم B و اصلی بارسلونا بازی کرد تا اینکه در نهایت در فصل 2004/05 به صورت رسمی به عنوان بازیکن تیم اصلی بارسلونا معرفی شد و موفق شد به عنوان قهرمانی لالیگا دست یابد. اگرچه که عضو ترکیب اصلی فرانک ریکارد نبود اما در نیمه دوم دیدارها به بازی گرفته می شد.

در 17 می 2006 او در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل آرسنال در استادو فرانس بازی کرد و زمانی از روی نیمکت وارد بازی شد که آبی اناری ها نتیجه بازی را 1-0 عقب بودند در دیداری که بارسلونا با به ثمر رساندن 2 گل و بازگشت به بازی عنوان قهرمانی اروپا را پس از سال ها تصاحب کرد تا دومین عنوان قهرمانی اروپایی خود را کسب کرده باشد.

اما بی شک یکی از بهترین خاطرات مرد کوتاه قامت دوست داشتنی نیوکمپ گل رویایی او به چلسی در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان 2006 است که حکم صعود بارسلونا به فینال لیگ قهرمانان را در اولین سال هدایت آبی اناری ها توسط گواردیولا امضا کرد و گل دقیقه 93 اینیستا باعث شد تا بارسلونا با تساوی 1-1 به لطف تساوی بدون گل در نیوکمپ راهی دیدار نهایی مقابل منچستر یونایتد شود تا سومین عنوان قهرمانی اروپای بارسلونا و دومی قهرمانی اینیستا در لیگ قهرمانان به دست آید. در فینال 27 می لیگ قهرمانان مقابل منچستر یونایتد، اینبار اینیستا از ابتدا در ترکیب قرار داشت و موفق شد تا پاس گل اول بازی را به ساموئل اتوئو بدهد. 

او با ادامه درخشش های خود در سال 2011 به عنوان یکی از سه نامزد دریافت توپ طلای فیفا در کنار دو هم تیمی خود به نام های ژاوی و مسی معرفی شد و پس از لئو به عنوان دومین بازیکن برتر جهان معرفی شد و او تا آن لحظه 5 عنوان قهرمانی لالیگا را در کنار سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در کارنامه خود داشت. اینیستا علی رغم اینکه گلزنی ماهر نبوده است و به صورت میانگین در هر 10 دیدار یک گل را در بیش از 450 بازی باشگاهی خود به ثمر رسانده، اما عضوی کلیدی از طراحی حملات بارسلونا به شمار می رود ولی با این وجود، اینیستا گل های حساسی چون گل فینال جام جهانی مقابل هلند را به ثمر رسانده است.

اما او در فصل 2011/12 به عنوان برترین بازیکن اروپا بالاتر از مسی و کریستیانو رونالدو انتخاب شد. حاصل کار اینیستا فتح 8 عنوان قهرمانی لالیگا، 4 جام حذفی اسپانیا، 6 سوپر جام اروپا، 4 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، سه قهرمانی سوپر کاپ اروپا و 3 قهرمانی جام باشگاه های جهان بوده است.

4- رونالدینیو (2003-08)

ستاره برزیلی باشگاه بارسلونا، یکی از به یاد ماندنی ترین و با مهارت ترین بازیکنان تاریخ فوتبال است که تشویق سانتیاگوبرنابئو را با کتک کاری کهکشانی ها به دست آورد. او برای پروژه فرانک رایکارد گزینه ای حیای بود مردی که با پوشیدن شماره 10 بارسلونا غوغا به پا کرد و به عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال 2006 دست یافت.

به مدت 5 فصل، هواداران بارسلونا از دیدن بازی های او لذت بردند اما در زمان خروجش حسرتی بر دل انان نماند چون لیونل مسی دارنده 5 عنوان توپ طلا در نیوکمپ ظهور کردف بازیکنانی که در مقطعی در کنار هم توپ زدند، مقطعی که آغاز راه لئوی جوان جهت کسب تجربه های ارزشمند بود.

او در طول حضور خود در بارسلونا 94 گل به ثمر رساند که 3 گل آن در تاریخ 19 نوامبر 2005 در سانتیاگو برنابئو به ثمر رسید. او با بازی های جذاب خود توانست عنوان FIFA World Player در سال های 2004 و 2005 و توپ طلای 2005 دست یابد.

افتخارات

2 قهرمانی لالیگا (2004/05 و 2005/06)

1 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (2006)

2 سوپر کاپ اسپانیا (2005/06 و 2006/07)

3 قهرمانی حذفی (2003/04، 2004/05 و 2006/07)

3- لادیسلاو کوبالا (1950-61)

او اولین بازی خود را برای بارسلونا در آوریل 1951 انجام داد و عصری طلایی را در بارسلونا رقم زد. او با مهارت های بی نظیر خود در میانه میدان و سبک بازی برجسته و خاص خود، در زدن ضربات آزاد مهارت فوق العاده ای داشت و به خوبی در درون زمین تیم را هدایت می کرد و با وجود او بود که بارسلونا در فصل رویایی 1951/52 خود به فتح 5 عنوان قهرمانی نایل گشت.

اما با این حال او در ادامه در تکرار موفقیت های خود ناکام ماند و با مصدومیت های زیادی بابت ضربات سرسختانه مدافعان حریف مواجه می گشت. ولی با این حال او در اواخر دهه ششم موفق شد تا با هدایت هلنیو هررا دوباره رشد یابد. او در سال 1961 کفش های خود را آویخت اما مجددا پس از چند ماه به فوتبال بازگشت و تا سال 1963 به بازی کردن ادامه داد. کوبالا پس از سپری کردن دوران فوتبالی موفقیت آمیز خود در بارسلونا، به درخواست انریک لائودت رئیس باشگاه بارسلونا بین سال های 1961/62، به عنوان مربی در مدرسه فوتبال باشگاه فعالیت کرد.

اما با این وجود، کوبالا تصمیم به تغییری چشمگیر در دوران حرفه ای خود گرفت و در فصل 1963/64 به عنوان مربی بازیکن و به پیشنهاد اسپانیول در کنار دوست خود آلفردو دی استفانو کار کرد. کوبالا بعدها نیز به مربیگری در تیم های مورسیا، الچه و مالاگا ادامه داد. او حتی تیم های ملی سوئیس و کانادا را نیز هدایت کرد و هدایت تیم ملی اسپانیا را برعهده گرفت.

اما او درنهایت در سال 1980 به باشگاه بارسلونا بازگشت و هدایت تیم را مجددا برعهده گرفت که در دوره دوم موفقیتی را تجربه نکرد و در نهایت در 17 می 2002 به دلیل دچار شدن به یک بیماری و مبارزه طولانی مدت با آن در تخت بیمارستان بارسلونا درگذشت. او متولد سال 1927 در بوداپست مجارستان بود که 280 گل را در 345 بازی برای بارسلونا به ثمر رساند.

افتخارات

4 عنوان قهرمانی لیگ (1951/52، 52/53، 58/59، 59/60)

1 قهرمانی لاتین کاپ

2 قهرمانی Fairs Cups (1957/58، 59/60)

5 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1950/51، 51/52، 52/53، 56/57، 58/59)

2 قهرمانی Eva Duarte Cups (1952 و 1953)

2- ژاوی هرناندز (1988-2015)

او در سال 1980 در بارسلونا به دنیا آمد و آمار و ارقام او در بارسلونا او را به حق در جایگاه دوم و یا شاید در حال حاضر در جایگاه اول قرار می دهد. او که از سیستم تیم های پایه بارسلونا رشد کرد از هوش بالا و قدرت پاس فوق العاده ای برخوردار بود که هواداران استادیوم ها و بیینندگان تلویزیونی را در حیرت فرو می برد.

او در فصل 1991/92 به تیم زیر 12 سال بارسلونا پیوست و به عنوان یک مدافع وسط سنتی بازی کرد و به تدریج بازی در پست هافبک را تجربه نمود تا در ادامه نه تنها در بارسلونا بلکه در جهان فوتبال به اسطوره تبدیل گردد. او در تیم پپ گواردیولا به مرد یکه تاز خط میانی بارسلونا تبدیل شد و به طرز حیرت انگیزی خلاقانه بازی می کرد و هوش بالایش، جثه کوچکش را پوشش می داد.

او اولین بازی خود را برای بارسلونا در سال 1998 تحت هدایت لوئیز فن خال انجام داد و در افسانه ای 17 ساله فاتح عناوین بی شماری شد که در زیر قرار گرفته است. او در 869 بازی موفق به ثمر رساندن 97 گل شد.

افتخارات

2 قهرمانی جام باشگاه های جهان (2009/10 و 2011/12)

4 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا (2005/06، 2008/09، 2010/11، 2014/15)

2 قهرمانی سوپرکاپ اروپا (2009/10، 2011/12)

8 قهرمانی لالیگا

3 قهرمانی حذفی (2008/09، 2011/12، 2014/15)

6 قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا

6 قهرمانی کاتالونیا

1 قهرمانی سوپرکاپ کاتالونیا

1- لیونل مسی 

زمانی که جوزپ ماریا مینگوئلا او را در 13 سالگی به بارسلونا آورد، به چارلی رکساچ مدیر فنی باشگاه گفت که مارادونا آینده باشگاه را به خدمت گرفته است. او با کمبود رشد خود این ایده را به شک و تردید انداخت اما با حمایتباشگاه بارسلونا او نشان داد که تا چه اندازه دست نیافتنی است. بی شک او تا به اینجای کار در رقابتی تنگاتنگ با ژاوی در صدر با ارزش ترین بازیکن تاریخ باشگاه قرار دارد به ویژه انکه او هنوز در فکر امضای قرارداد جدید خود و بازنشستگی در باشگاه می باشد، اتفاقی که قاعدتا افتخارات زیاد دیگری را برای او به همراه خواهد داشت.